xī jiàn dù fǔ shī, duō jì luàn lí shì. gǎn huái zá bēi qī, lìng rén jiǎn yōu sī.
昔见杜甫诗，多纪乱离事。感怀杂悲凄，令人减幽思。

qiè wèi yán zhě guò, qǐ qí suì rú shì. jí wǒ zāo bīng róng, qiǎng rǎng jǐn qí zhì.
窃谓言者过，岂其遂如是。及我遭兵戎，抢攘尽奇致。

yóu jué dù shī lüè, shí bù jí sān sì. qǐng wèi dù shí yí, zài bǔ shí zhī èr.
犹觉杜诗略，十不及三四。请为杜拾遗，再补十之二。

yǒu shī bù rěn jǐn, kǒng wèi rén zhě jì. chū wén gǔ pí xuān, bì nàn ruò cháng shì.
有诗不忍尽，恐为仁者忌。初闻鼓鼙喧，避难若尝试。

jǐn yuē ǒu rán ěr, xū yú jí píng zhì, qǐ zhī tiān wèi yàn, fēng huǒ rì yǐ chì.
尽曰偶然尔，须臾即平治，岂知天未厌，烽火日已炽。

zéi duō qǐng yì bīng, bīng duō shì zēng lì. bīng qù zéi fù lái, zéi lái bīng bù zhì.
贼多请益兵，兵多适增厉。兵去贼复来，贼来兵不至。

bīng kuò zéi suǒ yí, zéi xiǎng bīng zhī lì. rú qí lìn bù yǔ, gān nǎo xī tú dì.
兵括贼所遗，贼享兵之利。如其吝不与，肝脑悉涂地。

fēn fēn qì jiā táo, zhǐ qī shǎo suǒ lèi. bó dào qìng wú ér, xiàng píng hàn yǒu sì.
纷纷弃家逃，只期少所累。伯道庆无儿，向平憾有嗣。

guó sè wěi cài yōng, huáng jīn guī hùn cè. rù shān kǒng bù shēn, yù shēn yù duō chóng.
国色委菜佣，黄金归溷厕。入山恐不深，愈深愈多崇。

nèi yǒu lù lín háo, wài yǒu huáng jīn bèi. biǎo lǐ jù shòu gōng, shāng fù gèng shāng bèi.
内有绿林豪，外有黄巾辈。表里俱受攻，伤腹更伤背。

yòu lǜ guān bīng rù, hú jiāng duō suǒ fèi. zéi xīn yóu yì yàn, bīng zhì gèng nán suì.
又虑官兵入，壶浆多所费。贼心犹易厌，兵志更难遂。

luàn shì yù huán fú, qí dào lì yòng huì. kě lián shān zhōng rén, kè kè yǒu chī mèi.
乱世遇雈苻，其道利用讳。可怜山中人，刻刻友魑魅。

jī hán sǐ sù fēng, yōu chóu lǎo tóng zhì. rén shēng guì féng shí, shì ruì rén jí ruì.
饥寒死素封，忧愁老童稚。人生贵逢时，世瑞人即瑞。

jì wèi luàn shì mín, fú yóu jí tóng lèi. nàn mín tú fēn fēn, tiān dào hú kě bì.
既为乱世民，蜉蝣即同类。难民徒纷纷，天道胡可避。