zhǎng ān rèn zhōng xuān jiā sù chù bǎo jìng wèi zhī fēi jīng, shí zhě wèi shì sān dài wù, hòu yǒu bā zì jǐn kě xiǎo rán jìn zhòu zhuàn yún shuǐ yín yīn jīng bǎi liàn chéng jìng, xún suǒ de, yún shāng shān qiáo zhě shí xià de zhī, hòu zhōng xuān nán wù dòng tíng fēng làng xiōng rán, yīn pō zhōu mèng yī dào shì chì yī chéng lóng yì zhōng xuān, yán cǐ jìng nǎi shuǐ fǔ zhì bǎo chū shì yǒu qī, jīn dāng guī wǒ yǐ. zhōng xuān wèn xìng shì dàn xiào ér bù dá chí jìng ér qù. mèng huí jí shì qiè zhōng yǐ shī suǒ zài.
長安任中宣家素畜寶鏡謂之飛精，識者謂是三代物，後有八字僅可曉然近籀篆雲水銀陰精百鍊成鏡，詢所得，雲商山樵者石下得之，後中宣南鶩洞庭風浪洶然，因泊舟夢一道士赤衣乘龍詣中宣，言此鏡乃水府至寶出世有期，今當歸我矣。中宣問姓氏但笑而不答持鏡而去。夢回亟視篋中已失所在。