yì wén lèi jù: jīng yì shì rén fù dà dù, cháng yǐ zhǎng shéng xì fū jiǎo, huàn biàn qiān shéng. shì mì yǔ wū yù móu, yīn fù mián, shì yǐ shéng xì yáng, yuán qiáng zǒu bì. fù jué, qiān shéng ér yáng zhì, dà jīng, zhào wèn wū. wū yuē: xiān rén guài niáng jī è, gù láng jūn biàn yáng, néng huǐ, kě qí qǐng. fù yīn bào yáng tòng kū huǐ shì, wū nǎi lìng qī rì zhāi. jǔ jiā dà xiǎo xī yì shén qián qí zhù, shì xú xú hái, fù jiàn, qì yuē: duō rì zuò yáng, bù xīn kǔ yé? shì yuē: yóu yì dàn cǎo bù měi, shí zuò fù tòng. fù yù bēi āi, hòu lüè fù dù, shì jí fú dì zuò yáng míng, fù jīng qǐ, yǒng xiè bù gǎn.
《藝文類聚》：京邑士人婦大妒，嘗以長繩系夫腳，喚便牽繩。士密與巫嫗謀，因婦眠，士以繩系羊，緣牆走避。婦覺，牽繩而羊至，大驚，召問巫。巫曰：「先人怪娘積惡，故郎君變羊，能悔，可祈請。」婦因抱羊痛哭悔誓，巫乃令七日齋。舉家大小悉詣神前祈祝，士徐徐還，婦見，泣曰：「多日作羊，不辛苦耶？」士曰：「猶憶啖草不美，時作腹痛。」婦愈悲哀，後略復妒，士即伏地作羊鳴，婦驚起，永謝不敢。