zhū shāng yù jū jīng shě, shě yǔ lín wū xiāng lián, zhōng gé bǎn bì, bǎn yǒu sōng jié tuō chù xué rú zhǎn. hū nǚ zǐ tàn shǒu rù, wǎn fèng jì, jué měi xuán shēn yī bì, jié bái rú yù. zhòng hài qí yāo, yù zhuō, yǐ suō qù. shǎo qǐng, yòu zhì, dàn gé bì bù jiàn qí shēn. bēn zhī, zé yòu qù zhī. yī shāng cāo dāo fú bì xià, é shǒu chū, bào jué zhī, yīng shǒu ér luò, xuè jiàn chén tǔ. zhòng jīng gào zhǔ rén, zhǔ rén jù, yǐ qí shǒu shǒu yān. dǎi zhū shāng jū zhī, shū huāng táng. yān xì bàn nián, qì wú qíng cí, yì wèi yǒu yī rén sòng guān zhě, nǎi shì shāng, yì nǚ shǒu.
諸商寓居京舍，舍與鄰屋相連，中隔板壁，板有松節脫處穴如盞。忽女子探首入，挽鳳髻，絕美；旋伸一臂，潔白如玉。眾駭其妖，欲捉，已縮去。少頃，又至，但隔壁不見其身。奔之，則又去之。一商操刀伏壁下，俄首出，暴決之，應手而落，血濺塵土。眾驚告主人，主人懼，以其首首焉。逮諸商鞫之，殊荒唐。淹系半年，迄無情詞，亦未有一人送官者，乃釋商，瘞女首。