gù táng ān tài shǒu lú yuán yù wèi shì shí, cháng yǐ zhōng yuán shè fān chuáng xiàng, zhì yú lán yú qí jiān. é wén pén zhōng yǒu jī jī zhī yīn, yuán yù shì, jiàn yī xiǎo lóng cái cùn xǔ, yì zhuàng qí zī, wǎn rán kě ài. yú shì yǐ shuǐ wò zhī, qí lóng shēn zú zhèn liè yǐ zhǎng shù chǐ yǐ. yuán yù dà kǒng. yǒu bái yún zì pén zhōng ér qǐ, qí lóng yì zhú yún ér qù. yuán yù jí hàn zhī fù yě.
故唐安太守卢元裕未仕时，尝以中元设幡幢像，置盂兰于其间。俄闻盆中有唧唧之音，元裕视，见一小龙才寸许，逸状奇姿，婉然可爱。于是以水沃之，其龙伸足振鬣已长数尺矣。元裕大恐。有白云自盆中而起，其龙亦逐云而去。元裕即翰之父也。