shāng rén bái yǒu gōng yán: zài luò kǒu hé shàng, jiàn yī rén hé zhú lù, qiān jù quǎn èr. yú lù zhōng chū mù diāo měi rén gāo chǐ yú, shǒu zì zhuǎn dòng, yàn zhuāng rú shēng. yòu yǐ xiǎo jǐn jiān bèi quǎn shēn, biàn lìng kuà zuò. ān zhì yǐ, chì quǎn jí bēn. měi rén zì qǐ, xué jiě mǎ zuò zhū jù, dèng ér fù cáng, yāo ér wěi zhuì, guì bài qǐ lì, líng biàn bù é. yòu zuò zhāo jūn chū sài, bié qǔ yī mù diāo ér, chā zhì wěi, pī yáng qiú, kuà quǎn cóng zhī. zhāo jūn pín pín huí gù, yáng qiú ér yáng biān zhuī zhú, zhēn rú shēng zhě.
商人白有功言：在濼口河上，見一人荷竹簏，牽巨犬二。於簏中出木雕美人高尺余，手自轉動，艷妝如生。又以小錦韉被犬身，便令跨坐。安置已，叱犬疾奔。美人自起，學解馬作諸劇，鐙而腹藏，腰而尾贅，跪拜起立，靈變不訛。又作昭君出塞，別取一木雕兒，插雉尾，披羊裘，跨犬從之。昭君頻頻回顧，羊裘兒揚鞭追逐，真如生者。