táng yuán hé zhōng, yǒu chén luán fèng zhě, hǎi kāng rén yě, fù qì yì, bù wèi guǐ shén, xiāng dǎng xián hū wèi hòu lái zhōu chù. hǎi kāng jiù yǒu léi gōng miào, yì rén qián jié jì sì, dǎo zhù jì yín, yāo wàng yì zuò. yì rén měi suì wén xīn léi rì, jì mǒu jiǎ zǐ, yī xún fù zhí sī rì, bǎi gōng bù gǎn dòng zuò, fàn zhě bù xìn sù bì zhèn sǐ, qí yīng rú xiǎng. shí hǎi kāng dà hàn, yì rén dǎo ér wú yīng. luán fèng dà nù yuē: wú zhī xiāng, nǎi léi xiāng yě, wèi shén bù fú, kuàng shòu rén diàn chóu rú sī! jià sè jì jiāo, bēi chí yǐ hé, shēng láo xiǎng jǐn, yān yòng miào wèi!
唐元和中，有陳鸞鳳者，海康人也，負氣義，不畏鬼神，鄉黨咸呼為「後來周處」。海康舊有雷公廟，邑人虔潔祭祀，禱祝既淫，妖妄亦作。邑人每歲聞新雷日，記某甲子，一旬復值斯日，百工不敢動作，犯者不信宿必震死，其應如響。時海康大旱，邑人禱而無應。鸞鳳大怒曰：「吾之鄉，乃雷鄉也，為神不福，況受人奠酬如斯！稼穡既焦，陂池已涸，牲牢饗盡，焉用廟為！」

suì bǐng jù ruò zhī. qí fēng sú, bù dé yǐ huáng yú zhì ròu, xiāng hè, shí zhī yì bì zhèn sǐ.
遂秉炬爇之。其風俗，不得以黃魚彘肉，相和，食之亦必震死。

shì rì, luán fèng chí zhú tàn dāo, yú yě tián zhōng, yǐ suǒ jì wù xiāng hè dàn zhī, jiāng yǒu suǒ cì. guǒ guài yún shēng, è fēng qǐ, xùn léi jí yǔ zhèn zhī. luán fèng nǎi yǐ rèn shàng huī, guǒ zhōng léi zuǒ gǔ ér duàn. léi duò dì, zhuàng lèi xióng zhū, máo jiǎo, ròu yì qīng sè, shǒu zhí duǎn bǐng gāng shí fǔ, liú xiě zhù rán, yún yǔ jǐn miè. luán fèng zhī léi wú shén, suì chí fù jiā, gào qí xuè shǔ yuē: wú duàn léi zhī gǔ yǐ, qǐng guān zhī.
是日，鸞鳳持竹炭刀，於野田中，以所忌物相和啖之，將有所伺。果怪雲生，惡風起，迅雷急雨震之。鸞鳳乃以刃上揮，果中雷左股而斷。雷墮地，狀類熊豬，毛角，肉翼青色，手執短柄剛石斧，流血注然，雲雨盡滅。鸞鳳知雷無神，遂馳赴家，告其血屬曰：「吾斷雷之股矣，請觀之。」

qīn ài è hài, gòng wǎng shì zhī, guǒ jiàn léi zhé gǔ, ér yǐ yòu chí dāo, yù duàn qí jǐng, niè qí ròu. wèi qún zhòng gòng zhí zhī yuē: tíng shì tiān shàng líng wù, ěr wèi xià jiè yōng rén, zhé hài léi gōng, bì wǒ yī xiāng shòu huò, zhòng zhuō yī mèi, shǐ luán fèng fèn jī bù dé.
親愛愕駭，共往視之，果見雷折股，而已又持刀，欲斷其頸，齧其肉。為群眾共執之曰：「霆是天上靈物，爾為下界庸人，輒害雷公，必我一鄉受禍，」眾捉衣袂，使鸞鳳奮擊不得。

qūn xún, fù yǒu yún léi, guǒ qí shāng zhě, hé duàn gǔ ér qù. pèi rán yún yǔ, zì wǔ jí xī, hé miáo jiē lì yǐ. suì bèi zhǎng yòu gòng chì zhī, bù xǔ hái shě. yú shì chí dāo xíng èr shí lǐ, yì jiù xiōng jiā. jí yè, yòu zāo tíng zhèn, tiān huǒ fén qí shì. fù chí dāo lì yú tíng, léi zhōng bù néng hài. xuán yǒu rén gào qí jiù xiōng xiàng lái shì, yòu wèi zhú chū. fù wǎng sēng shì, yì wèi tíng zhèn, fén ruò rú qián. zhī wú róng shēn chù, nǎi yè bǐng jù, rù yú rǔ xué qiàn kǒng zhī chù, hòu léi bù fù néng zhèn yǐ. zhì shǔ, rán hòu fǎn shě, zì hòu hǎi kāng měi yǒu hàn, yì rén jí jù jīn yǔ luán fèng, qǐng yī qián diào èr wù shí zhī, chí dāo rú qián, jiē yǒu yún yǔ pāng tuó, zhōng bù néng zhèn. rú cǐ èr shí yú nián, sú hào luán fēng wèi yǔ shī. zhì dà hé zhōng, cì shǐ lín xù zhī qí shì, zhào zhì zhōu, jié qí duān ní. luán fēng yún: shǎo zhuàng zhī shí, xīn rú tiě shí, guǐ shén léi diàn, shì zhī ruò wú dāng zhě. yuàn shā yī shēn, qǐng sū wàn xìng, jí shàng xuán yān néng shǐ léi guǐ gǎn chěng qí xiōng yì yě!
逡巡，復有雲雷，裹其傷者，和斷股而去。沛然雲雨，自午及西，涸苗皆立矣。遂被長幼共斥之，不許還舍。於是持刀行二十里，詣舅兄家。及夜，又遭霆震，天火焚其室。復持刀立於庭，雷終不能害。旋有人告其舅兄向來事，又為逐出。復往僧室，亦為霆震，焚爇如前。知無容身處，乃夜秉炬，入於乳穴嵌孔之處，後雷不復能震矣。至曙，然後返舍，自後海康每有旱，邑人即醵金與鸞鳳，請依前調二物食之，持刀如前，皆有雲雨滂沱，終不能震。如此二十餘年，俗號鸞風為雨師。至大和中，刺史林緒知其事，召至州，詰其端倪。鸞風云：「少壯之時，心如鐵石，鬼神雷電，視之若無當者。願殺一身，請蘇萬姓，即上玄焉能使雷鬼敢騁其凶臆也！」

suì xiàn qí dāo yú xù, hòu chóu qí zhí.
遂獻其刀於緒，厚酬其值。