ān qiū zhāng gòng shì, qǐn jí, yǎng wò chuáng tóu. hū jiàn xīn tóu yǒu xiǎo rén chū, zhǎng jǐn bàn chǐ rú guān rú fú, zuò pái yōu zhuàng. chàng kūn shān qǔ, yīn diào qīng chè, shuō bái zì dào míng guàn, yī yǔ jǐ tóng suǒ chàng jié mò, jiē qí shēng píng suǒ zāo. sì zhé jì bì, yín shī ér méi. zhāng yóu jì qí gěng gài, wèi rén shù zhī.
安丘張貢士，寢疾，仰臥床頭。忽見心頭有小人出，長僅半尺；儒冠儒服，作俳優狀。唱崑山曲，音調清徹，說白、自道名貫，一與己同；所唱節末，皆其生平所遭。四折既畢，吟詩而沒。張猶記其梗概，為人述之。

gāo xī yuán yún: xiàng dú yú yáng xiān shēng chí běi ǒu tán, jiàn yǒu jì xīn tóu xiǎo rén zhě, wèi ān qiū zhāng mǒu shì. yú sù shàn ān qiū zhāng mǎo jūn, yì bì qí zōng shǔ yě. yī rì wù jiān wèn jí, shǐ zhī jí mǎo jūn shì. xún qí běn mò, yún: dāng bìng qǐ shí, suǒ jì kūn shān qǔ zhě, wú yī zì yí, jiē shǒu lù chéng cè. hòu qí sǎo fū rén yǐ wèi bù xiáng yǔ, fén qì zhī. měi cóng jiǔ biān chá yú, yóu néng jì qí wěi shēng, cháng jǔ yǐ sòng kè. jīn bìng shí zhī, yǐ guǎng yì wén. qí cí yún: shī yún zǐ yuē dōu xiū jiǎng, bù guò shì dōu dōu píng zhàng xiāng chuán yī cūn shú shī xùn tóng zǐ dú lùn yǔ, zì duō é miù. qí yóu kān xiào zhě, dú yù yù hū wén zāi wèi dōu dōu píng zhàng wǒ. quán píng zhe fú liú yī bǎi èr shí háng cūn shú zhōng yǒu xùn méng yào shū, míng zhuāng nóng zá zì. qí kāi zhāng yún: fú liú yī bǎi èr shí háng, wéi yǒu zhuāng nóng dǎ tóu qiáng, zuì wèi bǐ lǐ. wán qí yǔ yì, shì zì dào qí shēng píng liáo luò, wǎn wèi nóng jiā zuò shú shī, zhǔ rén màn zhī, ér wèi shì qū. yì zhě: sù shì lǎo rú, qí mǎo jūn qián shēn hū? mǎo jūn míng zài xīn, shàn hàn lì zhuàn yìn.
高西園云：「向讀漁洋先生《池北偶談》，見有記心頭小人者，為安丘張某事。余素善安丘張卯君，意必其宗屬也。一日晤間問及，始知即卯君事。詢其本末，云：當病起時，所記崑山曲者，無一字遺，皆手錄成冊。後其嫂夫人以為不祥語，焚棄之。每從酒邊茶餘，猶能記其尾聲，常舉以誦客。今並識之，以廣異聞。其詞云：「詩云子曰都休講，不過是『都都平丈』（相傳一村塾師訓童子讀論語，字多訛謬。其尤堪笑者，讀『鬱郁乎文哉』為『都都平丈我』）。全憑着佛留一百二十行（村塾中有訓蒙要書，名《莊農雜字》。其開章云：「佛留一百二十行，惟有莊農打頭強，最為鄙俚）。」玩其語意，似自道其生平寥落，晚為農家作塾師，主人慢之，而為是曲。意者：夙世老儒，其卯君前身乎？卯君名在辛，善漢隸篆印。