wáng chūn lǐ xiān shēng zhī zǔ, yǔ xiān shū zǔ yù tián gōng jiāo zuì hǎo. yī yè mèng gōng zhì qí jiā, àn rán xiāng yǔ. wèn: hé lái? yuē: pū jiāng zhǎng wǎng, gù yǔ jūn lái bié ěr. wèn: hé zhī? yuē: yuǎn yǐ. suì chū. sòng zhì gǔ zhōng, jiàn shí bì yǒu liè xià, biàn gǒng shǒu zuò bié, yǐ bèi xiàng xià, qūn xún dào xíng ér rù, hū zhī bù yīng, yīn ér jīng mèi. jí míng yǐ gào tài gōng jìng yī, qiě shǐ bèi diào jù, yuē: yù tián gōng juān shě yǐ! tài gōng qǐng xiān tàn zhī, xìn ér hòu diào zhī. bù tīng, jìng yǐ sù fú wǎng, zhì mén zé tí fān guà yǐ. wū hū! gǔ rén yú yǒu, qí sǐ shēng xiàng xìn rú cǐ, sàng yú dài jù qīng ér xíng, qǐ wàng zāi!
王春李先生之祖，與先叔祖玉田公交最好。一夜夢公至其家，黯然相語。問：「何來？」曰：「仆將長往，故與君來別耳。」問：「何之？」曰：「遠矣。」遂出。送至谷中，見石壁有裂罅，便拱手作別，以背向罅，逡巡倒行而入，呼之不應，因而驚寐。及明以告太公敬一，且使備吊具，曰：「玉田公捐舍矣！」太公請先探之，信而後吊之。不聽，竟以素服往，至門則提幡掛矣。嗚呼！古人於友，其死生相信如此，喪輿待巨卿而行，豈妄哉！