táng kāi yuán zhōng, qīng jiāng jùn sǒu cháng mù niú yú jùn nán tián jiān, hū wén yǒu yì shēng zì dì zhōng fā. sǒu yǔ mù tóng shù bèi jù jīng zǒu pì yì, zì shì sǒu bìng rè qiě shén. jǐn xún yú, bìng shǎo yù, mèng yī zhàng fū, yī qīng rú, gù wèi sǒu yuē:" qiān wǒ yú kāi yuán guān." sǒu jīng ér wù, rán bù zhī qí zhǐ. hòu shù rì, yòu shì yě, fù wén zhī. jí yǐ qí shì bái yú jùn shǒu fēng jūn. nù yuē:" qǐ fēi hūn ér wàng hū!" chì qiǎn zhī. shì xī, sǒu yòu mèng yī qīng rú zhě gào yuē:" wú wěi jī yú dì xià jiǔ yǐ, rǔ sù chū wǒ, bù rán dé jí." sǒu dà jù. jí xiǎo, yǔ qí zi xié wǎng jùn nán, jí jiàn qí dì, yuē zhàng yú, dé yī zhōng, sè qīng, nǎi xiàng suǒ mèng zhàng fū sè yī yě. suì zài bái yú jùn shǒu, jùn shǒu zhì yú kāi yuán guān. shì rì chén shí, bù jī hū zì míng, shēng jí zhèn xiǎng. qīng jiāng zhī rén jù ér jīng tàn. jùn shǒu yīn qí shì shàng wén, xuán zōng zhào zǎi chén lín fǔ xiě qí zhōng yàng, gào shì tiān xià.
唐开元中，清江郡叟常牧牛于郡南田间，忽闻有异声自地中发。叟与牧童数辈俱惊走辟易，自是叟病热且甚。仅旬余，病少愈，梦一丈夫，衣青襦，顾谓叟曰：“迁我于开元观。”叟惊而寤，然不知其旨。后数日，又适野，复闻之。即以其事白于郡守封君。怒曰：“岂非昏而妄乎！”叱遣之。是夕，叟又梦衣青襦者告曰：“吾委迹于地下久矣，汝速出我，不然得疾。”叟大惧。及晓，与其子偕往郡南，即鉴其地，约丈余，得一锺，色青，乃向所梦丈夫色衣也。遂再白于郡守，郡守置于开元观。是日辰时，不击忽自鸣，声极震响。清江之人俱而惊叹。郡守因其事上闻，玄宗诏宰臣林甫写其钟样，告示天下。