yì yǒu xiāng rén, suǒ wú lài. yī rì chén qǐ, yǒu èr rén shè zhī qù. zhì shì tóu, jiàn tú rén yǐ bàn zhū xuán jià shàng, èr rén biàn jí lì tuī jǐ zhī, suì jué shēn yǔ ròu hé, èr rén yì jìng qù. shǎo jiān tú rén mài ròu, cāo dāo duàn gē, suì jué yī dāo yī tòng, chè yú gǔ suǐ. hòu yǒu lín wēng lái shì ròu, kǔ zhēng dī áng, tiān zhī dā ròu, piàn piàn suì gē, qí kǔ gèng cǎn. ròu jǐn, nǎi xún tú guī guī shí rì yǐ xiàng chén. jiā rén wèi qí yàn qǐ, nǎi xì shù suǒ zāo. hū lín wèn zhī, zé shì ròu fāng guī, yán qí piàn shù jīn shù, háo fà bù shuǎng. chóng cháo zhī jiān, yǐ shòu líng chí yí dù, bù yì qí zāi!
邑有鄉人，索無賴。一日晨起，有二人攝之去。至市頭，見屠人以半豬懸架上，二人便極力推擠之，遂覺身與肉合，二人亦徑去。少間屠人賣肉，操刀斷割，遂覺一刀一痛，徹於骨髓。後有鄰翁來市肉，苦爭低昂，添脂搭肉，片片碎割，其苦更慘。肉盡，乃尋途歸；歸時日已向辰。家人謂其晏起，乃細述所遭。呼鄰問之，則市肉方歸，言其片數、斤數，毫髮不爽。崇朝之間，已受凌遲一度，不亦奇哉！