hán guāng lù dà qiān zhī pū yè sù shà jiān, jiàn lóu shàng yǒu dēng rú míng xīng, wèi jǐ, yíng yíng piāo luò, jí dì huà wèi quǎn. nì zhī, zhuǎn shě hòu qù, jí qǐ qián wěi zhī, rù yuàn zhōng huà wèi nǚ zǐ. xīn zhī qí hú, hái wò gù suǒ. é nǚ zǐ zì hòu lái, pū yáng mèi yǐ guān qí biàn. nǚ fǔ ér hàn zhī, pū wěi zuò xǐng zhuàng, wèn qí wèi shuí, nǚ bù dá. pū yuē: lóu shàng dēng guāng fēi zi yě yé? nǚ yuē: jì zhī zhī, hé wèn yān? suì gòng sù zhī. zhòu bié xiāo huì yǐ wèi cháng.
韓光祿大千之仆夜宿廈間，見樓上有燈如明星，未幾，熒熒飄落，及地化為犬。睨之，轉舍後去，急起潛尾之，入院中化為女子。心知其狐，還臥故所。俄女子自後來，仆佯寐以觀其變。女俯而撼之，仆偽作醒狀，問其為誰，女不答。仆曰：「樓上燈光非子也耶？」女曰：「既知之，何問焉？」遂共宿之。晝別宵會以為常。

zhǔ rén zhī zhī, shǐ èr rén jiā pū wò, èr rén jì xǐng, zé shēn wò chuáng xià, yì bù jué duò zì hé shí. zhǔ rén yì nù, wèi pū yuē: lái shí, dāng zhuō zhī lái bù rán zé yǒu biān chǔ! pū bù gǎn yán, nuò ér tuì, yīn niàn zhuō zhī nán, bù zhuō jù zuì, zhǎn zhuǎn wú cè. hū yì nǚ zǐ yī xiǎo hóng shān mì zhe qí tǐ, wèi kěn zàn tuō, bì qí yào hài, zhí cǐ kě yǐ xié zhī. yè lái nǚ zhì, wèn: zhǔ rén zhǔ rǔ zhuō wǒ hū? yuē: liáng yǒu zhī. dàn wǒ liǎng rén qíng hǎo, hé kěn cǐ wèi? jí qǐn, yīn jū qí shān, nǚ jí tí, lì tuō ér qù. cóng cǐ suì jué. hòu pū zì tā fāng guī, yáo jiàn nǚ zǐ zuò dào zhōu, zhì qián zé jǔ xiù zhàng miàn. pū xià qí hū yuē: hé zuò cǐ tài? nǚ nǎi qǐ wò shǒu yuē: wǒ wèi zi yǐ wàng jiù hǎo yǐ. jì liàn liàn yǒu gù rén yì. qíng shàng kě yuán. qián shì chū yú zhǔ mìng, yì bù rǔ guài yě. dàn yuán fēn yǐ jǐn, jīn shè xiǎo zhuó, qǐng rù wèi bié. shí qiū chū, gāo liáng zhèng mào. nǚ xié yǔ jù rù, zé zhōng yǒu jù dì. xì mǎ ér rù, tīng táng zhōng jiǔ yáo yǐ liè. fǔ zuò, qún bì xíng zhì. rì jiāng mù, pū yǒu shì yù fù zhǔ mìng, suì bié, jì chū, zé yī rán tián lǒng ěr.
主人知之，使二人夾仆臥，二人既醒，則身臥床下，亦不覺墮自何時。主人益怒，謂仆曰：「來時，當捉之來；不然則有鞭楚！」仆不敢言，諾而退，因念捉之難，不捉懼罪，展轉無策。忽憶女子一小紅衫密着其體，未肯暫脫，必其要害，執此可以脅之。夜來女至，問：「主人囑汝捉我乎？」曰：「良有之。但我兩人情好，何肯此為？」及寢，陰掬其衫，女急啼，力脫而去。從此遂絕。後仆自他方歸，遙見女子坐道周，至前則舉袖障面。仆下騎呼曰：「何作此態？」女乃起握手曰：「我謂子已忘舊好矣。既戀戀有故人意。情尚可原。前事出於主命，亦不汝怪也。但緣分已盡，今設小酌，請入為別。」時秋初，高梁正茂。女攜與俱入，則中有巨第。系馬而入，廳堂中酒肴已列。甫坐，群婢行炙。日將暮，仆有事欲覆主命，遂別，既出，則依然田隴耳。