táng lǐ jié wèi hé nán yǐn, yǒu guǎ fù gào zi bù xiào, jié chá qí zhuàng fēi bù xiào zhě, nǎi wèi yuē: rǔ guǎ jū wéi yī zi, jīn zuì zhì sǐ, dé wú huǐ hū? fù yuē: bù shùn zhī zǐ, níng fù xī zhī? jié yuē: shěn rú shì, kě mǎi guān lái qǔ shī. yīn shǐ rén chān zhī, nǎi wèi yī dào shì yuē: shì le yǐ, é jiāng guān zhì. jié shàng jì qí huǐ, ér guǎ fù jiān zhí rú chū. shí dào shì zài mén wài, mì lìng qín zhī, yī wèn chéng fú. yuē: mǒu yǔ guǎ fù yǒu sī, cháng wèi ér zhì, gù yù chú zhī. nǎi zhàng shā dào shì, yǐ guān shèng zhī.
唐李杰为河南尹，有寡妇告子不孝，杰察其状非不孝者，乃谓曰：汝寡居惟一子，今罪至死，得无悔乎？妇曰：不顺之子，宁复惜之？杰曰：审如是，可买棺来取尸。因使人觇之，乃谓一道士曰：事了矣，俄将棺至。杰尚冀其悔，而寡妇坚执如初。时道士在门外，密令擒之，一问承服。曰：某与寡妇有私，常为儿制，故欲除之。乃杖杀道士，以棺盛之。

jǐn àn dà míng lǜ yún: fù mǔ wū gào zǐ sūn wù lùn. jīn guān suǒ zài, mǔ yǔ suǒ sī dào shì móu, wū gào qí zi, yù zhì yú sǐ. mǔ wù lùn, dào shì nán kē jiào suō zhī zuì. wàn yī yù cǐ, dāng bǐ yī móu shā rén sì xíng. wèi zēng shāng rén zhě, zhàng yī bǎi tú sān nián, bǐ nǐ zòu qǐng.
谨按大明律云：父母诬告子孙勿论。今观所载，母与所私道士谋，诬告其子，欲致于死。母勿论，道士难科教唆之罪。万一遇此，当比依谋杀人巳行。未曾伤人者，杖一百徒三年，比拟奏请。