wēng yàn shū, sū zhōu rén, yīng jìn shì jǔ. yǒu sēng yǔ yàn shū tóng xiāng lǐ, chū rù gù xiāng guó péi gōng yuán mén xià. yǐ qí nián mào, yōu xī zhī, suī zhōng mén nèi yì bù jīn qí chū rù. shǒu chí guàn zhū, bì mù yǐ sòng fú jīng, fēi qǐn shí wèi cháng chuò yě. yuán zhǔ wén bǐng, rù gòng yuàn. zi xūn zhì, rì yì bǎng yú sī shì. sēng duō chù qí jiān, èr zi bù zhī yú yě. qí nǐ yì míng shì, pò yǔ duó jìn tuì, sēng xī shú zhī yǐ. guī sì, ér yàn shū fǎng yān. sēng wèn yàn shū jiāng lái dé shī zhī hào, yàn shū jù duì yǐ wú yǒu chéng suì zhuàng. sēng yuē: gōng chéng míng xū dì jǐ rén?
翁彥樞，蘇州人，應進士舉。有僧與彥樞同鄉里，出入故相國裴公垣門下。以其年耄，優惜之，雖中門內亦不禁其出入。手持貫珠，閉目以誦佛經，非寢食未嘗輟也。垣主文柄，入貢院。子勛、質，日議榜於私室。僧多處其間，二子不之虞也。其擬議名氏，迫與奪進退，僧悉熟之矣。歸寺，而彥樞訪焉。僧問彥樞將來得失之耗，彥樞具對以無有成遂狀。僧曰：「公成名須第幾人？」

yàn shū wèi sēng xì jǐ, dá yuē: dì bā rén zú yǐ.
彥樞謂僧戲己，答曰：「第八人足矣。」

jí fù wǎng péi shì zhī jiā. èr zi suǒ yì rú chū, sēng hū zhāng mù wèi zhī yuē: shì láng zhī jǔ xié, láng jūn zhī jǔ xié? fū kē dì guó jiā zhòng shì, cháo tíng wěi zhī shì láng, yì zhě yù shì láng huà gé qián bì, gū pín dé lù. jīn zhī yǔ duó, lǜ yóu láng jūn, shì láng níng ǒu rén xié? qiě láng jūn suǒ yǔ zhě, bù guò quán háo zǐ dì, wèi cháng yǐ yī píng rén yì shì yì zhī, láng jūn kě hū?
即復往裴氏之家。二子所議如初，僧忽張目謂之曰：「侍郎知舉邪，郎君知舉邪？夫科第國家重事，朝廷委之侍郎，意者欲侍郎劃革前弊，孤貧得路。今之與奪，率由郎君，侍郎寧偶人邪？且郎君所與者，不過權豪子弟，未嘗以一平人藝士議之，郎君可乎？」

jí qū qí zhǐ, zì shǒu jí mò, bù chà yī rén. qí háo zú sī chóu qū zhé, bì zhōng èr zi suǒ huì. xūn děng dà jù, jí wèn sēng suǒ yù, qiě yǐ jīn bó dàn zhī. sēng yuē: pín sēng lǎo yǐ, hé yòng jīn bó wèi? yǒu xiāng rén wēng yàn shū zhě, tú yào jí dì ěr.
即屈其指，自首及末，不差一人。其豪族私讎曲折，畢中二子所諱。勛等大懼，即問僧所欲，且以金帛啖之。僧曰：「貧僧老矣，何用金帛為？有鄉人翁彥樞者，徒要及第耳。」

xūn děng yuē: jí liè zài bǐng kē.
勛等曰：「即列在丙科。」

sēng yuē: fēi dì bā rén bù kě yě.
僧曰：「非第八人不可也。」

xūn bù dé yǐ xǔ zhī, sēng yuē: yǔ pín sēng yī wén shū lái!
勛不得已許之，僧曰：「與貧僧一文書來！」

yàn shū qí nián jí dì, jìng rú qí yán.
彥樞其年及第，竟如其言。