yì dōu xī bǐ yǒu guì jiā mǒu jù fù, xù yī qiè pō wǎn lì, ér zhǒng shì líng zhé zhī, biān tà héng shī, qiè fèng shì wéi jǐn, mǒu lián zhī, cháng sī yǔ wèi fǔ, qiè shū wú yuàn yán. yī yè shù rén yú yuán rù, zhuàng qí fēi jǐ huài. mǒu yǔ qī huáng kǒng zhuì lì, bù zhī suǒ wèi. qiè qǐ mò wú shēng xī, àn mō wū zhōng de tiāo shuǐ mù zhàng, bá guān jù chū. qún zéi luàn rú péng má, qiè wǔ zhàng dòng, fēng míng gōu xiǎng, lì jī sì wǔ rén pū dì, zéi jǐn mí hài è luàn bēn, qiáng jí bù dé shàng, qīng diē yī yǎ, wáng hún shī mìng. qiè zhǔ zhàng yú dì, gù xiào yuē: cǐ děng wù shì, bù zhí xià shǒu dǎ dé, yì xué zuò zéi! wǒ bù shā rǔ, shā xián rǔ wǒ. xī zòng zhī yì qù.
益都西鄙有貴家某巨富，蓄一妾頗婉麗，而冢室凌折之，鞭撻橫施，妾奉事惟謹，某憐之，常私語慰撫，妾殊無怨言。一夜數人逾垣入，撞其扉幾壞。某與妻惶恐惴慄，不知所為。妾起默無聲息，暗摸屋中得挑水木杖，拔關遽出。群賊亂如蓬麻，妾舞杖動，風鳴鈎響，立擊四五人仆地，賊盡靡；駭愕亂奔，牆急不得上，傾跌咿啞，亡魂失命。妾拄杖於地，顧笑曰：「此等物事，不直下手打得，亦學作賊！我不殺汝，殺嫌辱我。」悉縱之逸去。
mǒu dà jīng, wèn yuē: hé zì néng ěr? zé qiè fù gù qiāng bàng shī, qiè dé jǐn chuán qí shù, dài bù chì bǎi rén dí yě. qī yóu hài shén, huǐ xiàng zhī mí yú wù sè. yóu shì shàn shì nǚ, yù zhī fǎn rú dí, rán ér qiè zé zhōng wú xiān háo shī lǐ. lín fù wèi qiè yuē: sǎo jī zéi ruò tún quǎn, gù nài hé fǔ shǒu shòu tà chǔ? qiè yuē: shì wú fēn yě, tā hé gǎn yán. wén zhě yì xián zhī.
某大驚，問曰：「何自能爾？」則「妾父故槍棒師，妾得盡傳其術，殆不啻百人敵也。」妻尤駭甚，悔向之迷於物色。由是善視女，遇之反如嫡，然而妾則終無纖毫失禮。鄰婦謂妾曰：「嫂擊賊若豚犬，顧奈何俯首受撻楚？」妾曰：「是吾分也，他何敢言。」聞者益賢之。
yì shǐ shì yuē: shēn huái jué jì, jū shù nián ér rén mò zhī zhī, yī dàn hàn huàn yù zāi, huà yīng wèi jiū, wū hū! shè zhì jì huò, nèi rén zhǎn xiào wò shuò fāng shèng, guì zhǔ tóng chē. jì zhī bù kě yǐ yǐ yě rú shì fū!
異史氏曰：「身懷絕技，居數年而人莫知之，一旦捍患御災，化鷹為鳩，嗚呼！射雉既獲，內人展笑；握槊方勝，貴主同車。技之不可以已也如是夫！」
