jīng
【經】

liù nián chūn, wáng zhēng yuè, wáng rén zǐ tū jiù wèi.
六年春，王正月，王人子突救衛。

xià liù yuè, wèi hóu shuò rù yú wèi.
夏六月，衛侯朔入於衛。

qiū, gōng zhì zì fá wèi. míng.
秋，公至自伐衛。螟。

dōng, qí rén lái guī wèi fú.
冬，齊人來歸衛俘。

chuán
【傳】

liù nián chūn, wáng rén jiù wèi.
六年春，王人救衛。

xià, wèi hóu rù, fàng gōng zǐ qián móu yú zhōu, fàng níng guì yú qín, shā zuǒ gōng zǐ xiè yòu gōng zǐ zhí, nǎi jí wèi. jūn zǐ yǐ èr gōng zǐ zhī lì qián móu wèi bù dù yǐ. fū néng gù wèi zhě bì dù yú běn mò ér hòu lì zhōng yān. bù zhī qí běn, bù móu. zhī běn zhī bù zhī, fú qiáng. shī yún: běn zhī bǎi shì.
夏，衛侯入，放公子黔牟於周，放甯跪於秦，殺左公子洩、右公子職，乃即位。君子以二公子之立黔牟為不度矣。夫能固位者必度於本末而後立衷焉。不知其本，不謀。知本之不枝，弗強。《詩》云：「本枝百世。」

dōng, qí rén lái guī wèi bǎo, wén jiāng qǐng zhī yě.
冬，齊人來歸衛寶，文姜請之也。

chǔ wén wáng fá shēn, guò dèng. dèng qí hóu yuē: wú shēng yě. zhǐ ér xiǎng zhī. zhuī shēng dān shēng yǎng shēng qǐng shā chǔ zi, dèng hóu fú xǔ. sān shēng yuē: wáng dèng guó zhě, bì cǐ rén yě. ruò bù zǎo tú, hòu jūn shì qí, qí jí tú zhī hū? tú zhī, cǐ wèi shí yǐ. dèng hóu yuē: rén jiāng bù shí wú yú. duì yuē: ruò bù cóng sān chén, yì shè jì shí bù xuè shí, ér jūn yān qǔ yú. fú cóng. hái nián, chǔ zi fá dèng. shí liù nián, chǔ fù fá dèng, miè zhī.
楚文王伐申，過鄧。鄧祁侯曰：「吾甥也。」止而享之。騅甥、耼甥、養甥請殺楚子，鄧侯弗許。三甥曰：「亡鄧國者，必此人也。若不早圖，後君噬齊，其及圖之乎？圖之，此為時矣。」鄧侯曰：「人將不食吾餘。」對曰：「若不從三臣，抑社稷實不血食，而君焉取余。」弗從。還年，楚子伐鄧。十六年，楚復伐鄧，滅之。