lǐ dà kě　 lìn tíng yōng　 wáng tài　 jīng zhōu rén　 liú lǎo　 hǔ fù　 zhào tì　 zhōu yì　 zhōng cháo zi
李大可　藺庭雍　王太　荊州人　劉老　虎婦　趙倜　周義　中朝子

lǐ dà kě
李大可

zōng zhèng qīng lǐ dà kě cháng zhì cāng zhōu. zhōu zhī ráo ān xiàn yǒu rén yě xíng, wèi hǔ suǒ zhú. jì jí, shēn qí zuǒ zú shì zhī, yǒu dà zhú cì, guàn qí bì. hǔ fǔ fú tiē ěr, ruò qǐng qù zhī zhě. qí rén wèi bá zhī, hǔ shén yuè, wǎn zhuǎn yáo wěi, suí qí rén zhì jiā nǎi qù. shì yè, tóu yī lù yú tíng. rú cǐ suì yú, tóu yě shǐ zhāng lù, yuè yuè bù jué. huò yě wài féng zhī, zé suí xíng. qí rén jiā jiàn fēng, yīn jié qí yī fú, hǔ hòu jiàn gǎi fú, bù shí, suì chǐ shā zhī. jiā rén shōu zàng qì, hǔ fù lái qí jiā. mǔ mà zhī yuē: wú zi wèi rǔ qù cì, bù zhī bào dé, fǎn jiàn shā shāng. jīn gèng lái wú shě, qǐ bù kuì hū? hǔ xiū cán ér chū. rán shù rì cháng páng qí jiā, jì bù jiàn qí rén, zhī qí wù shā, nǎi hào hū shén bēi, yīn rù zhì tíng qián, fèn yuè chāi jí ér sǐ. jiàn zhě xián yì zhī.
宗正卿李大可嘗至滄州。州之饒安縣有人野行，為虎所逐。既及，伸其左足示之，有大竹刺，貫其臂。虎俯伏貼耳，若請去之者。其人為拔之，虎甚悅，宛轉搖尾，隨其人至家乃去。是夜，投一鹿於庭。如此歲余，投野豕獐鹿，月月不絕。或野外逢之，則隨行。其人家漸豐，因潔其衣服，虎後見改服，不識，遂齒殺之。家人收葬訖，虎復來其家。母罵之曰：「吾子為汝去刺，不知報德，反見殺傷。今更來吾舍，豈不愧乎？」虎羞慚而出。然數日常旁其家，既不見其人，知其誤殺，乃號呼甚悲，因入至庭前，奮躍拆脊而死。見者咸異之。

lìn tíng yōng
藺庭雍

jí yáng zhì zài fú zhōu nán. sù qián jiāng sān shí lǐ yǒu sì, xiàng shè líng yīng, gǔ bēi yóu zài, wù yè shén duō, rén mò gǎn fàn. fú zhōu bì jiāng lìn tíng yōng mèi yīn guò sì zhōng, dào qǔ cháng zhù wù. suì jí mí lù. shù rì zhī nèi, shēn biàn wèi hǔ. qí qián zú zhī shàng, yín chán jīn chuàn, wǎn rán yóu cún. měi jiàn xiāng rén, gé shù yǔ yǔ yún: wǒ dào sì zhōng zhī wù, biàn shēn rú cǐ. qiú jiàn qí mǔ, tuō rén wèi yán zhī. mǔ wèi zhī, bù gǎn wǎng. hǔ lái guō wài, jīng nián ér qù. chū lù yì jì
吉陽治在涪州南。泝黔江三十里有寺，像設靈應，古碑猶在，物業甚多，人莫敢犯。涪州裨將藺庭雍妹因過寺中，盜取常住物。遂即迷路。數日之內，身變為虎。其前足之上，銀纏金釧，宛然猶存。每見鄉人，隔樹與語云：「我盜寺中之物，變身如此。」求見其母，托人為言之。母畏之，不敢往。虎來郭外，經年而去。（出《錄異記》）

wáng tài
王太

hǎi líng rén wáng tài zhě yǔ qí tú shí wǔ liù rén yě xíng, hū féng yī hǔ dāng lù. qí tú yún: shí wǔ liù rén jué bù jǐn sǐ, dāng gè chū yī yī yǐ shì zhī. zhì tài yī, hǒu ér wēi zhě shù sì. hǎi líng líng zì yuán quē, míng chāo běn bǔ. duō hǔ, xíng zhě xī chí dà bàng. tài xuǎn yī bàng, tuō yī dú lì. wèi shí sì rén: qīng yí sù qù. liào qí yǐ yuǎn, nǎi chí bàng zhí qián, jī hǔ zhōng ěr, gù mèn dào, xún fù qǐ qù. tài bèi zǒu huáng jù, bù dé gù dào, dàn cǎo zhōng xíng. kě shí yú lǐ, yǒu yī shén miào, sù yú liáng shàng. qí xī, yuè míng, yè hòu wén cǎo zhōng hǔ xíng. xún ér hǔ zhì miào tíng, tiào yuè biàn chéng nán zǐ, yì guān shén lì. táng zhōng yǒu rén wèn yún: jīn xī hé ěr lèi cuì? shén yuē: zú yù yī rén, bù yì jìn yǒng, zhōng qí jiàn bàng, kùn jí dài sǐ. yán qì, rù zuò shàng mù xíng zhōng. hū jǔ tóu jiàn tài, wèn shì hé kè, tài jù duò dì, jù chén shǐ mò. shén yún: rǔ yè wèi wǒ suǒ shí. rán hòu shí yú rì fāng kě sǐ. wǒ qǔ ěr zǎo, gù zhōng ěr bàng. jīn yǐ xiāng yù, lǐ dāng yòu zhī. hòu shù rì, yí chí zhū lái. yǐ jǐ xuè tú zhī zhǐ tíng zhōng dà shù, kě xì cǐ xià, sù shàng shù, dāng miǎn. tài hòu rú yán. shén cóng táng zhōng ér chū wèi hǔ, jìn yuè, tài gāo bù kě dé, nǎi fǔ shí zhū. shí bì, rù táng wèi rén xíng. tài xià shù zài bài nǎi hái. ěr hòu gèng wú huàn. chū guǎng yì jì
海陵人王太者與其徒十五六人野行，忽逢一虎當路。其徒云：「十五六人決不盡死，當各出一衣以試之。」至太衣，吼而隈者數四。海陵（「陵」字原缺，明抄本補。）多虎，行者悉持大棒。太選一棒，脫衣獨立。謂十四人：「卿宜速去。」料其已遠，乃持棒直前，擊虎中耳，故悶倒，尋復起去。太背走惶懼，不得故道，但草中行。可十餘里，有一神廟，宿於樑上。其夕，月明，夜後聞草中虎行。尋而虎至廟庭，跳躍變成男子，衣冠甚麗。堂中有人問云：「今夕何爾累悴？」神曰：「卒遇一人，不意勁勇，中其健棒，困極迨死。」言訖，入座上木形中。忽舉頭見太，問是何客，太懼墮地，具陳始末。神云：「汝業為我所食。然後十餘日方可死。我取爾早，故中爾棒。今以相遇，理當佑之。後數日，宜持豬來。以己血塗之……」指庭中大樹，「可系此下，速上樹，當免。」太后如言。神從堂中而出為虎，勁躍，太高不可得，乃俯食豬。食畢，入堂為人形。太下樹再拜乃還。爾後更無患。（出《廣異記》）

jīng zhōu rén
荊州人

jīng zhōu yǒu rén shān xíng, hū yù chāng guǐ, yǐ hǔ pí mào jǐ, yīn huà wèi hǔ, shòu chāng guǐ zhǐ huī. fán sān sì nián, bó shí rén chù jí zhū yě shòu, bù kě shèng shù. shēn suī hǔ ér xīn bù yuàn, wú rú zhī hé. hòu chāng yǐn hǔ jīng yī sì mén guò, yīn jù zǒu rù sì kù, fú kù sēng chuáng xià. dào rén jīng kǒng, yǐ bái yǒu dé zhě. shí yǒu chán shī néng fú zhū héng shòu. yīn zhì hǔ suǒ, dùn xī wèn: dì míng chāo běn chén xiào běn dì zuò fú. zi hé suǒ qiú yé? wèi yù shí rén? wèi yàn shòu shēn? hǔ mǐ ěr liú tì, chán shī shǒu jīn xì jǐng, qiān hái běn fáng. héng yǐ zhòng shēng shí jí tā wèi bǔ zhī. bàn nián máo luò, biàn rén xíng. jù shuō shǐ shì, èr nián bù gǎn lí sì. hòu zàn chū mén, hū fù yù chāng, yǐ hǔ pí mào jǐ, jù zǒu rù sì, pí jí qí yāo xià, suì fù chéng hǔ. dǔ zhì sòng jīng, suì yú fāng biàn. zì ěr bù gǎn chū sì mén, jìng zhì sǐ. chū guǎng yì jì
荊州有人山行，忽遇倀鬼，以虎皮冒己，因化為虎，受倀鬼指揮。凡三四年，搏食人畜及諸野獸，不可勝數。身雖虎而心不願，無如之何。後倀引虎經一寺門過，因遽走入寺庫，伏庫僧床下。道人驚恐，以白有德者。時有禪師能伏諸橫獸。因至虎所，頓錫問：「弟（明抄本、陳校本「弟」作「佛」。）子何所求耶？為欲食人？為厭獸身？」虎弭耳流涕，禪師手巾系頸，牽還本房。恆以眾生食及他味哺之。半年毛落，變人形。具說始事，二年不敢離寺。後暫出門，忽復遇倀，以虎皮冒己，遽走入寺，皮及其腰下，遂復成虎。篤志誦經，歲余方變。自爾不敢出寺門，竟至死。（出《廣異記》）

liú lǎo
劉老

xìn zhōu liú lǎo zhě yǐ bái yī zhù chí yú shān xī zhī jiān. rén yǒu é èr bǎi yú zhǐ yì liú fàng shēng, héng zì kàn yǎng. shù yuè hòu, měi rì wèi hǔ suǒ qǔ, yǐ hào sān shí yú tóu. cūn rén huàn zhī, luó luò xiàn jǐng, biàn yú fàng shēng suǒ. zì ěr hǔ bù fù lái. hòu shù rì, hū yǒu lǎo sǒu jù shǒu zhǎng liè lái yì liú, wèn é hé yǐ shǎo jiǎn. dá yuē: wèi hǔ suǒ qǔ. yòu wèn hé bù qǔ hǔ? dá yún: yǐ shè xiàn jǐng, cǐ bù fù lái. sǒu yuē: cǐ wèi chāng guǐ suǒ jiào, ruò xiān zhì chāng, jí dāng dé hǔ. liú wèn hé fǎ qǔ zhī? sǒu yún: cǐ guǐ hǎo suān, kě yǐ wū bái děng méi jí yáng méi bù zhī yào lù, chāng ruò shí zhī, biàn bù jiàn wù, hǔ nǎi kě huò. yán qì bù jiàn. shì xī, rú yán bù lù zhī, sì gǔ hòu, wén hǔ luò jǐng. zì ěr jué yān. chū guǎng yì jì
信州劉老者以白衣住持於山溪之間。人有鵝二百餘只詣劉放生，恆自看養。數月後，每日為虎所取，以耗三十餘頭。村人患之，羅落陷阱，遍於放生所。自爾虎不復來。後數日，忽有老叟巨首長鬣來詣劉，問鵝何以少減。答曰：「為虎所取。」又問何不取虎？答云：「已設陷阱，此不復來。」叟曰：「此為倀鬼所教，若先制倀，即當得虎。」劉問何法取之？叟云：「此鬼好酸，可以烏白等梅及楊梅布之要路，倀若食之，便不見物，虎乃可獲。」言訖不見。是夕，如言布路之，四鼓後，聞虎落阱。自爾絕焉。（出《廣異記》）

hǔ fù
虎婦

lì zhōu mài fàn rén, qí zi zhī fù shān yuán cǎi cài, wèi hǔ suǒ qǔ. jīng shí èr zài ér hòu hái. zì shuō rù shēn shān shí kū zhōng, běn wèi yù shí. jiǔ zhī xiāng yǔ qǐn chù, kū zhōng dōu zì sì hǔ, qī fù rén zhě zuì lǎo. lǎo hǔ héng chí mí lù děng ròu hái yǐ bǔ qī, huò shí hán shuǐ tǔ qí kǒu zhōng. fù rén yù chū, zhé wèi suǒ nù, qū yǐ rù kū, jī liù qī nián. hòu shù suì, jiàn shī yú hǔ, lǎo zhě dú zài. qí hǔ zì yǒu fù rén, wèi wèi yuán zuò lái, jù míng chāo běn gǎi. cháng wài sù. hòu yī rì, hū yè bù hái. fù rén xīn guài zhī, yù chū ér bù gǎn. rú shì yòu yī rì, nǎi xú chū, xíng shù shí bù, bù fù jiàn hǔ, nǎi jí lì xíng wǔ liù lǐ. wén shān zhōng fá mù shēng, jìng wǎng jiù zhī. fá mù rén wèi shì guǐ mèi, yǐ lì shí tóu zhì. fù rén dà yán qí gù, nǎi xiāng shuài jié wèn. fù rén yún: jǐ shì mǒu jiā xīn fù. zhū rén yì yǒu shì lín lǐ zhě, xiān zhī fù rén wèi hǔ suǒ qǔ, zhòng rén fāng xìn zhī. lín rén yīn tuō shān yī zhī, jiāng hái. huì qí fū yǐ sǐ, wēng lǎo mǐn ér shōu yǎng zhī. fù rén yì hān zhuàng. fá jīng shén, héng wèi wǎng lái zhī suǒ xiá. liú quán bái qīn jiàn fù rén, shuō qí shì yún. chū guǎng yì jì
利州賣飯人，其子之婦山園采菜，為虎所取。經十二載而後還。自說入深山石窟中，本謂遇食。久之相與寢處，窟中都自四虎，妻婦人者最老。老虎恆持糜鹿等肉還以哺妻，或時含水吐其口中。婦人慾出，輒為所怒，驅以入窟，積六七年。後數歲，漸失余虎，老者獨在。其虎自有婦人，未（「未」原作「來」，據明抄本改。）常外宿。後一日，忽夜不還。婦人心怪之，欲出而不敢。如是又一日，乃徐出，行數十步，不復見虎，乃極力行五六里。聞山中伐木聲，徑往就之。伐木人謂是鬼魅，以礫石投擲。婦人大言其故，乃相率詰問。婦人云：「己是某家新婦。」諸人亦有是鄰里者，先知婦人為虎所取，眾人方信之。鄰人因脫衫衣之，將還。會其夫已死，翁姥憫而收養之。婦人亦憨戇。乏精神，恆為往來之所狎。劉全白親見婦人，說其事雲。（出《廣異記》）

zhào tì
趙倜

jīng zhōu yǒu yī shāng jiǎ, xìng xìng yuán zuò shuō, jù míng chāo běn gǎi. zhào míng tì. duō nán fàn jiāng hú. hū jīng suì yú wèi guī. yǒu yī rén xiān zhì qí jiā, bào zhào tì qī yún: zhào tì wù huò jù méi yú hú zhōng, tì jǐn miǎn yī sǐ. shén pín fá, zài lù jí dāng zhì yǐ. qí qī jīng kū bù yǐ. hòu sān rì, yǒu yī rén, yī rú zhào tì yí mào, lái jí mén wài dà kū. qí qī jù yǐn rù jiā nèi, xún wèn qí gù. ān cún jīng bǎi yú rì. yù zài shāng fàn, wèi zhào tì qī yuē: wǒ guàn wèi shāng zài wài, zài jiā bù lè, wǒ xīn wú liáo. wù yǐ wǒ bù gù liàn ěr, dāng róng wǒ què chū, tóu jiāo yǒu. é ér tì niǎn wù huò zì yuǎn ér zhì, jí rù mén, qí qī fǎn nǎi jīng yí zǒu chū, yǐ tóu lín jiā. qí zhào tì liáng jiǔ wèn qí gù, zhī qí shì, suì lìng rén huàn qí rén. qí rén zhì, jì jiàn zhào tì, bēn tū nán zǒu. zhào tì yǔ tóng bàn shí yú rén gòng chèn zhī, zhí rù nán mén. qí rén huí huí yuán zuò miàn, jù míng chāo běn gǎi. gù, wèi tì yuē: wǒ tōng líng hǔ yě, wù zhú wǒ, wǒ bì shāng ěr bèi. suì yuè shēn huà wèi yī chì sè hǔ, jiào hǒu ér qù. chū xiāo xiāng lù
荊州有一商賈，姓（「姓」原作「說」，據明抄本改。）趙名倜。多南泛江湖。忽經歲余未歸。有一人先至其家，報趙倜妻云：「趙倜物貨俱沒於湖中，倜僅免一死。甚貧乏，在路即當至矣。」其妻驚哭不已。後三日，有一人，一如趙倜儀貌，來及門外大哭。其妻遽引入家內，詢問其故。安存經百餘日。欲再商販，謂趙倜妻曰：「我慣為商在外，在家不樂，我心無聊。勿以我不顧戀爾，當容我卻出，投交友。」俄而倜輦物貨自遠而至，及入門，其妻反乃驚疑走出，以投鄰家。其趙倜良久問其故，知其事，遂令人喚其人。其人至，既見趙倜，奔突南走。趙倜與同伴十餘人共趁之，直入南門。其人回（「回」原作「面」，據明抄本改。）顧，謂倜曰：「我通靈虎也，勿逐我，我必傷爾輩。」遂躍身化為一赤色虎，叫吼而去。（出《瀟湘錄》）