lín zī mǒu wēng zhī nǚ, tài xué lǐ shēng qī yě. wèi jià shí, yǒu shù shì tuī qí zào, jué qí bì shòu guān xíng. wēng nù zhī, jì ér xiào yuē: wàng yán yī zhì yú cǐ! wú lùn shì jiā nǚ bì bù zhì gōng tíng, qǐ yī jiān shēng bù néng bì yī fù hū? jì jià, hàn shén, zhǐ mà fū xù yǐ wèi cháng. lǐ bù kān qí nüè, fèn míng yú guān. yì zǎi shào gōng zhǔn qí cí, qiān yì lì gōu. wēng wén zhī dà hài, lǜ zǐ dì dēng táng, āi qiú qǐn xī, fú xǔ. lǐ yì zì huǐ, qiú bà. gōng nù yuē: gōng mén nèi qǐ zuò chuò jǐn yóu ěr yé? bì jū shěn! jì dào, lüè jié yī èr yán, biàn yuē: zhēn hàn fù! zhàng zé sān shí, tún ròu jǐn tuō. yì shǐ shì yuē: gōng qǐ yǒu shāng xīn yú guī tà yé? hé nù zhī bào yě! rán yì yǒu xián zǎi, lǐ wú hàn fù yǐ. zhì zhī, yǐ bǔ xún lì chuán zhī suǒ bù jí zhě.
臨淄某翁之女，太學李生妻也。未嫁時，有術士推其造，決其必受官刑。翁怒之，既而笑曰：「妄言一至於此！無論世家女必不至公庭，豈一監生不能庇一婦乎？」既嫁，悍甚，指罵夫婿以為常。李不堪其虐，忿鳴於官。邑宰邵公准其詞，簽役立勾。翁聞之大駭，率子弟登堂，哀求寢息，弗許。李亦自悔，求罷。公怒曰：「公門內豈作輟盡由爾耶？必拘審！」既到，略詰一二言，便曰：「真悍婦！」杖責三十，臀肉盡脫。異史氏曰：「公豈有傷心於閨闥耶？何怒之暴也！然邑有賢宰，里無悍婦矣。志之，以補《循吏傳》之所不及者。」