wén jiāng zhě, qí hóu zhī nǚ, lǔ huán gōng zhī fū rén yě. nèi luàn qí xiōng qí xiāng gōng. huán gōng jiāng fá zhèng nà lì gōng, jì xíng, yǔ fū rén jù jiāng rú qí yě, shēn xū yuē:" bù kě. nǚ yǒu jiā, nán yǒu shì, wú xiāng dú yě, wèi zhī yǒu lǐ, yì cǐ bì bài. qiě lǐ fù rén wú dà gù zé bù guī." huán gōng bù tīng, suì yǔ rú qí. wén jiāng yǔ xiāng gōng tōng, huán gōng nù, jìn zhī bù zhǐ. wén jiāng yǐ gào xiāng gōng, xiāng gōng xiǎng huán gōng jiǔ, zuì zhī, shǐ gōng zǐ péng shēng bào ér chéng zhī, yīn lā qí xié ér shā zhī, suì sǐ yú chē. lǔ rén qiú péng shēng yǐ chú chǐ, qí rén shā péng shēng. shī yuē:" luàn fěi jiàng zì tiān, shēng zì fù rén." cǐ zhī wèi yě.
文姜者，齐侯之女，鲁桓公之夫人也。内乱其兄齐襄公。桓公将伐郑纳厉公，既行，与夫人俱将如齐也，申繻曰：“不可。女有家，男有室，无相渎也，谓之有礼，易此必败。且礼妇人无大故则不归。”桓公不听，遂与如齐。文姜与襄公通，桓公怒，禁之不止。文姜以告襄公，襄公享桓公酒，醉之，使公子彭生抱而乘之，因拉其胁而杀之，遂死于车。鲁人求彭生以除耻，齐人杀彭生。诗曰：“乱匪降自天，生自妇人。”此之谓也。

sòng yuē: wén jiāng yín luàn, pèi lǔ huán gōng, yǔ jù guī qí, qí xiāng yín tōng, bǐ jué péng shēng, cuī gàn lā xiōng, wéi nǚ wèi luàn, zú chéng huò xiōng.
颂曰：文姜淫乱，配鲁桓公，与俱归齐，齐襄淫通，俾厥彭生，摧干拉胸，维女为乱，卒成祸凶。