dǒng qí chāng, zì yuán zǎi, hào sī bái, huá tíng rén. tiáo nián fù shī, yǔ bì jīng rén. yòu cóng mò zhōng jiāng yóu, dé jīng chuān jǔ yè zhèng pài. zhōng wàn lì yǐ chǒu jìn shì, guān shù jí shì, shòu biān xiū xùn hòu xué, yǒu bèi lěi shù zé, jí shí zì jué yì, wàng zhòng yī shí. wǔ shí xiāng, chū dū xué hú guǎng, shēng fú jiàn cān yì, tíng chén jiāo zhāng jiàn, zhào wèi jīng yán rì jiǎng. tiān qǐ chū, zhuó tài pú sì qīng, jì ér dú cáo dòng yǔ lù, yǒu shěng. chóng zhēn yǐ hài, yǐ lǐ bù shàng shū jiān tài zǐ tài bǎo zhì shì. yòu èr nián zú. nián bā shí yǒu èr. shū huà miào tiān xià, jiā duō jī shì, gè jù juàn sù suǒ huà, gòu qí zhēn jī zhě, dé zhī guī fáng zhě wèi duō. nán dōu yǔ shì wén mǐn.
董其昌，字元宰，號思白，華亭人。髫年賦詩，語必驚人。又從莫中江游，得荊川舉業正派。中萬曆已丑進士，官庶吉士，授編修訓後學，有蓓蕾數則，及十字訣義，望重一時。忤時相，出督學湖廣，升福建參議，廷臣交章薦，召為經筵日講。天啟初，擢太僕寺卿，既而讀曹洞語錄，有省。崇禎乙亥，以禮部尚書兼太子太保致仕。又二年卒。年八十有二。書畫妙天下，家多姬侍，各具絹素索畫，購其真跡者，得之閨房者為多。南都予諡文敏。

yǔ xiān bó xī yóu chǔ, shì gōng dū xué shēng tóng tóng shì, píng dàn xī zuò hào fáng, gōng qǐ bù chū fēng mén, zhòng jiē lì, gōng yù yuē: tóng shēng zuò, shēng yuán jiē zuò, gōng hái wèi. jiǔ zhī, shēng tóng qǐng tí, gōng yuē tí chū jiǔ yǐ, zhòng shǐ wù. yòu shì yī yì, qián xī zhū shū zhān shǔ qián yún, míng rì bù kǎo wén, cì rì zhū shēng qí jiǔ, tí jìng jì rán. qǐng zhī, gōng yuē: běn dào zuó rì yǐ chū tí yú wài yǐ, zhòng shǐ shuǎng rán ér tuì.
予先伯昔游楚，適公督學生童同試，平旦悉坐號房，公起步出封門，眾皆立，公諭曰：童生坐，生員皆坐，公還位。久之，生童請題，公曰題出久矣，眾始悟。又試一邑，前夕朱書粘署前雲，明日不考文，次日諸生俟久，題竟寂然。請之，公曰：本道昨日已出題於外矣，眾始爽然而退。