jīng shī jié nǚ zhě, zhǎng ān dà chāng lǐ rén zhī qī yě. qí fū yǒu chóu rén, yù bào qí fū ér wú dào jìng, wén qí qī zhī rén xiào yǒu yì, nǎi jié qí qī zhī fù, shǐ yào qí nǚ wèi zhōng jué. fù hū qí nǚ gào zhī, nǚ jì niàn bù tīng zhī zé shā fù, bù xiào tīng zhī, zé shā fū, bù yì. bù xiào bù yì, suī shēng bù kě yǐ xíng yú shì. yù yǐ shēn dāng zhī, nǎi qiě xǔ nuò, yuē: dàn rì, zài lóu shàng xīn mù, dōng shǒu wò zé shì yǐ. qiè qǐng kāi hù yǒu dài zhī. hái qí jiā, nǎi gào qí fū, shǐ wò tā suǒ, yīn zì mù jū lóu shàng, dōng shǒu kāi hù yǒu ér wò. yè bàn, chóu jiā guǒ zhì, duàn tóu chí qù, míng ér shì zhī, nǎi qí qī zhī tóu yě. chóu rén āi tòng zhī, yǐ wèi yǒu yì, suì shì bù shā qí fū. jūn zǐ wèi jié nǚ rén xiào hòu yú ēn yì yě. fū zhòng rén yì qīng sǐ wáng, xíng zhī gāo zhě yě. lùn yǔ yuē: jūn zǐ shā shēn yǐ chéng rén, wú qiú shēng yǐ hài rén. cǐ zhī wèi yě.
京師節女者，長安大昌里人之妻也。其夫有仇人，欲報其夫而無道徑，聞其妻之仁孝有義，乃劫其妻之父，使要其女為中譎。父呼其女告之，女計念不聽之則殺父，不孝；聽之，則殺夫，不義。不孝不義，雖生不可以行於世。欲以身當之，乃且許諾，曰：「旦日，在樓上新沐，東首臥則是矣。妾請開戶牖待之。」還其家，乃告其夫，使臥他所，因自沐居樓上，東首開戶牖而臥。夜半，仇家果至，斷頭持去，明而視之，乃其妻之頭也。仇人哀痛之，以為有義，遂釋不殺其夫。君子謂節女仁孝厚於恩義也。夫重仁義輕死亡，行之高者也。論語曰：「君子殺身以成仁，無求生以害仁。」此之謂也。

sòng yuē: jīng shī jié nǚ, fū chóu jié fù, yào nǚ jiān zhī, bù gǎn bù xǔ, qī chù jì chéng, nǎi yì qí suǒ, shā shēn chéng rén, yì guān tiān xià.
頌曰：京師節女，夫讎劫父，要女間之，不敢不許，期處既成，乃易其所，殺身成仁，義冠天下。