xián yǒu cháng zhì, yù yǒu cháng fēn. xián bù xián, xìng yě, yù bù yù, mìng yě. xìng jiàn yú rén, gù xián yú kě dìng mìng zài yú tiān, zé fǒu tài nán qī. mìng yùn yīng yù, wēi bù bì huò, yú bù bì qióng mìng yùn bù yù, ān bù bì fú, xián bù bì dá. gù huàn qí ér sǐ shēng shū, dé tóng ér róng rǔ yì zhě, yù bù yù yě. chūn rì lì tiān, ér yǐn zhě bù zhào qiū shuāng bèi dì, ér bì zhě bù shāng, yù bù yù yě.
賢有常質，遇有常分。賢不賢，性也，遇不遇，命也。性見於人，故賢愚可定；命在於天，則否泰難期。命運應遇，危不必禍，愚不必窮；命運不遇，安不必福，賢不必達。故患齊而死生殊，德同而榮辱異者，遇不遇也。春日麗天，而隱者不照；秋霜被地，而蔽者不傷，遇不遇也。

xī hán zhāo hóu zuì wò ér hán, diǎn guān jiā zhī yī. jué ér wèn zhī, zhī diǎn guān yǒu ài yú jǐ yě, yǐ yuè zhí zhī gù ér jiā zhū yān. wèi zhī cān chéng, jiàn yù zhě zhī fēi, cóng hòu hū chē, yǒu jiù wēi zhī yì, bù méng qí zuì. jiā zhī yǐ yī, kǒng zhǔ zhī hán hū chē, yōu jūn zhī wēi. zhōng ài zhī qíng shì tóng, yuè zhí zhī qiān yì děng, diǎn guān yóu zuì, hū chē jiàn dé, yù bù yù yě.
昔韓昭侯醉臥而寒，典官加之衣。覺而問之，知典官有愛於己也，以越職之故而加誅焉。衛之驂乘，見御者之非，從後呼車，有救危之意，不蒙其罪。加之以衣，恐主之寒；呼車，憂君之危。忠愛之情是同，越職之愆亦等，典官猶罪，呼車見德，遇不遇也。

chī duò fǔ shǔ, fēi yú shì zhī màn píng shuǐ wò dì, fēi shè gū zhī huì, shì chū lǜ wài, gù fēi qí zuì. ér xiá kè dà nù, yú shì jiàn miè zhū jūn dà nù, ér shè gū huò miǎn, yù bù yù yě.
鴟墮腐鼠，非虞氏之慢；瓶水沃地，非射姑之穢，事出慮外，固非其罪。而俠客大怒，虞氏見滅；邾君大怒，而射姑獲免，遇不遇也。

qí zhī huá shì, qī zhì qiū hè, ér tài gōng zhū zhī wèi zhī gàn mù, dùn dài yōu jū, ér wén hóu jìng zhī. tài gōng zhī xián fēi yǒu jiǎn yú wén hóu, gàn mù zhī
齊之華士，棲志丘壑，而太公誅之；魏之干木，遁代幽居，而文侯敬之。太公之賢非有減於文侯，干木之

dé fēi yǒu yú yú huá shì, ér huò róng huò lù zhě, yù bù yù yě.
德非有逾於華士，而或榮或戮者，遇不遇也。

dǒng zhòng shū zhì dé guān dài, wèi jǐn guò shì tián qiān qiū wú tā shū cāo, yǐ yī yán qǔ xiāng. tóng yù míng zhǔ ér guì jiàn xuán gé yīn, yù bù yù yě. zhuāng jiāng shì wèi, měi ér wú chǒng sù liú shì qí, chǒu ér méng xìng
董仲舒智德冠代，位僅過士；田千秋無他殊操，以一言取相。同遇明主而貴賤懸隔音，遇不遇也。莊姜適衛，美而無寵；宿瘤適齊，丑而蒙幸；

yù bù yù, mìng yě xián bù xián, xìng yě. yuàn bù xiào zhě, bù tōng xìng yě shāng bù yù zhě, bù zhī mìng yě. rú néng lín nán ér bù shè, pín jiàn ér bù yōu, kě wèi dá mìng zhě yě.
遇不遇，命也；賢不賢，性也。怨不肖者，不通性也；傷不遇者，不知命也。如能臨難而不懾，貧賤而不憂，可為達命者也。