líng xiàn lǐ tài shǐ jiā, měi jiàn píng dǐng gǔ wán zhī wù, yí liè àn biān, shì wēi jiāng duò. yí sī pū suǒ wèi, zhé nù qiǎn zhī. pū bèi chēng yuān, ér yì bù zhī qí yóu, nǎi yán jiōng zhāi fēi, tiān míng fù rán. xīn zhī qí yì, àn chān zhī. yī yè guāng míng mǎn shì, yà wèi dào. liǎng pū jìn kuī, zé yī hú wò dú shàng, guāng zì liǎng móu chū, jīng yíng sì shè. kǒng qí dùn, jí rù zhuō zhī. hú niè wàn ròu yù tuō, pū chí yì jiān, yīn gòng fù zhī. jǔ shì zé sì zú jiē wú gǔ, suí shǒu yáo yáo ruò dài chuí yān. tài shǐ niàn qí tōng líng, bù rěn shā fù yǐ liǔ qì, hú bù néng chū, dài qì ér zǒu. nǎi shù qí zuì ér fàng zhī, guài suì jué.
陵縣李太史家，每見瓶鼎古玩之物，移列案邊，勢危將墮。疑廝仆所為，輒怒譴之。仆輩稱冤，而亦不知其由，乃嚴扃齋扉，天明復然。心知其異，暗覘之。一夜光明滿室，訝為盜。兩仆近窺，則一狐臥櫝上，光自兩眸出，晶瑩四射。恐其遁，急入捉之。狐齧腕肉慾脫，仆持益堅，因共縛之。舉視則四足皆無骨，隨手搖搖若帶垂焉。太史念其通靈，不忍殺；覆以柳器，狐不能出，戴器而走。乃數其罪而放之，怪遂絕。