hú tián cūn hú xìng zhě, xiōng dì cǎi qiáo, shēn rù yōu gǔ. yù jù mǎng, xiōng zài qián wèi suǒ tūn, dì chū hài yù bēn, jiàn xiōng bèi shì, suì nù chū qiáo fǔ zhuó mǎng shǒu. shǒu shāng ér tūn bù yǐ. rán tóu suī yǐ méi, xìng jiān jì bù néng xià. dì jí jí wú jì, nǎi liǎng shǒu chí xiōng zú lì yǔ mǎng zhēng, jìng yè xiōng chū. mǎng yì fù tòng qù. shì xiōng, zé bí ěr jù huà, yǎn jiāng qì jǐn. jiān fù yǐ xíng, tú zhōng fán shí yú xī shǐ zhì jiā. yī yǎng bàn nián fāng yù. zhì jīn miàn mù jiē bān hén, bí ěr wéi kǒng cún yān. yī! nóng rén zhōng nǎi yǒu tì dì rú cǐ zāi! huò yán: mǎng bù wèi hài, nǎi dé yì suǒ gǎn. xìn rán!
胡田村胡姓者，兄弟采樵，深入幽谷。遇巨蟒，兄在前為所吞，弟初駭欲奔，見兄被噬，遂怒出樵斧斫蟒首。首傷而吞不已。然頭雖已沒，幸肩際不能下。弟急極無計，乃兩手持兄足力與蟒爭，竟曳兄出。蟒亦負痛去。視兄，則鼻耳俱化，奄將氣盡。肩負以行，途中凡十餘息始至家。醫養半年方愈。至今面目皆瘢痕，鼻耳惟孔存焉。噫！農人中乃有悌弟如此哉！或言：「蟒不為害，乃德義所感。」信然！