dōng yuè shì rén guō mǒu, mù zì yǒu rén guī, rù shān mí lù, cuàn zhēn mǎng zhōng. yuē gèng xǔ, wén shān tóu xiào yǔ, jí qū zhī, jiàn shí yú rén jí dì yǐn. wàng jiàn guō, hōng rán yuē: zuò zhōng zhèng qiàn yī kè, dà jiā, dà jiā! guō jì zuò, jiàn zhū kè bàn rú jīn, biàn qǐng zhǐ mí. yī rén xiào yuē: jūn zhēn suān fǔ! shě cǐ míng yuè bù shǎng, hé qiú dào lù? jí fēi yī gōng lái. guō yǐn zhī, fāng xiāng shè bí, yī yǐn suì jǐn. yòu yī rén chí hú qīng zhù. guō gù shàn yǐn, yòu fù bēn chí wěn zào, yī jǔ shí shāng. zhòng rén dà zàn yuē: háo zāi! zhēn wú yǒu yě! guō fàng dá xǐ xuè, néng xué qín yǔ, wú bù kù xiāo. lí zuò qǐ sōu, qiè zuò yàn zi míng. zhòng yí yuē: bàn yè hé dé cǐ yé? yòu xiào dù juān, zhòng yì yí. guō zuò, dàn xiào bù yán. fāng fēn yì wèn, guō huí shǒu wèi yīng wǔ míng yuē: guō xiù cái zuì yǐ, sòng tā guī yě! zhòng jīng tīng, jì bù fù wén shǎo qǐng yòu zuò zhī. jì ér wù qí wèi guō, shǐ dà xiào. jiē cuō kǒu cóng xué, wú yī néng zhě. yī rén yuē: huò xī qīng niáng zǐ wèi zhì. yòu yī rén yuē: zhōng qiū hái jí yú cǐ, guō xiān shēng bù kě bù lái. guō jìng nuò. yī rén qǐ yuē: kè yǒu jué jì, wǒ děng yì xiàn tà jiān zhī xì, ruò hé? yú shì huá rán bìng qǐ. qián yī rén tǐng shēn chù lì jí yǒu yī rén fēi dēng jiān shàng, yì chù lì lèi zhì sì rén, gāo bù kě dēng jì zhì zhě, pān jiān tà bì rú yuán tī zhuàng. shí yú rén qǐng kè dōu jǐn, wàng zhī kě jiē xiāo hàn. fāng jīng gù jiān, tǐng rán dǎo dì, huà wèi xiū dào yī xiàn. guō hài lì liáng jiǔ, zūn dào dé guī. yì rì fù dà tòng, nì lǜ sè shì tóng qīng, zhe wù néng rǎn, yì wú cháo qì, sān rì nǎi yǐ. wǎng yàn gù chù, zé yáo gǔ láng jí, sì wéi cóng mǎng, bìng wú dào lù. zhì zhōng qiū guō yù fù yuē, péng yǒu jiàn zhǐ zhī. shè dòu dǎn zài wǎng yī huì qīng niáng zǐ, bì gèng yǒu yì, xī hū qí jiàn zhī yáo yě!
東粵士人郭某，暮自友人歸，入山迷路，竄榛莽中。約更許，聞山頭笑語，急趨之，見十餘人藉地飲。望見郭，哄然曰：「坐中正欠一客，大佳，大佳！」郭既坐，見諸客半儒巾，便請指迷。一人笑曰：「君真酸腐！舍此明月不賞，何求道路？」即飛一觥來。郭飲之，芳香射鼻，一引遂盡。又一人持壺傾注。郭故善飲，又復奔馳吻燥，一舉十觴。眾人大讚曰：「豪哉！真吾友也！」郭放達喜謔，能學禽語，無不酷肖。離坐起溲，竊作燕子鳴。眾疑曰：「半夜何得此耶？」又效杜鵑，眾益疑。郭坐，但笑不言。方紛議問，郭回首為鸚鵡鳴曰：「郭秀才醉矣，送他歸也！」眾驚聽，寂不復聞；少頃又作之。既而悟其為郭，始大笑。皆撮口從學，無一能者。一人曰：「或惜青娘子未至。」又一人曰：「中秋還集於此，郭先生不可不來。」郭敬諾。一人起曰：「客有絕技，我等亦獻踏肩之戲，若何？」於是譁然並起。前一人挺身矗立；即有一人飛登肩上，亦矗立；累至四人，高不可登；繼至者，攀肩踏臂如緣梯狀。十餘人頃刻都盡，望之可接霄漢。方驚顧間，挺然倒地，化為修道一線。郭駭立良久，遵道得歸。翼日腹大痛，溺綠色似銅青，着物能染，亦無潮氣，三日乃已。往驗故處，則餚骨狼藉，四圍叢莽，並無道路。至中秋郭欲赴約，朋友諫止之。設斗膽再往一會青娘子，必更有異，惜乎其見之搖也！