guǒ xià yīng táo nòu zǎo shì dǐ lì shù shí shì pán róng fēng lí liù jīn lí zǐ huā lí hú zhēn zǐ suān zǎo
果下 櫻桃 檽棗 柿 底櫟樹實 柿盤 融峰梨 六斤梨 紫花梨 胡榛子 酸棗
pú táo wáng mǔ pú táo hóu sāo zi màn hú táo xiān shù shí gǎn lǎn zi dōng huāng lì hóu lì
蒲萄 王母蒲萄 侯騷子 蔓胡桃 仙樹實 橄欖子 東荒栗 猴栗
guā wǔ sè guā guā è xiāng
瓜五色瓜 瓜惡香
cài mán jīng yuè suàn sān shū bō léng jiè jū jiè mò shuǐ jiǔ qié zi shù kūn lún zǐ guā qié zi gù shì
菜蔓菁 越蒜 三蔬 菠薐 芥菹 芥末 水韭 茄子樹 崑崙紫瓜 茄子故事
dān yá hù
儋崖瓠
guǒ xià
果下
yīng táo
櫻桃
táng shí xīn jìn shì, yóu zhòng yīng táo yàn. gān fú sì nián, liú yè dì sān zi tán jí dì. shí yè yǐ gù xiāng zhèn huái nán. chì dǐ lì yuē: yǐ yín yī dìng zī jù zhì. ér tán suǒ fèi wǎng wǎng shù bèi. dǐ lì yǐ wén, yè mìng qǔ zú ér yǐ. huì shí jí jiàn xīn, zhuàng tóu yǐ xià, fāng yì jù lǜ. tán qián qiǎn rén, hòu yǐ jīn bó, yù gòu shù shí shù yǐ. yú shì dú zhì shì yàn, dà huì gōng qīng. shí jīng guó yīng táo chū chū, suī guì dá wèi shì kǒu. ér tán shān jī pù xí, fù hé yǐ táng lào. yòng xiǎng rén mán xiàn yī xiǎo pán, yì bù chì shù shēng. yǐ zhì cān yù bèi, mí bù zhān zú. chū zhí yán
唐時新進士，尤重櫻桃宴。乾符四年，劉鄴第三子覃及第。時鄴以故相鎮淮南。敕邸吏曰：「以銀一錠資醵置。」而覃所費往往數倍。邸吏以聞，鄴命取足而已。會時及薦新，狀頭已下，方議醵率。覃潛遣人，厚以金帛，預購數十樹矣。於是獨置是宴，大會公卿。時京國櫻桃初出，雖貴達未適口。而覃山積鋪席，復和以糖酪。用享人蠻獻一小盤，亦不啻數升。以至參御輩，靡不沾足。（出《摭言》）
nòu zǎo
檽棗
jìn zhào yíng jiā, tíng yǒu nòu zǎo shù, pó suō yì cháng, sì yuǎn jù jiàn. yǒu wàng qì zhě, fǎng qí lín lǐ, wèn rén yún: cǐ jiā hé yǒu dēng zǎi fǔ zhě. lǐ sǒu yuē: wú zhī. rán zhǔ rén xiǎo zì xiāng ér, dé fēi cǐ hū? shù shì yuē: wáng qì fāng shèng, bù zài qí shēn, dāng zài qí zi sūn. qí hòu yíng yóu tài yuán pàn guān dà bài, chū jiāng rù xiàng. chū běi mèng suǒ yán
晉趙瑩家，庭有檽棗樹，婆娑異常，四遠俱見。有望氣者，訪其鄰里，問人云：「此家合有登宰輔者。」里叟曰：「無之。然主人小字相兒，得非此乎？」術士曰：「王氣方盛，不在其身，當在其子孫。」其後瑩由太原判官大拜，出將入相。（出《北夢瑣言》）
shì
柿
sú wèi shì shù yǒu qī dé: yī shòu, èr duō yīn, sān wú niǎo kē, sì wú chóng, wǔ shuāng yè kě wán, liù jiā shí, qī luò yè féi dà. chū yǒu yáng zá zǔ
俗謂柿樹有七德：一壽，二多陰，三無鳥窠，四無蟲，五霜葉可玩，六嘉實，七落葉肥大。（出《酉陽雜俎》）
dǐ lì shù shí
底櫟樹實
ā yì, bō sī hū wèi ā yì, fú lín hū wèi dǐ lì. shù zhǎng zhàng sì wǔ. zhī yè fán mào. yè yǒu wǔ chū, shì pí má. wú huā ér shí. shí chì sè, lèi pí zi. wèi shì gàn shì, ér yī nián yī shú.
阿驛，波斯呼為阿驛，拂林呼為底櫟。樹長丈四五。枝葉繁茂。葉有五出，似蜱麻。無花而實。實赤色，類蜱子。味似干柿，而一年一熟。
shì pán
柿盤
mù zhōng gēn gù, shì wèi zuì, sú wèi zhī shì pán. chū yǒu yáng zá zǔ
木中根固，柿為最，俗謂之柿盤。（出《酉陽雜俎》）
róng fēng lí
融峰梨
xiān lí. róng fēng shàng yǒu qīng tán, fāng wǔ zhàng. yǒu shāo xiāng háng dào chù. gǔ xíng tóng qì shù zhǒng. yǒu lí shù. gāo sān shí zhàng, zi rú dòu. zhì yáo luò shí, dàn jiàn qí zhī hé, wú dé wèi zhě. chū qià wén jì
仙梨。融峰上有青壇，方五丈。有燒香行道處。古形銅器數種。有梨樹。高三十丈，子如斗。至搖落時，但見其汁核，無得味者。（《出洽聞記》）
liù jīn lí
六斤梨
luò yáng bào guó sì lí, zhòng liù jīn. chū yǒu yáng zá zǔ
洛陽報國寺梨，重六斤。（出《酉陽雜俎》）
zǐ huā lí
紫花梨
qīng tài zhōng, báo yóu jīng niǎn. céng yǔ lú yǒng xún guān zhèng yǐ bó shì sēng jì yǎ, jí sān wǔ zhī yǒu, yè huì yǔ yuè bō dī sēng yuàn. shì shí qīng qiū yù miǎo, míng yuè fāng gāo. jù lián wǔ zì zhī qí, jiǔ yǐn bā xiān zhī měi. shì xīn hóng pú, míng yàn lǜ yá. yī yǒng yī shāng, huò xǐng huò zuì. zuò shàng yīn xiāng yǔ zhēng yǐn gǔ jīn, suì jí guǒ shí zhī shì. yǒu xù jí zǐ huā lí zhě. zhòng yún: zhēn dìng yǒu zhī. yǎ gōng dú pín cù ér yán yuē: cǐ wēi sēng xiān zǔ zhī yí hèn. zhòng jīng ér wèn zhī. yǎ yuē: xī wǔ zōng huáng dì yù tiān xià zhī wǔ zài, wàn guó shì yīn, shèng qíng bù yì. hū huàn xīn rè zhī jí, míng yī jìn yào, jué jí wǎng chōu. suì bó zhào liáng néng, xiá zhēng hé huǎn. shí yǒu yán qīng chéng shān xíng dào shì zhě, miào yú fāng yào. dì jí zhào jiàn zhī. dào shì yǐ zhǒu hòu lǜ náng zhōng qīng dān liǎng lì, jí qǔ lí shù méi, jiǎo zhī ér jìn zhī. dì jí xún yù. xún rì zhī nèi. suǒ cì wàn jīn, réng jiā guǎng jì xiān shēng zhī hào. dì cóng róng wèn qí dān wèi hé wù, xiān shēng yuē: chì chéng shān dǐng, yǒu qīng zhī liǎng zhū. tài bái nán xī, yǒu zǐ huā lí yī shù. chén zhī xī suì, céng yóu èr shān, ǒu huò liǎng bǎo, hé liàn chéng dān. wǔ shí nián lái, fú shí dài jǐn, wéi yú liǎng lì, xìng féng bì xià fú zhī. gèng yù cǐ dān, xū qiú èr wù yě. jīng shù yuè, xíng shēng cí dì guī shān. hòu jí fù zuò, zài zhào xíng xiān shēng yú qīng chéng, zé bù zhī hé shì yě. dì suì zhào shì tiān xià, yǒu zǐ huā lí, jí shí zòu shàng. shí héng zhōu jié dù tài wèi gōng wáng dá, shàng shòu chūn gōng zhǔ, jí huì chāng zhī nǚ dì. wén zhēn dìng lǐ lìng, zhǒng lí shù zhū, qí yī zǐ huā lí, jí qiǎn sì rén, jiù jiā fēng jiǎn, jiǎn qí páng shù, zā yǐ zhū lán. bǎo xī xiān zhī, yǒu tóng yuè guì. dāng huā fā zhī shí, fáng fēng dié zhī kuī hào, měi yǐ qīng xiāo shā hú, yuǎn jiā lóng zhào yān. shǒu shù zhě bù shèng jiān kǔ. jì jí qiū shí, gōng zhǔ bì shǒu xuǎn ér jìn zhī. cǐ dá dì tíng, shí dé qí liù qī. dì duō shí cǐ lí, suī bù jí xíng shì zhě, yì cū jiě qí fán zào ěr. shì shí yǒu lǐ zūn lái shì yù, rèn héng zhōu jì shì, zuò jìn lí biǎo yún: zǐ huā kāi chù, shàn měi chūn lín. piǎo dì dì yuán zuò dì, jù míng chāo běn gǎi xuán shí, jiǒng guāng qiū jǐng. lí lí yù rùn, luò luò zhū yuán. gān bù dài dài yuán zuò dé, jù míng chāo běn gǎi cháng, cuì nán shèng kǒu. biǎo dá què xià, gōng qīng jiàn zhě, duō dà xiào zhī yuē: cháng shān gōng hé yòng jìn cán lí yú tiān fǔ yě? gài yǐ qí biǎo yǒu cuì nán shèng kǒu zhī zì. míng nián, wǔ zōng bēng, gōng zhǔ yì xiāng cì shì. cǐ lí zì hòu yǐ wèi gòng fù zhī cháng wù. xiàn guān suì jiǔ, yì jiàn dài yú bǎo shǒu yān. zhì tiān yòu mò yān, zhào wáng wèi dé míng dé míng yuán zuò míng dé, jù míng chāo běn chén xiào běn gǎi zhī suǒ cuàn shì. qí hòu xiàn yì gōng shǔ, duō lì bīng róng. zǐ huā zhī lí, yì yǐ kū xiǔ. jīn zhī zhēn dìng, wú fù jì zhǒng zhě yān. dāng wǔ zōng shí, xiàn zǎi lǐ gōng, míng shàng, jí yǎ zhī zǔ yě, cháng yǐ shǒu shù bù jǐn, céng fēng zhé yī zhī, jiàng wèi jì zhōu diǎn wǔ. yóu shì zhuī gǎn ér pín cù yě. chū ěr mù jì
清泰中，薄游京輦。曾與盧泳巡官、鄭扆博士、僧季雅，及三五知友，夜會與越波隄僧院。是時清秋欲杪，明月方高。句聯五字之奇，酒飲八仙之美。柿新紅脯，茗醶綠芽。一詠一觴，或醒或醉。座上因相與徵引古今，遂及果實之事。有敘及紫花梨者。眾云：「真定有之。」雅公獨顰蹙而言曰：「此微僧先祖之遺恨。」眾驚而問之。雅曰：「昔武宗皇帝御天下之五載，萬國事殷，聖情不懌。忽患心熱之疾，名醫進藥，厥疾罔瘳。遂博詔良能，遐徵和、緩。時有言青城山邢道士者，妙於方藥。帝即召見之。道士以肘後綠囊中青丹兩粒，及取梨數枚，絞汁而進之。帝疾尋愈。旬日之內。所賜萬金，仍加廣濟先生之號。帝從容問其丹為何物，先生曰：『赤城山頂，有青芝兩株。太白南溪，有紫花梨一樹。臣之昔歲，曾游二山，偶獲兩寶，合煉成丹。五十年來，服食殆盡，唯余兩粒，幸逢陛下服之。更欲此丹，須求二物也。』經數月，邢生辭帝歸山。後疾復作，再詔邢先生於青城，則不知何適也。帝遂詔示天下，有紫花梨，即時奏上。時恆州節度太尉公王達，尚壽春公主，即會昌之女弟。聞真定李令，種梨數株，其一紫花梨，即遣寺人，就加封檢，剪其旁樹，匝以朱欄。寶惜纖枝，有同月桂。當花發之時，防蜂蝶之窺耗，每以輕綃紗縠，遠加籠罩焉。守樹者不勝艱苦。洎及秋實，公主必手選而進之。此達帝庭，十得其六七。帝多食此梨，雖不及邢氏者，亦粗解其煩躁耳。是時有李遵來侍御，任恆州記室，作《進梨表》云：『紫花開處，擅美春林。縹蒂（「蒂」原作「帝」，據明抄本改）懸時，迥光秋景。離離玉潤，落落珠圓。甘不待（「待」原作「得」，據明抄本改）嘗，脆難勝口。』表達闕下，公卿見者，多大笑之曰：『常山公何用進殘梨於天府也？蓋以其表有脆難勝口之字。』明年，武宗崩，公主亦相次逝。此梨自後以為貢賦之常物。縣官歲久，亦漸怠於寶守焉。至天祐末焉，趙王為德明（「德明」原作「明德」，據明抄本、陳校本改）之所篡弒。其後縣邑公署，多歷兵戎。紫花之梨，亦已枯朽。今之真定，無復繼種者焉。當武宗時，縣宰李公，名尚，即雅之祖也，嘗以守樹不謹，曾風折一枝，降為冀州典午。由是追感而顰蹙也。」（出《耳目記》）
hú zhēn zǐ
胡榛子
ā yuè shēng xī guó. fān rén yán yǔ hú zhēn zǐ tóng shù, yī nián zhēn zǐ, èr nián ā yuè. chū yǒu yáng zá zǔ
阿月生西國。蕃人言與胡榛子同樹，一年榛子，二年阿月。（出《酉陽雜俎》）
suān zǎo
酸棗
qí jiù shuō, zhōu qín shí, hé nán yǔ suān zǎo, suì shēng yě suān zǎo. jīn suān zǎo xiàn shì yě. suān zǎo zhī shén xiǎo zhě, wèi yě suān zǎo. chū shù yì jì
耆舊說，周秦時，河南雨酸棗，遂生野酸棗。今酸棗縣是也。酸棗之甚小者，為野酸棗。（出《述異記》）
pú táo
蒲萄
sú yán pú táo màn hǎo yǐn yú xī nán. yǔ xìn wèi wèi shǐ wèi jǐn yuē: wǒ zài yè, suì dà dé pú táo, qí yǒu zī wèi. chén zhāo yuē: zuò hé xíng zhuàng? xú jūn fáng yuē: yǒu lèi ruǎn zǎo. xìn yuē: jūn shū bù tǐ wù, hé dé bù yán shì shēng lì zhī? wèi zhào shī yuē: wèi wǔ yǒu yán, mò xià shè qiū, shàng yǒu yú shǔ, jiǔ zuì sù xǐng, yǎn lù ér shí, gān ér bù yí, suān ér bù cù. dào zhī gù yǐ liú mò chēng qí, kuàng qīn shí zhī zhě? jǐn yuē: cǐ wù chū zì dà yuān, zhāng qiān suǒ zhì. yǒu huáng bái hēi sān zhǒng. chéng shú zhī shí, zi shí bī cè, xīng biān zhū jù. xī yù duō niàng yǐ wèi jiǔ, měi lái suì gòng. zài hàn xī jīng, shì yì bù shǎo. dù líng tián wǔ shí mǔ zhōng, yǒu pú táo bǎi shù. jīn zài jīng yì, fēi zhí zhǐ jìn lín yě. xìn yuē: nǎi yuán zhǒng hù zhí, jiē yīn lián jià. zhāo yuē: qí wèi hé rú jú yòu? xìn yuē: jīn yè shèng qí, fēn fāng jiǎn zhī. jǐn yuē: jīn yī sù lǐ, jiàn bāo zuò gòng, xiàng chǐ zì xiāo, liáng yīng bù jí. chū yǒu yáng zá zǔ
俗言蒲萄蔓好引於西南。庾信謂魏使尉瑾曰：「我在鄴，遂大得蒲萄，奇有滋味。」陳招曰：「作何形狀？」徐君房曰：「有類軟棗。」信曰：「君殊不體物，何得不言似生荔枝？」魏肇師曰：「魏武有言，『末夏涉秋，尚有餘暑，酒醉宿醒，掩露而食，甘而不飴，酸而不酢。』道之固以流沫稱奇，況親食之者？」瑾曰：「此物出自大宛，張騫所致。有黃白黑三種。成熟之時，子實逼側，星編珠聚。西域多釀以為酒，每來歲貢。在漢西京，似亦不少。杜陵田五十畝中，有蒲萄百樹。今在京邑，非直止禁林也。」信曰：「乃園種戶植，接蔭連架。」昭曰：「其味何如桔柚？」信曰：「津液勝奇，芬芳減之。」瑾曰：「金衣素里，見苞作貢，向齒自消，良應不及。」（出《酉陽雜俎》）
wáng mǔ pú táo
王母蒲萄
jù qiū zhī nán, yǒu pú táo gǔ. gǔ zhōng pú táo, kě jiù qí suǒ shí zhī. huò yǒu qǔ guī zhě, jí shī dào. shì yán wáng mǔ pú táo yě. tiān bǎo zhōng, shā mén tán xiāo, yīn yóu zhū yuè, zhì cǐ gǔ, dé pú táo shí zhī. yòu jiàn kū màn kān wèi zhàng, dà rú zhǐ, wǔ chǐ yú. chí hái běn sì, zhí zhī suì huó. zhǎng gāo shù rèn, yīn dì fú yuán shí zhàng, yǎng guān ruò wéi gài yān. qí páng shí lěi luò, zǐ yíng rú zhuì. shí rén hào wèi cǎo lóng zhū zhàng yān. chū yǒu yáng zá zǔ
具丘之南，有蒲萄谷。谷中蒲萄，可就其所食之。或有取歸者，即失道。世言王母蒲萄也。天寶中，沙門曇霄，因游諸岳，至此谷，得蒲萄食之。又見枯蔓堪為杖，大如指，五尺余。持還本寺，植之遂活。長高數仞，蔭地幅員十丈，仰觀若帷蓋焉。其旁實磊落，紫瑩如墜。時人號為草龍珠帳焉。（出《酉陽雜俎》）
hóu sāo zi
侯騷子
hóu sāo màn shēng, rú jī luǎn, jì gān qiě lěng, qīng shēn xiāo jiǔ. guǎng zhì yán yīn wáng tài pú suǒ xiàn. chū yǒu yáng zá zǔ
侯騷蔓生，如雞卵，既甘且冷，輕身消酒。《廣志》言因王太僕所獻。（出《酉陽雜俎》）
màn hú táo
蔓胡桃
màn hú táo chū nán zhào, dà rú biǎn luó, liǎng gé, wèi shì hú táo. huò yán mán zhōng téng zǐ yě. chū yǒu yáng zá zǔ
蔓胡桃出南詔，大如扁螺，兩隔，味似胡桃。或言蠻中藤子也。（出《酉陽雜俎》）
xiān shù shí
仙樹實
qí lián shān shàng yǒu xiān shù shí, xíng lǚ dé zhī, zhǐ jī kě. yī míng sì wèi mù. qí shí rú zǎo. yǐ zhú dāo pōu zé gān, tiě dāo pōu zé kǔ, mù dāo pōu zé suān, lú dāo pōu zé xīn. chū yǒu yáng zá zǔ
祁連山上有仙樹實，行旅得之，止饑渴。一名四味木。其實如棗。以竹刀剖則甘，鐵刀剖則苦，木刀剖則酸，蘆刀剖則辛。（出《酉陽雜俎》）
gǎn lǎn zi
橄欖子
dú gēn shù, dōng xiàng zhī yuē mù wēi nán xiàng zhī yuē gǎn lǎn. chū yǒu yáng zá zǔ
獨根樹，東向枝曰木威；南向枝曰橄欖。（出《酉陽雜俎》）
dōng huāng lì
東荒栗
dōng fāng huāng zhōng yǒu mù, míng yuē lì. yǒu ké, jìng sān chǐ sān cùn. ké cì zhǎng zhàng yú. shí jìng sān chǐ. ké yì huáng, qí wèi tián, shí zhī, lìng rén duǎn qì ér kě. chū yǒu yáng zá zǔ
東方荒中有木，名曰栗。有殼，徑三尺三寸。殼刺長丈余。實徑三尺。殼亦黃，其味甜，食之，令人短氣而渴。（出《酉陽雜俎》）
hóu lì
猴栗
táng wèi gōng lǐ dé yù, yī xī gān zǐ yuán huì kè. pán zhōng yǒu hóu lì, wú wèi. chén jiān chù shì yún: qián zhōu nán yǒu jiàn lì, xíng rú sù hé. chū yǒu yáng zá zǔ
唐衛公李德裕，一夕甘子園會客。盤中有猴栗，無味。陳堅處士云：「虔州南有漸栗，形如素核。」（出《酉陽雜俎》）
guā
瓜
hàn míng dì yīn guì rén, mèng shí guā, shén měi. dì shǐ qiú zhū fāng guó. shí yǒu dūn huáng xiàn yì guā zhǒng, cháng shān xiàn jù táo hé. míng qióng lóng, zhǎng sān chǐ ér xíng qū, qí wèi chòu rú bǎi. fù lǎo yún: xī dào shì cóng péng lái shān dé cǐ guā, yún shì kōng dòng líng guā. sì jié yī shí. dōng wáng gōng xī wáng mǔ yí zhǒng yú dì, shì dài xiá jué, qí shí pō cún. yòu shuō: cǐ táo shuāng xià shǐ huā, lóng dōng kě shú. yì yún: xiān rén suǒ shí, cháng shǐ zhí yú shuāng lín yuán. cǐ yuán jiē zhí hán guǒ, jī bīng zhī jié, bǎi guǒ fāng shèng. sú wèi xiāng líng guā. gù shuāng yuán zhī shēng é yě. hòu yuē: wáng mǔ zhī táo, wáng gōng zhī guā, kě dé ér shí, wǔ wàn suì yǐ. ān kě shí hū? hòu bēng, nèi shì zhě jiàn jìng lián zhōng yǒu guā táo zhī hé, shì zhī tì líng, yí qí fēi shù. chū wáng zǐ nián shí yí jì
漢明帝陰貴人，夢食瓜，甚美。帝使求諸方國。時有敦煌獻異瓜種，常山獻巨桃核。名穹窿，長三尺而形屈，其味臭如粨。父老云：「昔道士從蓬萊山得此瓜，雲是空洞靈瓜。四劫一實。東王公、西王母遺種於地，世代遐絕，其實頗存。」又說：「此桃霜下始花，隆冬可熟。」亦云：「仙人所食，常使植於霜林園。此園皆植寒果，積冰之節，百果方盛。俗為相陵瓜。故『霜園』之聲訛也。」後曰：「王母之桃，王公之瓜，可得而食，五萬歲矣。」安可食乎？後崩，內侍者見鏡奩中有瓜桃之核，視之涕零，疑其非數。（出王子年《拾遺記》）
wǔ sè guā
五色瓜
wú huán wáng shí, huì jī shēng wǔ sè guā. jīn wú zhōng yǒu wǔ sè guā, suì chōng gòng fù. chū shù yì jì
吳桓王時，會稽生五色瓜。今吳中有五色瓜，歲充貢賦。（出《述異記》）
guā è xiāng
瓜惡香
guā è xiāng, zhōng yóu jì shè. táng zhèng zhù, tài hé chū, fù zhí hé zhōng. jī qiè bǎi yú, jǐn qí, xiāng qì shù lǐ, nì yú rén bí. shì suì, zì jīng zhì hé zhōng, suǒ guò lù, guā jǐn sǐ, yī dì bù huò. chū yǒu yáng zá zǔ
瓜惡香，中尤忌麝。唐鄭注，太和初，赴職河中。姬妾百餘，盡騎，香氣數里，逆於人鼻。是歲，自京至河中，所過路，瓜盡死，一蒂不獲。（出《酉陽雜俎》）
cài
菜
mán jīng
蔓菁
zhū gé suǒ zhǐ, lìng bīng shì dú zhǒng mán jīng zhě, qǔ qí cái chū jiǎ kě shēng dàn, yī yě yè shū kě zhǔ shí, èr yě jiǔ jū zé suí yǐ zī zhǎng, sān yě qì bù lìng xī, sì yě huí zé yì xún ér cǎi zhī. wǔ yě. dōng yǒu gēn kě zhǔ shí, liù yě. bǐ zhū shū shǔ, qí lì bù yì bó zāi? liú yǔ xī yuē: xìn yǐ. sān shǔ zhī rén yě, jīn hū mán jīng wèi zhū gé cài. jiāng líng yì rán. chū jiā huà lù
諸葛所止，令兵士獨種蔓菁者，取其才出甲可生啖，一也；葉舒可煮食，二也；久居則隨以滋長，三也；棄不令惜，四也；回則易尋而采之。五也。冬有根可斸食，六也。比諸蔬屬，其利不亦博哉？劉禹錫曰：「信矣。」三蜀之人也，今呼蔓菁為諸葛菜。江陵亦然。（出《嘉話錄》）
yuè suàn
越蒜
yì yuàn yuē: jìn ān píng yǒu yuè wáng yú suàn cài, zhǎng chǐ xǔ, bái zhě shì gǔ, hēi zhě rú jiǎo. gǔ yún: yuè wáng céng yú zhōu zhōng zuò chóu suàn, yǒu yú zhě, qì zhī shuǐ ér shēng yān.
《異苑》曰：晉安平有越王余蒜菜，長尺許，白者似骨，黑者如角。古云：越王曾於舟中作籌算，有餘者，棄之水而生焉。
sān shū
三蔬
jìn xián níng sì nián, lì fāng pǔ yú jīn yōng chéng dōng, duō zhǒng yì cài, míng yuē yún wēi. lèi yǒu sān zhǒng. zǐ sè zhě zuì fán zī. qí gēn làn màn. chūn fū xià mì, qiū róng dōng fù. qí shí ruò zhū, wǔ sè, suí shí ér shèng. yī míng yún zhī. qí zǐ sè zhě wèi shàng shū, ér wèi xīn qí huáng sè zhě wèi zhōng shū, ér wèi gān qí qīng sè zhě wèi xià shū, ér wèi xián. cháng yǐ cǐ shū chōng yù, qí yè kě yǐ jí yǐn shí, yǐ gōng zōng miào jì sì. yì zhǐ rén jī kě. gōng zhōng qiā qí jīng yè zhě, lì yuè bù xiē. chū shí yí lù
晉咸寧四年，立芳圃於金墉城東，多種異菜，名曰云薇。類有三種。紫色者最繁滋。其根爛漫。春敷夏密，秋榮冬馥。其實若珠，五色，隨時而盛。一名雲芝。其紫色者為上蔬，而味辛；其黃色者為中蔬，而味甘；其青色者為下蔬，而味咸。常以此蔬充御，其葉可以藉飲食，以供宗廟祭祀。亦止人饑渴。宮中掐其莖葉者，歷月不歇。（出《拾遺錄》）
bō léng
菠薐
cài zhī bō léng zhě, běn xī guó zhōng yǒu sēng, zì bǐ jiāng qí zi lái, rú mù xu pú táo, yīn zhāng qiān ér zhì yě. bō léng běn shì pō líng guó jiāng lái, yǔ é ěr, duō bù zhī yě. chū jiā huà lù
菜之菠薐者，本西國中有僧，自彼將其子來，如苜蓿、蒲萄，因張騫而至也。菠薐本是頗陵國將來，語訛耳，多不知也。（出《嘉話錄》）
jiè jū
芥菹
guǎng zhōu rén yǐ jù jiè jiè yuán zuò cài, jù míng chāo běn chén xiào běn gǎi wèi xián jū, mái dì zhōng, yǒu sān shí nián zhě. guì shàng, qīn bīn yǐ xiāng xiǎng yí. chū lǐng nán yì wù zhì
廣州人以巨芥（「芥」原作「菜」，據明抄本、陳校本改）為咸菹，埋地中，有三十年者。貴尚，親賓以相餉遺。（出《嶺南異物志》）
jiè mò
芥末
zhǎng zhōng jiè mò duō guó chū yě. qǔ zi zhì zhǎng zhōng, chuī zhī, yī chuī yī zhǎng, zhǎng sān chǐ, nǎi zhí yú dì. chū yǒu yáng zá zǔ
掌中芥末多國出也。取子置掌中，吹之，一吹一長，長三尺，乃植於地。（出《酉陽雜俎》）
shuǐ jiǔ
水韭
shuǐ jiǔ shēng yú shuǐ méi, zhuàng rú jiǔ ér yè xì zhǎng. kě shí. chū yǒu yáng zá zǔ
水韭生於水湄，狀如韭而葉細長。可食。（出《酉陽雜俎》）
qié zi shù
茄子樹
nán zhōng cǎo cài, jīng dōng bù shuāi, gù shū pǔ zhī zhōng, zāi zhǒng qié zi, sù gēn yǒu sān èr nián zhě, jiàn zhǎng zhī gàn, nǎi wèi dà shù. měi xià qiū shú, zé tī shù zhāi zhī. sān nián hòu, jiàn shù lǎo zi xī, jí fá qù, bié zāi nèn zhě. chū lǐng biǎo lù yì
南中草菜，經冬不衰，故蔬圃之中，栽種茄子，宿根有三二年者，漸長枝幹，乃為大樹。每夏秋熟，則梯樹摘之。三年後，漸樹老子稀，即伐去，別栽嫩者。（出《嶺表錄異》）
kūn lún zǐ guā
崑崙紫瓜
suí yáng dì dà yè mò. gǎi qié zi wèi kūn lún zǐ guā. chū shù yì lù
隋煬帝大業末。改茄子為崑崙紫瓜。（出《述異錄》）
qié zi gù shì
茄子故事
qié zi. jiā zì zì yuán zuò zi, jù míng chāo běn chén xiào běn gǎi lián jīng míng, gé xiá fǎn. jīn hū jiā, wèi zhī suǒ zì. xī duàn chéng shì yīn jiù láng xià shí qié zi shù dì, ǒu wèn gōng bù yuán wài zhāng zhōu fēng qié zi gù shì. zhāng yún, yī míng luò sū. shì jù shí liào běn cǎo. chéng shì jì dé yǐn hóu xíng yuán shī yún: hán guā fāng wò lǒng, qiū guā zhèng mǎn bēi. zǐ jiā fēn làn màn, lǜ yù yù cān chà. yòu yī míng kūn lún guā. lǐng nán qié zi, sù gēn chéng shù, gāo wǔ liù chǐ. yáo xiàng céng wèi nán xuǎn shǐ, qīn jiàn zhī. gù běn cǎo jì guǎng zhōu yǒu shèn huǒ shù, shù dà sān sì wéi. shèn huǒ jí jǐng tiān yě, sú hū wèi hù huǒ cǎo. qié zi shú zhě, shí zhī hòu cháng wèi, dòng qì fā jí. gēn néng lǐ guī zhú. yù qí zi fán, hòu qí huā shí, qǔ yè bù yú guò lù, yǐ huī guī zhī, rén jiàn zhī, zi bì fán yě. sú wèi jià qié zi. céng huǒ zhì zhī, shén měi. yǒu xīn luó zhǒng zhě, sè shāo bái, xíng rú jī luǎn. xī míng sì sēng zào xuán yuàn zhōng, yǒu qí zhǒng. shuǐ jīng yún: shí tóu xī duì cài pǔ, zhǎng bǎi lǐ, shàng yǒu dà dí dí pǔ, xià yǒu jiā pǔ. chū yǒu yáng zá zǔ
茄子。茄字（「字」原作「子」，據明抄本、陳校本改）連莖名，革遐反。今呼伽，未知所自。昔段成式因就廊下食茄子數蒂，偶問工部員外張周封茄子故事。張雲，一名落蘇。事具《食料本草》。成式記得隱侯《行園》詩云：「寒瓜方臥壟，秋瓜正滿陂。紫茄紛爛漫，綠芋郁參差。」又一名崑崙瓜。嶺南茄子，宿根成樹，高五六尺。姚向曾為南選使，親見之。故《本草》記廣州有慎火樹，樹大三四圍。慎火即景天也，俗呼為護火草。茄子熟者，食之厚腸胃，動氣發疾。根能理龜瘃。欲其子繁，候其花時，取葉布於過路，以灰規之，人踐之，子必繁也。俗謂嫁茄子。曾火炙之，甚美。有新羅種者，色稍白，形如雞卵。西明寺僧造玄院中，有其種。《水經》云：「石頭西對蔡浦，長百里，上有大荻荻浦，下有茄浦。」（出《酉陽雜俎》）
dān yá hù
儋崖瓠
dān yá zhǒng hù chéng shí, lǜ jiē shí yú. jiè, gāo zhě yì wǔ liù chǐ. zi dà rú jī luǎn. chū yǒu yáng zá zǔ
儋崖種瓠成實，率皆石余。芥，高者亦五六尺。子大如雞卵。（出《酉陽雜俎》）
