jiào guān mǒu shén lóng, ér yǔ yī hú shàn, hú ěr yǔ zhī yì néng wén. měi jiàn shàng guān, yì yǔ hú jù, rén bù zhī qí zhòng tīng yě. jī wǔ liù nián, hú bié ér qù, zhǔ yuē: jūn rú kuǐ lěi, fēi tiǎo nòng zhī, zé wǔ guān jù fèi. yǔ qí yǐ lóng qǔ zuì, bù rú zǎo zì gāo yě. mǒu liàn lù, bù néng cóng qí yán, yīng duì lǚ guāi. xué shǐ yù zhú zhī, mǒu yòu qiú dāng dào zhě wèi zhī huǎn jiá. yī rì zhí shì wén chǎng, chàng míng bì, xué shǐ tuì yǔ zhū jiào guān yàn zuò. jiào guān gè mén jí xuē zhōng, chéng jìn guān shuō. yǐ ér xué shǐ xiào wèn: guì xué hé dú wú suǒ chéng jìn? mǒu máng rán bù jiě. jìn zuò zhě zhǒu zhī, yǐ shǒu rù xuē, shì zhī shì. mǒu wèi qīn qī jì mài fáng zhōng wěi qì, zhé cáng xuē zhōng, suí zài qiú shòu. yīn xué shǐ xiào yǔ, yí suǒ cǐ wù, jū gōng qǐ duì yuē: yǒu bā qián zhě zuì jiā, xià guān bù gǎn chéng jìn. yī zuò nì xiào. xué shǐ chì chū zhī, suì miǎn guān.
教官某甚聾，而與一狐善，狐耳語之亦能聞。每見上官，亦與狐俱，人不知其重聽也。積五六年，狐別而去，囑曰：「君如傀儡，非挑弄之，則五官俱廢。與其以聾取罪，不如早自高也。」某戀祿，不能從其言，應對屢乖。學使欲逐之，某又求當道者為之緩頰。一日執事文場，唱名畢，學使退與諸教官燕坐。教官各捫籍靴中，呈進關說。已而學使笑問：「貴學何獨無所呈進？」某茫然不解。近坐者肘之，以手入靴，示之勢。某為親戚寄賣房中偽器，輒藏靴中，隨在求售。因學使笑語，疑索此物，鞠躬起對曰：「有八錢者最佳，下官不敢呈進。」一座匿笑。學使叱出之，遂免官。

yì shǐ shì yuē: píng yuán dú wú, yì zhōng liú zhī dǐ zhù yě. xué shǐ ér qiú chéng jìn, gù dāng fèng zhī yǐ cǐ. yóu shì de miǎn. yuān zāi!
異史氏曰：「平原獨無，亦中流之砥柱也。學使而求呈進，固當奉之以此。由是得免。冤哉！」

zhū gōng zǐ zi qīng ěr lù yún: dōng lái yī míng jīng chí, sī xùn yí shuǐ. xìng diān chī, fán tóng rén xián jí shí, jiē mò bù yǔ chí zuò piàn shí, bù jué wǔ guān jù dòng, xiào tí bìng zuò, páng ruò wú rén yān zhě. ruò wén rén xiào shēng, dùn zhǐ. rì jiǎn bǐ zì fèng, jī jīn bǎi yú liǎng, zì mái zhāi fáng, qī zǐ yì bù shǐ zhī. yī rì dú zuò, hū shǒu zú dòng, shǎo kè yún: zuò è jié yuàn, shòu dòng rěn jī, hǎo róng yì jī xù zhě, jīn zài zhāi fáng. tǎng yǒu rén zhī, jìng rú hé? rú cǐ zài sì. yī mén dòu zài páng, shū yì bù jué. cì rì chí chū, mén dòu rù, jué qǔ ér qù. guò èr sān rì, xīn bù zì níng, fā xué yàn shì, zé yǐ kōng kōng. dùn zú fǔ yīng, tàn hèn yù sǐ. jiào zhí zhōng kě yún qiān tài bǎi zhuàng yǐ.
朱公子子青《耳錄》云：「東萊一明經遲，司訓沂水。性顛痴，凡同人咸集時，皆默不語；遲坐片時，不覺五官俱動，笑啼並作，旁若無人焉者。若聞人笑聲，頓止。日儉鄙自奉，積金百餘兩，自埋齋房，妻子亦不使知。一日獨坐，忽手足動，少刻云：『作惡結怨，受凍忍飢，好容易積蓄者，今在齋房。倘有人知，竟如何？』如此再四。一門斗在旁，殊亦不覺。次日遲出，門斗入，掘取而去。過二三日，心不自寧，發穴驗視，則已空空。頓足拊膺，嘆恨欲死。」教職中可雲千態百狀矣。