sūn wǔ lì, yǒu tóng pú dú sù yī shì, huǎng hū bèi rén shè qù. zhì yī gōng diàn, jiàn yán luó zài shàng, shì zhī yuē: wù yǐ, cǐ fēi shì. yīn qiǎn sòng hái. jì guī dà jù, yí sù tā suǒ. suì yǒu liáo pū guō ān zhě, jiàn tà kōng xián, yīn jiù qǐn yān. yòu yī pū lǐ lù, yǔ tóng yǒu sù yuàn, jiǔ jiāng gān xīn, shì yè cāo dāo rù, mén zhī yǐ wèi tóng yě, jìng shā zhī. guō fù míng yú guān. shí chén qí shàn wèi yì zǎi, shū bù kǔ zhī. guō āi hào, yán: bàn shēng zhǐ cǐ zi, jīn jiāng hé yǐ liáo shēng! chén jí yǐ lǐ lù wèi zhī zǐ. guō hán yuān ér tuì. cǐ bù qí yú tóng zhī jiàn guǐ, ér qí yú chén zhī zhé yù yě.
孫五粒，有僮僕獨宿一室，恍惚被人攝去。至一宮殿，見閻羅在上，視之曰：「誤矣，此非是。」因遣送還。既歸大懼，移宿他所。遂有僚仆郭安者，見榻空閒，因就寢焉。又一仆李祿，與僮有夙怨，久將甘心，是夜操刀入，捫之以為僮也，竟殺之。郭父鳴於官。時陳其善為邑宰，殊不苦之。郭哀號，言：「半生止此子，今將何以聊生！」陳即以李祿為之子。郭含冤而退。此不奇於僮之見鬼，而奇於陳之折獄也。

jì zhī xī yì yǒu shā rén zhě, qí fù sòng zhī. lìng nù, lì jū xiōng fàn zhì, pāi àn mà yuē: rén jiā hǎo hǎo fū fù, zhí lìng guǎ yé! jí yǐ rǔ pèi zhī, yì lìng rǔ qī guǎ shǒu. suì pàn hé zhī. cǐ děng míng jué jiē shì jiǎ bǎng suǒ wèi, tā tú bù néng yě. ér chén yì ěr ěr, hé tú wú cái!
濟之西邑有殺人者，其婦訟之。令怒，立拘兇犯至，拍案罵曰：「人家好好夫婦，直令寡耶！即以汝配之，亦令汝妻寡守。」遂判合之。此等明決皆是甲榜所為，他途不能也。而陳亦爾爾，何途無才！