cháng ān chéng zhōng chén gǔ xiǎng, mǎ hòu hóng chén gāo shí zhàng. wú nóng wèi ěr qù yān bō, wò tīng qiáo qīng xián dàng jiǎng.
长安城中晨鼓响，马后红尘高十丈。吴侬为尔去烟波，卧听樵青闲荡桨。

zuì lái jí chàng cāng láng gē, píng shēng zhì yuàn jīn wú duō. jiāo liáo bù cháo shàng lín shù, yù sī bù zhuó yù shān hé.
醉来即唱沧浪歌，平生志愿今无多。鹪鹩不巢上林树，鸒斯不啄玉山禾。

shì shēn miǎo yān yù tiān dì, hé shū tài cāng zhī tí mǐ! yě rén běn fá jì shí cè, shú wèi yào jūn zhēng bù qǐ?
是身渺焉寓天地，何殊太仓之稊米！野人本乏济时策，孰谓要君徵不起？

suǒ yǐ hàn guāng wǔ, bù qiáng yán zǐ líng. fàng guī jiāng hú cóng suǒ zhì, qiān nián wàn nián hū kè xīng.
所以汉光武，不强严子陵。放归江湖从所志，千年万年呼客星。

shèng rén zài wèi, lín fèng zài yě. luò jì chū tú, hé fù chū mǎ. pǔ tiān shuài tǔ suì qí shēng, sì líng xián jí yī zhì huà.
圣人在位，麟凤在野。洛既出图，河复出马。普天率土遂其生，四灵咸集依至化。

táng yáo chuí gǒng ér zài shàng, yǔ jì yōu qín ér zài xià. dāng shí tiān xià suǒ bù chén, yì yǒu lín liú qì piáo zhě.
唐尧垂拱而在上，禹稷忧勤而在下。当时天下所不臣，亦有临流弃瓢者。