xuān jiāng zhě, qí hóu zhī nǚ, wèi xuān gōng zhī fū rén yě. chū, xuān gōng fū rén yí jiāng shēng jí zi, yǐ wèi tài zǐ, yòu qǔ yú qí, yuē xuān jiāng, shēng shòu jí shuò. yí jiāng jì sǐ, xuān jiāng yù lì shòu, nǎi yǔ shòu dì shuò móu gòu jí zi. gōng shǐ jí zi zhī qí, xuān jiāng nǎi yīn shǐ lì shì dài zhī jiè shàng ér shā zhī, yuē: yǒu sì mǎ bái máo zhì zhě, bì yào shā zhī. shòu wén zhī, yǐ gào tài zǐ yuē: tài zǐ qí bì zhī. jí zǐ yuē: bù kě. fū qì fù zhī mìng, zé è yòng zi yě! shòu dù tài zǐ bì xíng, nǎi yǔ tài zǐ yǐn, duó zhī máo ér xíng, dào shā zhī. jí zi xǐng, qiú máo bù dé, jù wǎng zhuī zhī, shòu yǐ sǐ yǐ. jí zi tòng shòu wèi jǐ sǐ, nǎi wèi dào yuē: suǒ yù shā zhě nǎi wǒ yě, cǐ hé zuì, qǐng shā wǒ. dào yòu shā zhī. èr zi jì sǐ, shuò suì lì wèi tài zǐ, xuān gōng hōng, shuò lì shì wèi huì gōng, jìng zhōng wú hòu, luàn jí wǔ shì, zhì dài gōng ér hòu níng. shī yún: nǎi rú zhī rén, dé yīn wú liáng. cǐ zhī wèi yě.
宣姜者，齊侯之女，衛宣公之夫人也。初，宣公夫人夷姜生急子，以為太子，又娶於齊，曰宣姜，生壽及朔。夷姜既死，宣姜欲立壽，乃與壽弟朔謀構急子。公使急子之齊，宣姜乃陰使力士待之界上而殺之，曰：「有四馬白旄至者，必要殺之。」壽聞之，以告太子曰：「太子其避之。」急子曰：「不可。夫棄父之命，則惡用子也！」壽度太子必行，乃與太子飲，奪之旄而行，盜殺之。急子醒，求旄不得，遽往追之，壽已死矣。急子痛壽為己死，乃謂盜曰：「所欲殺者乃我也，此何罪，請殺我。」盜又殺之。二子既死，朔遂立為太子，宣公薨，朔立是為惠公，竟終無後，亂及五世，至戴公而後寧。詩云：「乃如之人，德音無良。」此之謂也。

sòng yuē: wèi zhī xuān jiāng, móu wēi tài zǐ, yù lì zi shòu, yīn shè lì shì, shòu nǎi jù sǐ, wèi guǒ wēi dài, wǔ shì bù níng, luàn yóu jiāng qǐ.
頌曰：衛之宣姜，謀危太子，欲立子壽，陰設力士，壽乃俱死，衛果危殆，五世不寧，亂由姜起。