zhǎng shān ān wēng zhě, xìng xǐ cāo nóng gōng. qiū jiān qiáo shú, yì duī lǒng pàn. shí jìn cūn yǒu dào jià zhě, yīn mìng diàn rén chéng yuè niǎn yùn dēng chǎng, qí qí zhuāng zài guī, ér zì liú luó shǒu. suì zhěn gē lù wò. mù shāo míng, hū wén yǒu rén jiàn qiáo gēn zǎ zǎ zuò xiǎng. xīn yí bào kè, jí jǔ shǒu, zé yī dà guǐ gāo zhàng yú, chì fā xǔ xū, qù shēn yǐ jìn. dà bù, bù huáng tā jì, yǒng shēn bào qǐ hěn cì zhī. guǐ míng rú léi ér shì. kǒng qí fù lái, hé gē ér guī. yíng diàn rén yú tú, gào yǐ suǒ jiàn, qiě jiè wù wǎng. zhòng wèi shēn xìn. yuè rì pù mài yú chǎng, hū wén kōng jì yǒu shēng. wēng hài yuē: guǐ wù lái yǐ! nǎi bēn, zhòng yì bēn. yí shí fù jù, wēng mìng duō shè gōng nǔ yǐ qí zhī. yì rì guǒ fù lái, shù shǐ qí fā, wù jù ér dùn. èr sān rì jìng bù fù lái.
長山安翁者，性喜操農功。秋間蕎熟，刈堆隴畔。時近村有盜稼者，因命佃人乘月輦運登場，俟其裝載歸，而自留邏守。遂枕戈露臥。目稍瞑，忽聞有人踐蕎根咋咋作響。心疑暴客，急舉首，則一大鬼高丈余，赤發盨須，去身已近。大怖，不遑他計，踴身暴起狠刺之。鬼鳴如雷而逝。恐其復來，荷戈而歸。迎佃人於途，告以所見，且戒勿往。眾未深信。越日曝麥於場，忽聞空際有聲。翁駭曰：「鬼物來矣！」乃奔，眾亦奔。移時復聚，翁命多設弓弩以俟之。異日果復來，數矢齊發，物懼而遁。二三日竟不復來。

mài jì dēng cāng, hé jiē zá tà, wēng mìng shōu jī wèi duǒ, ér qīn dēng jiàn shí zhī, gāo zhì shù chǐ. hū yáo wàng hài yuē: guǐ wù zhì yǐ! zhòng jí mì gōng shǐ, wù yǐ bēn wēng. wēng pū, hé qí é ér qù. gòng dēng shì, zé qù é gǔ rú zhǎng, hūn bù zhī rén. fù zhì jiā zhōng, suì zú. hòu bù fù jiàn. bù zhī qí wèi hé guài yě.
麥既登倉，禾秸雜遝，翁命收積為垛，而親登踐實之，高至數尺。忽遙望駭曰：「鬼物至矣！」眾急覓弓矢，物已奔翁。翁仆，齕其額而去。共登視，則去額骨如掌，昏不知人。負至家中，遂卒。後不復見。不知其為何怪也。