xīn chéng zhū shēng wáng qǐ hòu zhě, fāng bó zhōng yǔ gōng xiàng kūn céng sūn. jiàn yī fù rén rù shì, mào féi hēi bù yáng. xiào jìn zuò tà, yì shén xiè. wáng jù zhī, bù qù. yóu cǐ zuò wò zhé jiàn zhī, ér yì jiān dìng, zhōng bù yáo. fù nù, pī qí jiá yǒu shēng, ér yì bù shèn tòng. fù yǐ dài xuán liáng shàng, zuó yǔ bìng yì. wáng bù jué zì tóu liáng xià, yǐn jǐng zuò yì zhuàng. rén jiàn qí zú lí dì, tǐng rán lì dāng zhōng, jí yì bù néng sǐ. zì shì bìng diān, hū yuē: bǐ jiāng yǔ wǒ tóu hé yǐ. wàng hé kuáng bēn, yè zhī nǎi zhǐ. rú cǐ bǎi duān, rì cháng shù zuò, shù yào wǎng xiào. yī rì hū jiàn yǒu wǔ shì wǎn suǒ ér rù, nù chì yuē: pǔ chéng zhě rǔ hé gǎn rǎo! jí zhí fù xiàng, zì líng zhōng chū. cái zhì chuāng wài, fù bù fù rén xíng, mù diàn shǎn, kǒu xuè chì rú pén. yì chéng huáng miào zhōng yǒu ní guǐ sì, jué lèi qí yī yān. yú shì bìng ruò shī.
新城諸生王啟後者，方伯中宇公象坤曾孫。見一婦人入室，貌肥黑不揚。笑近坐榻，意甚褻。王拒之，不去。由此坐臥輒見之，而意堅定，終不搖。婦怒，批其頰有聲，而亦不甚痛。婦以帶懸樑上，捽與並縊。王不覺自投梁下，引頸作縊狀。人見其足離地，挺然立當中，即亦不能死。自是病顛，忽曰：「彼將與我投河矣。」望河狂奔，曳之乃止。如此百端，日常數作，術藥罔效。一日忽見有武士綰鎖而入，怒叱曰：「朴誠者汝何敢擾！」即縶婦項，自欞中出。才至窗外，婦不復人形，目電閃，口血赤如盆。憶城隍廟中有泥鬼四，絕類其一焉。於是病若失。