táng zhēn yuán yuán nián wǔ yuè, xuān zhōu jīng dé xiàn cuī shì bì nǚ. míng miào nǚ, nián kě shí sān sì. xī jí tíng zhōng, hū jiàn yī sēng, yǐ xī zhàng lián jī sān xià, jīng bù ér dào, biàn yán xīn tòng. xū yú mí luàn, zhēn jiǔ mò néng zhī. shù rì shāo jiān, ér tǔ lì bù xī. jí chài, bù fù shí, shí zhé ǒu tǔ, wéi ěr shǔ kuí huā jí yán chá. jì ér qīng shòu shuǎng chè, yán sè xiān huá, fāng shuō chū mí luàn zhī jì, jiàn yī rén yǐn chéng bái wù, zhì yī chù, gōng diàn shén yán, xī rú shì mén xī fāng bù. qí zhōng tiān xiān, duō shì shào nǚ zhī zú. yán běn shì tí tóu lài zhà tiān wáng xiǎo nǚ, wèi xiè tiān mén jiān shì, gù zhé duò rén jiān, yǐ liǎng shēng yǐ. lài zhà wáng xìng wéi míng kuān, dì dà, hào shàng zūn. fū rén xìng lǐ, hào shàn lún. dōng wáng gōng shì qí jì fù, míng kuò, dì bā. miào nǚ zì chēng xiǎo niáng, yán fù yǔ yīn zú tóng yóu shì jiān xún suǒ, jīn yú cǐ fāng dé jiàn. qián suǒ jiàn sēng dǎ yāo shàng, yù nǚ tǔ xiè cáng zhōng huì è sú qì, rán hòu dé shēng tiān. tiān shàng jū chù huá shèng, gè yǒu yīn qī jí nú bì, yǔ rén jiān bù shū. suǒ shǐ nú míng qún jiǎo, bì míng jīn xiāo piān tiáo fèng lóu. qí qián shēng yǒu yī zi, míng yáo, jiàn bìng yī rán xiāng shí. zuó lái zhī rì, yú jīn qiáo shàng yǔ ér bié, fù shī, wéi jì liǎng jū jù yuē: shǒu pān qiáo zhù lì, dī lèi tiān hé mǎn.
唐貞元元年五月，宣州旌德縣崔氏婢女。名妙女，年可十三四。夕汲庭中，忽見一僧，以錫杖連擊三下，驚怖而倒，便言心痛。須臾迷亂，針灸莫能知。數日稍間，而吐痢不息。及瘥，不復食，食輒嘔吐，唯餌蜀葵花及鹽茶。既而清瘦爽徹，顏色鮮華，方說初迷亂之際，見一人引乘白霧，至一處，宮殿甚嚴，悉如釋門西方部。其中天仙，多是少女之族。言本是提頭賴咤天王小女，為泄天門間事，故謫墮人間，已兩生矣。賴咤王姓韋名寬，弟大，號上尊。夫人姓李，號善倫。東王公是其季父，名括，第八。妙女自稱小娘，言父與姻族同游世間尋索，今於此方得見。前所見僧打腰上，欲女吐泄藏中穢惡俗氣，然後得升天。天上居處華盛，各有姻戚及奴婢，與人間不殊。所使奴名群角，婢名金霄、偏條、鳳樓。其前生有一子，名遙，見並依然相識。昨來之日，於金橋上與兒別，賦詩，唯記兩居句曰：「手攀橋柱立，滴淚天河滿。」

shí zì yín yǒng, bēi bù zì shèng. rú cǐ wǔ liù rì bìng wò, xù xiān shì shì. yī dàn, hū yán shàng zūn jí ā mǔ bìng zhū tiān xiān jí pū lì děng, xī lái cān xiè, jí tuō líng ér yán yuē: xiǎo nǚ yú mèi, luò zài rén jiān, jiǔ méng cún xù, xiāng kuì wú jí.
時自吟詠，悲不自勝。如此五六日病臥，敘先世事。一旦，忽言上尊及阿母並諸天仙及仆隸等，悉來參謝，即托靈而言曰：「小女愚昧，落在人間，久蒙存恤，相媿無極。」

qí jiā chū shén jīng huáng, liáng jiǔ nǎi xiāng yǔ wèn dá, xiān zhě xī píng zhī xù yán. yòu yuē: zàn jiè xiǎo nǚ zǐ zhī zhái, yǔ shì rén yán yǔ.
其家初甚驚惶，良久乃相與問答，仙者悉憑之敘言。又曰：「暫借小女子之宅，與世人言語。」

qí shàng zūn yǔ, jí shì zhàng fū shēng qì shàn lún ā mǔ yǔ, jí shì fù rén shēng, gè biàn qí yǔ. rú cǐ huò lái huò wǎng, rì yuè jiàn jiǔ, tán xié xì xuè, yī rú píng rén. měi lái jí xiāng qì mǎn shì, shí yǒu jiǔ qì, yǒu shí lián huā xiāng qì. hòu miào nǚ běn zhuàng rú gù. hū yī rì, miào nǚ yín chàng. shì shí qíng lǎng, kōng zhōng hū yǒu yún piàn rú xí, pái huái qí shàng. é ér yún zhōng yǒu shēng shēng, shēng diào qīng qiāng. jǔ jiā yǎng tīng, gǎn dòng jīng shén. miào nǚ hū dà láng fù chàng, qí shēng zhuǎn lì. miào nǚ ōu gē, shén sè zì ruò, yīn yùn qí miào qīng chàng bù kě yán. yòu qū míng sāng liǔ tiáo. yòu yán ā mǔ shì zài yún zhōng. rú cǐ jìng rì fāng sàn. xún shí, hū yán: jiā zhōng èr rén yù yǒu zhǒng jí, wú dài qí huàn zhī.
其上尊語，即是丈夫聲氣；善倫阿母語，即是婦人聲，各變其語。如此或來或往，日月見久，談諧戲謔，一如平人。每來即香氣滿室，時有酒氣，有時蓮花香氣。後妙女本狀如故。忽一日，妙女吟唱。是時晴朗，空中忽有雲片如席，徘徊其上。俄而雲中有笙聲，聲調清鏘。舉家仰聽，感動精神。妙女呼大郎復唱，其聲轉厲。妙女謳歌，神色自若，音韻奇妙清暢不可言。又曲名《桑柳條》。又言阿母適在雲中。如此竟日方散。旬時，忽言：「家中二人慾有腫疾，吾代其患之。」

shù rì hòu, miào nǚ guǒ bèi shàng lē xià, gè rǎn yī zhǒng, bìng dà rú bēi, chǔ tòng yì cháng. jīng rì, qí zhǔ mǔ jiàn cǐ tòng kǔ, lìng qiú miǎn zhī, miào nǚ suì míng míng rú wò. hū yǔ lìng tiān xiāng, yú zhōng lóu shàng hū tiān xiān chàn niàn, qí shēng qīng liàng, xī yǔ xī fāng xiāng yīng. rú cǐ yí shí, xǐng wù zhǒng xiāo, xū yú píng fù. hòu yǒu yī bì zú rǎn bìng shén kùn, miào nǚ yuē: wǒ wèi ěr bái dà láng qǐng bīng jiù.
數日後，妙女果背上肋下，各染一腫，並大如杯，楚痛異常。經日，其主母見此痛苦，令求免之，妙女遂冥冥如臥。忽語令添香，於鐘樓上呼天仙懺念，其聲清亮，悉與西方相應。如此移時，醒悟腫消，須臾平復。後有一婢卒染病甚困，妙女曰：「我為爾白大郎請兵救。」

nǚ jí rú shuì zhuàng. xū yú què xǐng, yán bīng yǐ dào, jí lìng sǎ sǎo, tiān xiāng jìng shì, suì qǐ zhī fēn bīng mǎ, pǐ pèi jǐ rén yú mǒu chù jiǎn xiào, jǐ rén yú bìng rén shēn shàng shù fù xié guǐ. qí bì jí chài rú gù, yán jiàn bīng mǎ xíng xiàng, rú bì huà shén wáng, tóu shàng zhe hú mào zi, xī jīn tián yě. qí jiā xiǎo nǚ zǐ jiàn, liáng jiǔ nǎi miè. dà jiāng jūn xìng xǔ míng guāng, xiǎo jiāng yuē chén wàn. měi hū zhī qū shǐ, bù wèi shén duō, wǎng lái rú fēng yǔ shēng. gèng xún shí, hū yán zhī nǚ yù jià, xū wǎng kàn zhī. yòu shuì xǐng ér shuō: hūn jià lǐ yī rú rén jiān.
女即如睡狀。須臾卻醒，言兵已到，急令灑掃，添香靜室，遂起支分兵馬，匹配幾人於某處檢校，幾人於病人身上束縛邪鬼。其婢即瘥如故，言見兵馬形象，如壁畫神王，頭上着胡帽子，悉金鈿也。其家小女子見，良久乃滅。大將軍姓許名光，小將曰陳萬。每呼之驅使，部位甚多，往來如風雨聲。更旬時，忽言織女欲嫁，須往看之。又睡醒而說：「婚嫁禮一如人間。」

yán nǚ míng chuí líng zi, jià xuē shì, shì duō bù bèi jì. qí jiā cháng lìng miào nǚ xiù, hū yán gè yào zàn qù, qǐng bì fèng lóu dài xiù, rú cǐ jìng rì, biàn zuò fèng lóu zī róng. jīng shén shí yì, xiù zuò qiǎo miào, jí bèi cháng shí, ér bù yǔ rén yán, shí shí fǔ shǒu xiào. jiǔ zhī yán què huí, jí fù běn tài, wú fèng lóu zhuàng yě. yán dà láng yù yǔ sēng jiā hé shàng lái kàn niáng zǐ, jí sǎo shì tiān xiāng, jiān chá dài zhī. xū yú suì zhì, chuán yǔ wèn xùn, miào nǚ hū xiào yuē: dà láng hé wèi yǔ shàng rén xiāng pū?
言女名垂陵子，嫁薛氏，事多不備紀。其家常令妙女繡，忽言個要暫去，請婢鳳樓代繡，如此竟日，便作鳳樓姿容。精神時異，繡作巧妙，疾倍常時，而不與人言，時時俛首笑。久之言卻回，即複本態，無鳳樓狀也。言大郎欲與僧伽和尚來看娘子，即掃室添香，煎茶待之。須臾遂至，傳語問訊，妙女忽笑曰：「大郎何為與上人相撲？」

cǐ shí jǔ jiā jù wén chuáng shàng tà cù shēng shén lì, liáng jiǔ nǎi qù. yǒu shí yán xiàng xī fāng yǐn qù, huí suì tǔ jiǔ, jìng rì zuì wò. yī xī, yán jiāng niáng zǐ yī hún xiǎo niáng zǐ yī hún yóu kàn qù, shǐ yǔ shàn lún yǒu yán xiào. shì xī, niáng zǐ děng bìng mèng xiàng yī chù, yǔ zhòng rén yóu lè. miào nǚ zhì tiān míng, biàn wèn xiǎo niáng zǐ mèng zhōng shì, yī yī jiē tóng. rú cǐ yuè yú jué shí. hū yī rì bēi yān ér yán: dà láng ā mǔ huàn mǒu guī.
此時舉家俱聞床上踏蹴聲甚厲，良久乃去。有時言向西方飲去，回遂吐酒，竟日醉臥。一夕，言將娘子一魂小娘子一魂游看去，使與善倫友言笑。是夕，娘子等並夢向一處，與眾人遊樂。妙女至天明，便問小娘子夢中事，一一皆同。如此月余絕食。忽一日悲咽而言：「大郎阿母喚某歸。」

shén qī chuàng. kǔ yán: jiǔ zài shì jiān, liàn mù niáng zǐ, bù rěn shě qù.
甚悽愴。苦言：「久在世間，戀慕娘子，不忍捨去。」

rú cǐ shù rì tì qì. yòu yán: bù hé yǔ shì rén wǎng lái, rǔ yì xū wǎng, rú zhī nài hé?
如此數日涕泣。又言：「不合與世人往來，汝意須往，如之奈何？」

biàn xiàng kōng zhōng cí bié, cí pō zhèng zhòng, cóng cǐ jiàn wú yán yǔ. gào niáng zǐ yuē: mǒu xiāng liàn bù qù, jì zài rén jiān, hái xū yǐn shí. suī shí shuō wèi lái shì, jiē wú yīng. qí yǒu fán xì, bù néng jù lù. qí jiā jì shì zhuàng jǐn rú cǐ, bù zhī qí bì hòu fù rú hé.
便向空中辭別，詞頗鄭重，從此漸無言語。告娘子曰：「某相戀不去，既在人間，還須飲食。雖時說未來事，皆無應。其有繁細，不能具錄。其家紀事狀盡如此，不知其婢後復如何。