wù zhī yù shì, wèi cháng bù tāo xíng miè yǐng yǐn zhì xiá wài yǐ quán xìng qī mìng zhě yě. fū hán qí pèi měi xuàn yì lù cái zhě, wèi yǒu bù yǐ shāng xìng huǐ mìng zhě yě.
物之寓世，未嘗不韜形滅影、隱質遐外以全性棲命者也。夫含奇佩美、炫異露才者，未有不以傷性毀命者也。

gù cuì yǐ yǔ zì cán, guī yǐ zhì zì hài, dān yǐ hán sè mó jī, shí yǐ bào yù suì zhì. cǐ sì zhě, shēng yú yì sú, yǔ rén fēi bù gé yě tuō xìng yú shān lín, jì qíng yú wù wài, fēi yǒu qiú yú rén yě. rán ér zì yí yī huàn zhě, wèi néng yǐn qí xíng yě. ruò shǐ cuì liǎn hé yú míng qiū zhī lín, zé jiě yǔ zhī huàn yǒng tuō guī yè wěi yú yáng gǔ zhī ní, gāng zuān zhuó zhī huàn bù zhì dān fú guāng yú chōng shān zhī dǐ, zé mó jī zhī huàn yǒng jué shí kàng tǐ yú xuán pǔ zhī yán, zé pōu zuó zhī yōu bù jí.
故翠以羽自殘，龜以智自害，丹以含色磨肌，石以抱玉碎質。此四者，生於異俗，與人非不隔也；托性於山林，寄情於物外，非有求於人也。然而自貽伊患者，未能隱其形也。若使翠斂翮於明丘之林，則解羽之患永脫；龜曳尾於暘谷之泥，剛鑽灼之患不至；丹伏光於舂山之底，則磨肌之患永絕；石亢體於玄圃之岩，則剖琢之憂不及。

gù qióng yán yóu xiù zhī zǐ jié, shēng yú jī shí, yǐng guàn qīng tiān, gēn záo huáng quán, fēn tiáo bù yè, lún jūn lěi wěi, qí lín xì qí xià, yuān luán yóu qí diān, fú yún qī qí cè, qīng fēng jī qí jiān, zhōng suì wú háo lí zhī yōu, miǎn dāo fǔ zhī rù zhě, fēi yǔ rén yǒu dé yě néng tāo yǐn qí zhì, gù zhì quán xìng yě, lù cè zhī yú, qiáo rén cǎi qí tiáo, jiàng zhě fá qí kē, yú yǒu chǐ niè, ér wèi xíng rén suǒ zhé zhě, fēi yǔ rén yǒu chóu yě rán ér zhì kòu zhě, xíng bù yǐn yě.
故窮岩由岫之梓傑，生於積石，穎貫青天，根鑿黃泉，分條布葉，輪菌磥硊，騏麟戲其下，鵷鸞游其顛，浮雲棲其側，清風激其間，終歲無毫釐之憂，免刀斧之入者，非與人有德也；能韜隱其質，故致全性也，路側之榆，樵人采其條，匠者伐其柯，余有尺櫱，而為行人所折者，非與人有仇也；然而致寇者，形不隱也。

zhōu jī duàn wěi, huò miǎn xī shēng shān jū jiàn qiǎo, zhōng bì zhāo hài. yóu cǐ yán zhī, gāng chū chù zhī lǐ, yì kě zhī yǐ. shì yǐ gǔ zhī yǒu dé zhě, tāo jī yǐn zhì, yǐ mì qí wài chéng xīn fēng qíng, yǐ dìng qí nèi. nèi dìng zé shén fǔ bù luàn chù mì zé xíng hái bù rǎo. yǐ cǐ chù shēn, bù yì quán hū?
周雞斷尾，獲免犧牲；山狙見巧，終必招害。由此言之，剛出處之理，亦可知矣。是以古之有德者，韜跡隱智，以密萁外；澄心封情，以定其內。內定則神腑不亂；處密則形骸不擾。以此處身，不亦全乎？