qí mín yào shù: jiāng yí bái shā dì, shǎo yǔ fèn hé. shú gēng rú má dì, bù yàn shú, zòng héng qī biàn yóu shàn. sān yuè zhǒng zhī. xiān zhòng lóu jiǎng, xún lǒng xià jiāng. yī chǐ yī kē, lìng shàng tǔ hòu sān cùn. shù chú zhī. liù yuè, zuò wěi wū fù zhī. bù nài hán rè gù. jiǔ yuè jué chū, zhì wū zhōng. zhōng guó duō hán, yí zuò jiào, yǐ gǔ dé hé mái zhī. hàn, nú lēi fǎn, gǔ ráng. zhōng guó, tǔ bù yí jiāng, jǐn kě cún huó, shì bù kě zī xī. zhǒng zhě, liáo nǐ yào wù xiǎo xiǎo ěr.
《齊民要術》：姜宜白沙地，少與糞和。熟耕如麻地，不厭熟，縱橫七遍尤善。三月種之。先重耬耩，尋壟下姜。一尺一科，令上土厚三寸。數鋤之。六月，作葦屋覆之。不耐寒熱故。九月掘出，置屋中。中國多寒，宜作窖，以谷得合埋之。「垾」，奴勒反，谷穰。中國，土不宜姜，僅可存活，勢不可滋息。種者，聊擬藥物小小耳。

cuī shí yuē: sān yuè, qīng míng jié hòu shí rì, fēng shēng jiāng. zhì sì yuè lì xià hòu, cán dà shí, yá shēng, kě zhǒng zhī. jiǔ yuè, cáng cí jiāng jǐ fǎn jiāng. qí suì ruò wēn, jiē dài shí yuè. shēng jiāng wèi zhī cí jiāng.
崔寔曰：三月，清明節後十日，封生薑。至四月立夏後，蠶大食，芽生，可種之。九月，藏茈將幾反姜。其歲若溫，皆待十月。生薑渭之「茈姜」。

sì shí lèi yào: zhǒng jiāng: kuò yī bù zuò qí, zhǎng duǎn rèn dì xíng. héng zuò lǒng, xiāng qù yī chǐ yú, shēn wǔ liù cùn. lǒng zhōng, yī chǐ yī kē, dài yá dà rú sān zhǐ kuò gài tǔ, hòu sān cùn yǐ cán shā gài zhī, fèn yì dé. yá chū hòu, yǒu cǎo jí yún. jiàn jiàn jiā tǔ yǐ hòu lǒng zhōng què gāo, lǒng wài jí shēn. bù dé bìng shàng tǔ. chú bù yàn pín.
《四時類要》：種姜：闊一步作畦，長短任地形。橫作壟，相去一尺余，深五六寸。壟中，一尺一科，帶芽大如三指闊；蓋土，厚三寸；以蠶沙蓋之，糞亦得。芽出後，有草即耘。漸漸加土；已後壟中卻高，壟外即深。不得並上土。鋤不厭頻。