bái lián jiào mǒu zhě, shān xī rén, dà yuē xú hóng rú zhī tú. zuǒ dào huò zhòng, duò qí shù zhě shén zhòng. yī rì jiāng tā wǎng, táng zhōng zhì yī pén, yòu yī pén fù zhī, zhǔ mén rén zuò shǒu, jiè wù qǐ shì. qù hòu mén rén qǐ zhī, jiàn pén zhù qīng shuǐ, shuǐ shàng biān cǎo wèi zhōu, fān qiáng jù yān. yì ér bō yǐ zhǐ, suí shǒu qīng cè jí fú rú gù, réng fù zhī. é ér shī lái, nù zé yuē: hé wéi wú mìng? mén rén lì bái qí wú. shī yuē: shì hǎi zhōng zhōu fù, hé dé qī wǒ? yòu yī xī, shāo jù zhú yú táng shàng, jiè kè shǒu, wù yǐ fēng miè. lòu èr dī, shī bù zhì, léi rán ér dài, jiù chuáng zàn mèi, jí xǐng zhú yǐ jìng miè, jí qǐ ruò zhī. jì ér shī rù, yòu zé zhī. mén rén yuē: wǒ gù bù céng shuì, zhú hé dé xī? shī nù yuē: shì shǐ wǒ àn xíng shí yú lǐ, shàng fù yún yún yé? mén rén dà hài. qí xíng zhǒng zhǒng, bù kě shèng shū.
白蓮教某者，山西人，大約徐鴻儒之徒。左道惑眾，墮其術者甚眾。一日將他往，堂中置一盆，又一盆覆之，囑門人坐守，戒勿啟視。去後門人啟之，見盆貯清水，水上編草為舟，帆檣具焉。異而撥以指，隨手傾側；急扶如故，仍覆之。俄而師來，怒責曰：「何違吾命？」門人立白其無。師曰：「適海中舟覆，何得欺我？」又一夕，燒巨燭於堂上，戒恪守，勿以風滅。漏二滴，師不至，儽然而殆，就床暫寐，及醒燭已竟滅，急起爇之。既而師入，又責之。門人曰：「我固不曾睡，燭何得息？」師怒曰：「適使我暗行十餘里，尚復云云耶？」門人大駭。奇行種種，不可勝書。

hòu yǒu ài qiè yǔ mén rén tōng, jué zhī yǐn ér bù yán. qiǎn mén rén sì shǐ, mén rén rù quān, lì dì huà wèi shǐ, mǒu jí hū tú rén shā zhī, huò qí ròu, rén wú zhī zhě. mén rén fù yǐ zi bù guī, guò wèn zhī, cí yǐ jiǔ fú zhì. mén rén jiā gè chù tàn fǎng, yǎo wú xiāo xī. yǒu tóng shī zhě yǐn zhī qí shì, xiè zhū mén rén zhī fù, fù gào zhī yì zǎi. zǎi kǒng qí dùn, bù gǎn bǔ zhì, xiáng qǐng guān bīng qiān rén wéi qí dì, qī zǐ jiē jiù zhí. bì zhì fán lóng, jiāng yǐ jiě dōu. tú jīng tài háng shān, shān zhōng chū yī jù rén, gāo yǔ shù děng, mù rú àng, kǒu rú pén, yá zhǎng chǐ xǔ. bīng shì è lì bù gǎn xíng. mǒu yuē: cǐ yāo yě, wú qī kě yǐ què zhī. jiǎ shì tuō qī fù, qī hé gē wǎng, jù rén nù, xī tūn zhī, zhòng yù hài. mǒu yuē: jì shā wú qī, shì xū wú zi. fù chū qí zi, jù rén yòu tūn zhī. zhòng xiāng qù, mò zhī suǒ wèi. mǒu qì qiě nù yuē: jì shā wú qī, yòu shā wú zi, qíng hé yǐ gān! fēi mǒu zì wǎng bù kě yě. zhòng guǒ chū zhū lóng, shòu zhī rèn ér qiǎn zhī. jù rén shèng qì ér nì. gé dòu yí shí, jù rén zhuā jué rù kǒu, shēn jǐng yàn xià, cóng róng jìng qù.
後有愛妾與門人通，覺之隱而不言。遣門人飼豕，門人入圈，立地化為豕，某即呼屠人殺之，貨其肉，人無知者。門人父以子不歸，過問之，辭以久弗至。門人家各處探訪，杳無消息。有同師者隱知其事，泄諸門人之父，父告之邑宰。宰恐其遁，不敢捕治，詳請官兵千人圍其第，妻子皆就執。閉置樊籠，將以解都。途經太行山，山中出一巨人，高與樹等，目如盎，口如盆，牙長尺許。兵士愕立不敢行。某曰：「此妖也，吾妻可以卻之。」甲士脫妻縛，妻荷戈往，巨人怒，吸吞之，眾愈駭。某曰：「既殺吾妻，是須吾子。」復出其子，巨人又吞之。眾相覷，莫知所為。某泣且怒曰：「既殺吾妻，又殺吾子，情何以甘！非某自往不可也。」眾果出諸籠，授之刃而遣之。巨人盛氣而逆。格鬥移時，巨人抓攫入口，伸頸咽下，從容竟去。