gù xiàng guó yáng yán wèi shì shí, cháng mèng zhì gāo shān zhī diān, xià kàn rén jìng, yǎo bù kě biàn yǎng ér shì zhī, jiàn ruì rì zài zhǐ chǐ, hóng guāng hè rán, dòng zhào wàn lǐ. gōng yīn jǔ zuǒ yòu shǒu yǐ pěng zhī, yán yù zhī qì, rú rè xīn mù. jiǔ ér fāng wù. shì qí shǒu, shàng lì rán ér hàn. gōng yì zhī, yīn yǔ yú rén. yǒu jiě zhě yuē:" fū rì zhě, rén jūn xiàng yě. jīn mèng dēng shān yǐ pěng rì, jiāng fēi dēng xiàng wèi ér fǔ rén jūn hū?" qí hòu yáng gōng zhōu lì qīng guàn, suì dēng xiàng wèi. guǒ yè pěng rì zhī xiáng yě.
故相国杨炎未仕时，尝梦陟高山之巅，下瞰人境，杳不可辨；仰而视之，见瑞日在咫尺，红光赫然，洞照万里。公因举左右手以捧之，炎燠之气，如热心目。久而方寤。视其手，尚沥然而汗。公异之，因语于人。有解者曰：“夫日者，人君像也。今梦登山以捧日，将非登相位而辅人君乎？”其后杨公周历清贯，遂登相位。果叶捧日之祥也。