tiān jīn yì rén dé yī hóng, qí xióng zhě suí zhì qí jiā, āi míng áo xiáng, dǐ mù shǐ qù. cì rì yì rén zǎo chū, zé hóng yǐ zhì, fēi hào cóng zhī jì ér jí qí zú xià. yì rén jiāng bìng zhuō zhī. jiàn qí shēn jǐng fǔ yǎng, tǔ chū huáng jīn bàn dìng. yì rén wù qí yì, nǎi yuē: shì jiāng yǐ shú fù yě. suì shì cí. liǎng hóng pái huái, ruò yǒu bēi xǐ, suì shuāng fēi ér qù. yì rén chēng jīn, dé èr liǎng liù qián qiáng. yī! qín niǎo hé zhī, ér zhōng qíng ruò cǐ! bēi mò bēi yú shēng bié lí, wù yì rán yé?
天津弋人得一鴻，其雄者隨至其家，哀鳴翱翔，抵暮始去。次日弋人早出，則鴻已至，飛號從之；既而集其足下。弋人將並捉之。見其伸頸俯仰，吐出黃金半鋌。弋人悟其意，乃曰：「是將以贖婦也。」遂釋雌。兩鴻徘徊，若有悲喜，遂雙飛而去。弋人稱金，得二兩六錢強。噫！禽鳥何知，而鍾情若此！悲莫悲於生別離，物亦然耶？