wú lìng mǒu gōng, wàng qí xìng zì, gāng jiè yǒu shēng. wú sú zuì zhòng chéng huáng zhī shén, mù xiào zhī, bèi jǐn cáng jī rú shēng. zhí shén shòu jié, zé jū mín liǎn zī wèi huì, niǎn yóu tōng qú. jiàn zhū qí chuáng, zá lǔ bù, sēn sēn bù liè, gǔ chuī xíng qiě zuò, tián tián yàn yàn rán, yī dào xiāng shǔ yě. xí yǐ wèi sú, suì wú gǎn xiè. gōng chū, shì xiāng zhí, zhǐ ér wèn zhī, jū mín yǐ gào yòu jié zhī suǒ fèi pō shē. gōng nù, zhǐ shén ér zé zhī yuē: chéng huáng shí zhǔ yī yì. rú míng wán wú líng, zé yín hūn zhī guǐ, wú zú fèng shì. qí yǒu líng, zé wù lì yí xī, hé dé yǐ wú yì zhī fèi, hào mín zhī gāo? yán yǐ, yè shén yú dì, chī zhī èr shí. cóng cǐ xí sú dùn gé.
吳令某公，忘其姓字，剛介有聲。吳俗最重城隍之神，木肖之，被錦藏機如生。值神壽節，則居民斂資為會，輦游通衢。建諸旗幢，雜鹵簿，森森部列，鼓吹行且作，闐闐咽咽然，一道相屬也。習以為俗，歲無敢懈。公出，適相值，止而問之，居民以告；又詰知所費頗奢。公怒，指神而責之曰：「城隍實主一邑。如冥頑無靈，則淫昏之鬼，無足奉事。其有靈，則物力宜惜，何得以無益之費，耗民脂膏？」言已，曳神於地，笞之二十。從此習俗頓革。

gōng qīng zhèng wú sī, wéi shào nián hǎo xì. jū nián yú, ǒu yú xiè zhōng tī yán tàn què kòu, shī zú ér duò, zhé gǔ, xún zú. rén wén chéng huáng cí zhōng, gōng dà shēng xuān nù, shì yǔ shén zhēng, shù rì bù zhǐ. wú rén bù wàng gōng dé, jí qún zhù ér jiě zhī, bié jiàn yī cí cí gōng, shēng nǎi xī. cí yì yǐ chéng huáng míng, chūn qiū sì zhī, jiào gù shén yóu zhe. wú zhì jīn yǒu èr chéng huáng yún.
公清正無私，惟少年好戲。居年余，偶於廨中梯檐探雀鷇，失足而墮，折股，尋卒。人聞城隍祠中，公大聲喧怒，似與神爭，數日不止。吳人不忘公德，集群祝而解之，別建一祠祠公，聲乃息。祠亦以城隍名，春秋祀之，較故神尤著。吳至今有二城隍雲。