liǎng mù shù rù shān zhì láng xué, xué yǒu xiǎo láng èr, móu fēn zhuō zhī. gè dēng yī shù, xiāng qù shù shí bù. shǎo qǐng dà láng zhì, rù xué shī zi, yì shén cāng huáng. shù yú shù shàng niǔ xiǎo láng tí ěr gù lìng háo dà láng wén shēng yǎng shì, nù bēn shù xià, hào qiě pá zhuā. qí yī shù yòu zài bǐ shù zhì xiǎo láng míng jí láng chuò shēng sì gù, shǐ wàng jiàn zhī, nǎi shě cǐ qū bǐ, pǎo hào rú qián zhuàng. qián shù yòu míng, yòu zhuǎn bēn zhī. kǒu wú tíng shēng, zú wú tíng zhǐ, shù shí wǎng fù, bēn jiàn chí, shēng jiàn ruò jì ér yǎn yǎn jiāng wò, jiǔ zhī bù dòng. shù xià shì zhī, qì yǐ jué yǐ.
兩牧豎入山至狼穴，穴有小狼二，謀分捉之。各登一樹，相去數十步。少頃大狼至，入穴失子，意甚倉皇。豎於樹上扭小狼蹄耳故令嗥；大狼聞聲仰視，怒奔樹下，號且爬抓。其一豎又在彼樹致小狼鳴急；狼輟聲四顧，始望見之，乃舍此趨彼，跑號如前狀。前樹又鳴，又轉奔之。口無停聲，足無停趾，數十往復，奔漸遲，聲漸弱；既而奄奄僵臥，久之不動。豎下視之，氣已絕矣。

jīn yǒu háo qiáng zi, nù mù àn jiàn, ruò jiāng bó shì wèi suǒ nù zhě, nǎi hé shàn qù. háo lì jǐn shēng sī, gèng wú dí zhě, qǐ bù chàng rán zì xióng? bù zhī cǐ qín shòu zhī wēi, rén gù nòng zhī yǐ wèi xì ěr.
今有豪強子，怒目按劍，若將搏噬；為所怒者，乃闔扇去。豪力盡聲嘶，更無敵者，豈不暢然自雄？不知此禽獸之威，人故弄之以為戲耳。