shū suǒ wèi" huáng jí", huáng zhě, jūn yě. jí zhě, yǐ yī shēn wéi tiān xià zhì jí zhī biāo zhǔn yě. kǒng ān guó xùn zuò dà zhōng, quán shī le zì yì. rén jūn zhōng tiān xià ér lì, zé zhèng shēn yǐ wéi sì fāng zhī biāo zhǔn, gù wèi zhī huáng jí. ruò jiù jūn dé lùn, zé dé dào zhè chù, jí zhì ér wú yǐ jiā. yǐ xiào yán zhī, zé jí tiān xià zhī xiào yǐ dì yán zhī, zé jí tiān xià zhī dì. dé jí qí zhì, ér tiān xià zhī rén yǐ wéi biāo zhǔn, zhōu lǐ suǒ wèi" yǐ wéi mín jí", zhèng shì cǐ yì.
书所谓“皇极”，皇者，君也。极者，以一身为天下至极之标准也。孔安国训作大中，全失了字义。人君中天下而立，则正身以为四方之标准，故谓之皇极。若就君德论，则德到这处，极至而无以加。以孝言之，则极天下之孝；以弟言之，则极天下之弟。德极其至，而天下之人以为标准，周礼所谓“以为民极”，正是此意。

shī shuō" lì wǒ zhēng mín, mò fēi ěr jí", yòu shì jiù móu mài shàng lùn. hòu jì yǐ cǐ jiào mín, mín yì yǐ cǐ wéi zhǔn zé.
诗说“立我烝民，莫非尔极”，又是就牟麦上论。后稷以此教民，民亦以此为准则。

huáng jí, yù zhōng zhī dà bǎo, yòu shì jiù chóng gāo fù guì zhī wèi ér yán. dà jūn, jí zhì zhī wèi, sì miàn zūn yǎng, wú yǐ fù jiā, suǒ yǐ wèi zhī dà bǎo, yì wèi zhī bǎo jí. shāng yì, sì fāng zhī jí, zé yǐ qí jū zhōng wèi sì fāng zhī jí, ér sì fāng fú còu, zhì cǐ ér wú yǐ fù jiā yě. zhōng guó gǔ jí quán lù
皇极，域中之大宝，又是就崇高富贵之位而言。大君，极至之位，四面尊仰，无以复加，所以谓之大宝，亦谓之宝极。商邑，四方之极，则以其居中为四方之极，而四方辐辏，至此而无以复加也。 中国古籍全录

zì kǒng ān guó xùn huáng jí wéi dà zhōng, hòu lái gǔ yǒng shū yán" míng wáng zhèng wǔ shì, jiàn dà zhōng yǐ chéng tiān xīn", biàn dōu xún xí qí shuō, gèng bù fù zhī gǔ rén lì zì běn yì. qiě rú" huáng zé shòu zhī, huáng zhī bù jí" xùn wèi" dà zé shòu zhī, dà zhī bù zhōng"," wéi huáng zuò jí" xùn wèi" wéi dà zuò zhōng", chéng shén děng yǔ? yì lǐ rú hé tōng dé?
自孔安国训皇极为大中，后来谷永疏言“明王正五事，建大中以承天心”，便都循习其说，更不复知古人立字本义。且如“皇则受之，皇之不极”训为“大则受之，大之不中”，“惟皇作极”训为“惟大作中”，成甚等语？义理如何通得？