gǔ zhě yán wèi shàng shū, shì wèi chūn qiū, zuǒ yòu èr shǐ, fēn shī qí zhí. gài huán wén zuò bà, jiū hé tóng méng, chūn qiū zhī shí, shì zhī dà zhě yě, ér shàng shū quē jì. qín shī bài jī, móu gōng jiè shì, shàng shū zhī zhōng, yán zhī dà zhě yě, ér chūn qiū mí lù. cǐ zé yán shì yǒu bié, duàn kě zhī yǐ. dǎi zuǒ shì wèi shū, bù zūn gǔ fǎ, yán zhī yǔ shì, tóng zài chuán zhōng. rán ér yán shì xiāng jiān, fán shěng hé lǐ, gù shǐ dú zhě xún yì bù juàn, lǎn fěng wàng pí.
古者言為《尚書》，事為《春秋》，左右二史，分屍其職。蓋桓、文作霸，糾合同盟，春秋之時，事之大者也，而《尚書》缺紀。秦師敗績，繆公誡誓，《尚書》之中，言之大者也，而《春秋》靡錄。此則言、事有別，斷可知矣。逮左氏為書，不遵古法，言之與事，同在傳中。然而言事相兼，煩省合理，故使讀者尋繹不倦，覽諷忘疲。

zhì yú shǐ hàn zé bù rán, fán suǒ bāo jǔ, wù zài huī bó, wén cí zhī jì, fán fù wèi duō. shì yǐ jiǎ yì cháo cuò dǒng zhòng shū dōng fāng shuò děng chuán, wéi zhǐ lù yán, hǎn féng zài shì. fū fāng shù yī shì, dé qí jì gāng, ér gé yǐ dà piān, fēn qí cì xù. suì lìng pī yuè zhī zhě, yǒu suǒ měng rán. hòu shǐ xiāng chéng, bù gǎi qí zhé, jiāo cuò fēn rǎo, gǔ jīn shì tóng.
至於《史》、《漢》則不然，凡所包舉，務在恢博，文辭之記，繁富為多。是以賈誼、晁錯、董仲舒、東方朔等傳，唯止錄言，罕逢載事。夫方述一事，得其紀綱，而隔以大篇，分其次序。遂令披閱之者，有所懵然。後史相承，不改其轍，交錯紛擾，古今是同。

àn qiān gù liè jūn chén yú jì chuán, tǒng yí yì yú biǎo zhì, suī piān míng shén guǎng ér yán wú dú lù. yú wèi fán wèi shǐ zhě, yí yú biǎo zhì zhī wài, gèng lì yī shū. ruò rén zhǔ zhī zhì cè gào lìng, qún chén zhī zhāng biǎo yí xí, shōu zhī jì chuán, xī rén shū bù, tí wèi zhì cè zhāng biǎo shū, yǐ lèi qū bié. tā jiē fàng cǐ. yì yóu zhì zhī yǒu lǐ lè zhì xíng fǎ zhì zhě yě. yòu shī rén zhī shén, zì chéng yī jiā. gù fēng yǎ bǐ xìng, fēi sān chuán suǒ qǔ. zì liù yì bù zuò, wén zhāng shēng yān. ruò wéi mèng fěng jiàn zhī shī, yáng xióng chū shī zhī sòng, mǎ qīng zhī shū fēng chán, jiǎ yì zhī lùn guò qín, zhū rú cǐ wén, jiē shī jì chuán. qiè wèi yí cóng gǔ shī lì, duàn rù shū zhōng. yì yóu shùn diǎn liè yuán shǒu zi zhī gē, xià shū bāo wǔ zǐ zhī yǒng zhě yě. fū néng shǐ shǐ tǐ rú shì, shù jǐ chūn qiū shàng shū zhī dào bèi yǐ.
案遷、固列君臣於紀傳，統遺逸於表、志，雖篇名甚廣而言無獨錄。愚謂凡為史者，宜於表志之外，更立一書。若人主之制、冊、誥、令，群臣之章、表、移、檄，收之紀傳，悉人書部，題為「制冊」、「章表書」，以類區別。他皆放此。亦猶志之有「禮樂志」、「刑法志」者也。又詩人之什，自成一家。故風、雅、比、興，非《三傳》所取。自六義不作，文章生焉。若韋孟諷諫之詩，揚雄出師之頌，馬卿之書封禪，賈誼之論過秦，諸如此文，皆施紀傳。竊謂宜從古詩例，斷入書中。亦猶《舜典》列《元首子之歌》，《夏書》包《五子之詠》者也。夫能使史體如是，庶幾《春秋》、《尚書》之道備矣。

xī gàn bǎo yì zhuàn jìn shǐ, yǐ wèi yí zhǔn zuǒ qiū míng, qí chén xià wěi qū, réng wèi pǔ zhù. yú shí yì zhě, mò bù zōng zhī. gù qián shǐ zhī suǒ wèi ān, hòu shǐ zhī suǒ yí gé. shì yòng gǎn tóng yǒu shí, yuán lì zī piān, shù shì zhī zuò zhě, dǔ qí lì hài. rú wèi bù rán, qǐng qí lái zhé.
昔干寶議撰晉史，以為宜准左丘明，其臣下委曲，仍為譜注。於時議者，莫不宗之。故前史之所未安，後史之所宜革。是用敢同有識，爰立茲篇，庶世之作者，睹其利害。如謂不然，請俟來哲。