wáng gōng gù míng mǐn, rán fēi yòng xīn hé yǐ néng cǐ wáng ān lǐ zhī kāi fēng, luó zhě dé nì gào rén bù guǐ shū, shàng mìng zhì zhī. yàn suǒ zhǐ lüè wèn, hòu jiā èr rén yǒu xuē xìng zhě, ān lǐ yuē: dé zhī yǐ. zhào xuē yuē: ruò chóu hū? yuē: yǒu shòu bǐ zhě, gù jù zhī, yàng yàng ér qù. nǎi jí mìng bǔ xùn, guǒ dé suǒ wèi. xiāo qí shǒu. rén chēng wèi shén.
王公固明敏，然非用心何以能此王安禮知開封，邏者得匿告人不軌書，上命治之。驗所指略問，後加二人有薛姓者，安禮曰：得之矣。召薛曰：若仇乎？曰：有售筆者，固拒之，怏怏而去。乃即命捕訊，果得所為。梟其首。人稱為神。