wēng yàn shū, sū zhōu rén, yīng jìn shì jǔ. yǒu sēng yǔ yàn shū tóng xiāng lǐ, chū rù gù xiàng guó péi gōng yuán mén xià. yǐ qí nián mào, yōu xī zhī, suī zhōng mén nèi yì bù jīn qí chū rù. shǒu chí guàn zhū, bì mù yǐ sòng fó jīng, fēi qǐn shí wèi cháng chuò yě. yuán zhǔ wén bǐng, rù gòng yuàn. zi xūn zhì, rì yì bǎng yú sī shì. sēng duō chù qí jiān, èr zi bù zhī yú yě. qí nǐ yì míng shì, pò yǔ duó jìn tuì, sēng xī shú zhī yǐ. guī sì, ér yàn shū fǎng yān. sēng wèn yàn shū jiāng lái de shī zhī hào, yàn shū jù duì yǐ wú yǒu chéng suì zhuàng. sēng yuē:" gōng chéng míng xū dì jǐ rén?"
翁彦枢，苏州人，应进士举。有僧与彦枢同乡里，出入故相国裴公垣门下。以其年耄，优惜之，虽中门内亦不禁其出入。手持贯珠，闭目以诵佛经，非寝食未尝辍也。垣主文柄，入贡院。子勋、质，日议榜于私室。僧多处其间，二子不之虞也。其拟议名氏，迫与夺进退，僧悉熟之矣。归寺，而彦枢访焉。僧问彦枢将来得失之耗，彦枢具对以无有成遂状。僧曰：“公成名须第几人？”

yàn shū wèi sēng xì jǐ, dá yuē:" dì bā rén zú yǐ."
彦枢谓僧戏己，答曰：“第八人足矣。”

jí fù wǎng péi shì zhī jiā. èr zi suǒ yì rú chū, sēng hū zhāng mù wèi zhī yuē:" shì láng zhī jǔ xié, láng jūn zhī jǔ xié? fū kē dì guó jiā zhòng shì, cháo tíng wěi zhī shì láng, yì zhě yù shì láng huà gé qián bì, gū pín dé lù. jīn zhī yǔ duó, lǜ yóu láng jūn, shì láng níng ǒu rén xié? qiě láng jūn suǒ yǔ zhě, bù guò quán háo zǐ dì, wèi cháng yǐ yī píng rén yì shì yì zhī, láng jūn kě hū?"
即复往裴氏之家。二子所议如初，僧忽张目谓之曰：“侍郎知举邪，郎君知举邪？夫科第国家重事，朝廷委之侍郎，意者欲侍郎划革前弊，孤贫得路。今之与夺，率由郎君，侍郎宁偶人邪？且郎君所与者，不过权豪子弟，未尝以一平人艺士议之，郎君可乎？”

jí qū qí zhǐ, zì shǒu jí mò, bù chà yī rén. qí háo zú sī chóu qū zhé, bì zhōng èr zi suǒ huì. xūn děng dà jù, jí wèn sēng suǒ yù, qiě yǐ jīn bó dàn zhī. sēng yuē:" pín sēng lǎo yǐ, hé yòng jīn bó wèi? yǒu xiāng rén wēng yàn shū zhě, tú yào jí dì ěr."
即屈其指，自首及末，不差一人。其豪族私雠曲折，毕中二子所讳。勋等大惧，即问僧所欲，且以金帛啖之。僧曰：“贫僧老矣，何用金帛为？有乡人翁彦枢者，徒要及第耳。”

xūn děng yuē:" jí liè zài bǐng kē."
勋等曰：“即列在丙科。”

sēng yuē:" fēi dì bā rén bù kě yě."
僧曰：“非第八人不可也。”

xūn bù dé yǐ xǔ zhī, sēng yuē:" yǔ pín sēng yī wén shū lái!"
勋不得已许之，僧曰：“与贫僧一文书来！”

yàn shū qí nián jí dì, jìng rú qí yán.
彦枢其年及第，竟如其言。