strong lì shǐ lái yuán strong
歷史來源

mèng yuán chū 
「孟」源出  ;

yǐ cì wèi shì. gǔ dài xiōng dì pái háng cì xù wèi: bó mèng, zhòng, shū, jì. bó wèi dí zhǎng zi, mèng wèi shù zhǎng zi. jù lt lt tōng zhì shì zú lüè gt gt suǒ zài, chūn qiū shí lǔ guó yǒu mèng sūn shì, gài wèi lǔ héng gōng zhī zǐ qìng fù gòng zhòng zhī hòu. běn wèi zhòng sūn shì, yīn shì jūn zhī zuì, gèng wèi mèng shì. yòu, chūn qiū shí wèi xiāng gōng zhī zǐ, zì mèng gōng, qí zhī sūn yǐ wáng fù zì mèng wèi shì.
以次為氏. 古代兄弟排行次序為: 伯(孟), 仲, 叔, 季. 伯為嫡長子, 孟為庶長子. 據<<通志-氏族略>>所載, 春秋時魯國有孟孫氏, 蓋為魯恆公之子慶父共仲之後. 本為」仲孫」氏, 因弒君之罪, 更為孟氏. 又, 春秋時衛襄公之子, 字孟公, 其支孫以王父字」孟」為氏.

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

mèng mǔ
孟母

mèng zǐ de mǔ qīn. zhǎng xìng. céng jīng sān cì qiān yí qí jū, yǐ jī lì mèng zǐ qín fèn xué xí. hòu shì fèng wèi xián mǔ de diǎn fàn.
孟子的母親。仉姓。曾經三次遷移其居，以激勵孟子勤奮學習。後世奉為賢母的典範。

mèng zǐ qián 372 qián 289
孟子（前372～前 289）

míng kē, zì zi yú, zhàn guó shí zōu rén, shēng yú zhōu liè wáng sì nián, zú yú zhōu nǎn wáng èr shí liù nián. shòu xué yú zi sī dì zǐ. tí chàng wáng dào zhòng rén yì qīng gōng lì chuàng xìng shàn zhī shuō, hòu shì zūn chēng wèi yà shèng. zhe yǒu mèng zǐ qī piān. yì chēng wèi mèng zǐ.
名軻，字子輿，戰國時鄒人，生於周烈王四年，卒於周赧王二十六年。受學於子思弟子。提倡王道﹑重仁義﹑輕功利﹑創性善之說，後世尊稱為亞聖。着有孟子七篇。亦稱為孟子。

mèng hào rán 689 740
孟浩然（689～740）

zì hào rán. táng dài shī rén, xiāng yáng rén. shǎo hǎo jié yì, yǐn jū lù mén shān. céng yú tài xué fù shī, yī zuò tàn fú, qí shī shǔ yú zì rán yī pài, yǒu mèng hào rán jí.
字浩然。唐代詩人，襄陽人。少好節義，隱居鹿門山。曾於太學賦詩，一坐嘆服，其詩屬於自然一派，有孟浩然集。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

shān dōng shěng lì chéng xiàn dōng, shān dōng shěng qū fù xiàn dōng nán, gān sù shěng hàn zhì jùn.
山東省歷城縣東，山東省曲阜縣東南，甘肅省漢置郡。