shū suǒ wèi huáng jí, huáng zhě, jūn yě. jí zhě, yǐ yī shēn wèi tiān xià zhì jí zhī biāo zhǔn yě. kǒng ān guó xùn zuò dà zhōng, quán shī le zì yì. rén jūn zhōng tiān xià ér lì, zé zhèng shēn yǐ wèi sì fāng zhī biāo zhǔn, gù wèi zhī huáng jí. ruò jiù jūn dé lùn, zé dé dào zhè chù, jí zhì ér wú yǐ jiā. yǐ xiào yán zhī, zé jí tiān xià zhī xiào yǐ dì yán zhī, zé jí tiān xià zhī dì. dé jí qí zhì, ér tiān xià zhī rén yǐ wèi biāo zhǔn, zhōu lǐ suǒ wèi yǐ wèi mín jí, zhèng shì cǐ yì.
書所謂「皇極」，皇者，君也。極者，以一身為天下至極之標準也。孔安國訓作大中，全失了字義。人君中天下而立，則正身以為四方之標準，故謂之皇極。若就君德論，則德到這處，極至而無以加。以孝言之，則極天下之孝；以弟言之，則極天下之弟。德極其至，而天下之人以為標準，周禮所謂「以為民極」，正是此意。

shī shuō lì wǒ zhēng mín, mò fēi ěr jí, yòu shì jiù móu mài shàng lùn. hòu jì yǐ cǐ jiào mín, mín yì yǐ cǐ wèi zhǔn zé.
詩說「立我烝民，莫非爾極」，又是就牟麥上論。后稷以此教民，民亦以此為準則。

huáng jí, yù zhōng zhī dà bǎo, yòu shì jiù chóng gāo fù guì zhī wèi ér yán. dà jūn, jí zhì zhī wèi, sì miàn zūn yǎng, wú yǐ fù jiā, suǒ yǐ wèi zhī dà bǎo, yì wèi zhī bǎo jí. shāng yì, sì fāng zhī jí, zé yǐ qí jū zhōng wèi sì fāng zhī jí, ér sì fāng fú còu, zhì cǐ ér wú yǐ fù jiā yě. zhōng guó gǔ jí quán lù
皇極，域中之大寶，又是就崇高富貴之位而言。大君，極至之位，四面尊仰，無以復加，所以謂之大寶，亦謂之寶極。商邑，四方之極，則以其居中為四方之極，而四方輻輳，至此而無以復加也。 中國古籍全錄

zì kǒng ān guó xùn huáng jí wèi dà zhōng, hòu lái gǔ yǒng shū yán míng wáng zhèng wǔ shì, jiàn dà zhōng yǐ chéng tiān xīn, biàn dōu xún xí qí shuō, gèng bù fù zhī gǔ rén lì zì běn yì. qiě rú huáng zé shòu zhī, huáng zhī bù jí xùn wèi dà zé shòu zhī, dà zhī bù zhōng, wéi huáng zuò jí xùn wèi wéi dà zuò zhōng, chéng shén děng yǔ? yì lǐ rú hé tōng dé?
自孔安國訓皇極為大中，後來谷永疏言「明王正五事，建大中以承天心」，便都循習其說，更不復知古人立字本義。且如「皇則受之，皇之不極」訓為「大則受之，大之不中」，「惟皇作極」訓為「惟大作中」，成甚等語？義理如何通得？