gāo zǔ mìng qū tū zhòng tōng fù tài zōng tǎo wáng shì chōng, shí tōng èr zi jù zài chōng suǒ. gāo zǔ wèi tōng yuē: dōng zhēng zhī shì, jīn qiě xiāng shǔ, qí rú liǎng zi hé? tōng duì yuē: chén yǐ xiǔ lǎo, chéng bù zú dāng zhòng rèn, dàn zì wéi chóu xī jiù zhí shì, qǐ yǐ liǎng ér wèi niàn! liǎng ér ruò sǐ, zì shì qí mìng, zhōng bù yǐ sī hài gōng yě. gāo zǔ tàn xī yuē: xùn yì zhī fū, yī zhì yú cǐ, kě shàng yě.
高祖命屈突仲通副太宗討王世充，時通二子俱在充所。高祖謂通曰：「東征之事，今且相屬，其如兩子何？」通對曰：「臣以朽老，誠不足當重任，但自惟疇昔就執事，豈以兩兒為念！兩兒若死，自是其命，終不以私害公也。」高祖嘆息曰：「徇義之夫，一至於此，可尚也。」

lǐ gāng, kāng kǎi yǒu zhì jié, měi yǐ zhōng yì zì mìng. chū míng yuàn, zì zi yù, dú hòu hàn shū, mù zhāng gāng wèi rén, yīn gǎi míng yuē gāng, zì wén jì. zhōu qí wáng xiàn yǐn wèi cān jūn. jí xiàn yù hài, wú gǎn shōu shì, qí fú fǔ jiù hào tòng, gōng zì mái yì, shí rén yì zhī. shì suí tài zǐ xǐ mǎ. tài zǐ yǒng zhī fèi yě, suí wén dì qiè zé gōng liáo, yǐ qí bù cún fǔ dǎo. gāng duì yuē: jīn rì zhī shì, nǎi bì xià guò, fēi tài zǐ zuì yě. tài zǐ cái fēi cháng pǐn, xìng běn cháng rén, dé xián míng zhī shì fǔ zhī, zú sì huáng yè. nài hé shǐ xián gē yīng quǎn zhī tú, rì zài qí cè. nǎi bì xià xùn dǎo zhī bù zú, qǐ tài zǐ zuì yé! wén dì qí zhī, zhuó wèi shàng shū zuǒ chéng. zhōu qí wáng nǚ shuāng jū, gāng yǐ gù lì, měi jiā shàn xù. jí gāng zú, yǔ wén shì bèi fā hào kū, rú sàng qí fū yě.
李綱，慷慨有志節，每以忠義自命。初名瑗，字子玉，讀《後漢書》，慕張綱為人，因改名曰綱，字文紀。周齊王憲引為參軍。及憲遇害，無敢收視，其扶撫柩號慟，躬自埋瘞，時人義之。仕隋太子洗馬。太子勇之廢也，隋文帝切責宮寮，以其不存輔導。綱對曰：「今日之事，乃陛下過，非太子罪也。太子才非常品，性本常人，得賢明之士輔之，足嗣皇業。奈何使弦歌鷹犬之徒，日在其側。乃陛下訓導之不足，豈太子罪耶！」文帝奇之，擢為尚書左丞。周齊王女孀居，綱以故吏，每加贍恤。及綱卒，宇文氏被發號哭，如喪其夫也。

gāo zǔ rù jīng chéng, suí dài wáng fǔ liáo xián sàn, wéi shì dú yáo sī lián bù lí wáng cè. yì shī jiāng rù diàn mén, sī lián wèi zhī yuē: táng gōng jǔ yì, běn kuāng wáng shì, bù yí wú lǐ yú wáng. zhòng fú qí yán, yú shì bù liè jiē xià. xū yú, tài zōng zhì, wén qí yì, lìng qí fú zhǔ zhì shùn yáng mén, qì bài ér qù. zhòng xián tàn qí zhēn, wèi: zhōng liè zhī shì yě.
高祖入京城，隋代王府寮咸散，唯侍讀姚思廉不離王側。義師將入殿門，思廉謂之曰：「唐公舉義，本匡王室，不宜無禮於王。」眾伏其言，於是布列階下。須臾，太宗至，聞其義，令其扶主至順陽門，泣拜而去。眾咸嘆其貞，謂：「忠烈之士也。」

jié mǐn tài zǐ bīng sàn yù hài, gōng qiè mò gǎn jìn zhě. yǒu yǒng hé xiàn chéng níng jiā xù, jiě yī guǒ tài zǐ shǒu hào kū. shí rén yì zhī. zōng chǔ kè wén zhī dà nù, shōu fù zhì yù, biǎn píng xìng chéng, yīn shā zhī. ruì zōng jiàn zuò, xià zhào yuē: níng jiā xù néng zhòng míng jié, shì gāo luán xiàng, yōu tú yǐ wǎng, shēng qì lǐn rán. jìng yán zhōng yì, zhuī cún bāo chǒng, kě zèng yǒng hé xiàn lìng.
節愍太子兵散遇害，宮竊莫敢近者。有永和縣丞寧嘉勖，解衣裹太子首號哭。時人義之。宗楚客聞之大怒，收付制獄，貶平興丞，因殺之。睿宗踐祚，下詔曰：「寧嘉勖能重名節，事高欒、向，幽途已往，生氣凜然。靜言忠義，追存褒寵，可贈永和縣令。」

lù shān zhī nán, yù shǐ zhōng chéng lú yì liú sī dōng dōu. lù shān fǎn, wèi zhì jiān, yì qiǎn jiā shǔ rù jīng, shì yǐ shǒu sǐ. zéi zhì, yì cháo fú chí yìn zuò yāo shì yǐ jiàn zéi tú, wèi yuē: wèi rén chén, shí zhōng yǔ shùn ěr, shǐ bù wèi nì jié, sǐ wú hèn yān. zéi tú jiē chuàng rán gǎi róng, suì yù hài.
祿山之難，御史中丞盧奕留司東都。祿山反，未至間，奕遣家屬入京，誓以守死。賊至，奕朝服持印坐腰事以見賊徒，謂曰：「為人臣，識忠與順耳，使不為逆節，死無恨焉。」賊徒皆愴然改容，遂遇害。