mín ruò guó qiáng, guó qiáng mín ruò. gù yǒu dào zhī guó, wù zài ruò mín. pǔ zé qiáng, yín zé ruò. ruò zé guǐ, yín zé yuè zhì. ruò zé yǒu yòng, yuè zhì zé qiáng. gù yuē: yǐ qiáng qù qiáng zhě, ruò yǐ ruò qù qiáng zhě, qiáng.
民弱國強，國強民弱。故有道之國，務在弱民。朴則強，淫則弱。弱則軌，淫則越志。弱則有用，越志則強。故曰：以強去強者，弱；以弱去強者，強。

mín, shàn zhī zé qīn, lì zhī yòng zé hé. yòng zé yǒu rèn, hé zé guì, yǒu rèn nǎi fù yú zhèng. shàng shě fǎ, rèn mín zhī suǒ shàn, gù jiān duō.
民，善之則親，利之用則和。用則有任，和則匱，有任乃富於政。上舍法，任民之所善，故奸多。

mín pín zé lì fù, lì fù zé yín, yín zé yǒu shī. gù mín fù ér bù yòng, zé shǐ mín yǐ shí chū, gè bì yǒu lì, zé nóng bù tōu. nóng bù tōu, liù shī wú méng. gù guó fù ér pín zhì, zhòng qiáng.
民貧則力富，力富則淫，淫則有虱。故民富而不用，則使民以食出，各必有力，則農不偷。農不偷，六虱無萌。故國富而貧治，重強。

bīng yì ruò nán qiáng. mín lè shēng ān yì, sǐ nán nán zhèng, yì zhī zé qiáng. shì yǒu xiū, duō jiān guǎ shǎng, wú shī. duō jiān yí, dí shī bì, lì. bīng zhì qiáng, wēi shì wú xiū, lì. yòng bīng jiǔ chù lì shì, bì wáng. gù bīng xíng dí zhī suǒ bù gǎn xíng, qiáng shì xìng dí zhī suǒ xiū wèi, lì. fǎ yǒu, mín ān qí cì zhǔ biàn, shì néng dé qí. guó shǒu ān, zhǔ cāo quán, lì. gù zhǔ guì duō biàn, guó guì shǎo biàn.
兵易弱難強。民樂生安佚，死難難正，易之則強。事有羞，多奸；寡賞，無失。多奸疑，敵失必，利。兵至強，威；事無羞，利。用兵久處利勢，必王。故兵行敵之所不敢行，強；事興敵之所羞為，利。法有，民安其次；主變，事能得齊。國守安，主操權，利。故主貴多變，國貴少變。

lì chū yī kǒng, zé guó duō wù chū shí kǒng, zé guó shǎo wù. shǒu yī zhě zhì, shǒu shí zhě luàn. zhì zé qiáng, luàn zé ruò. qiáng zé wù lái, ruò zé wù qù. gù guó zhì wù zhě qiáng, qù wù zhě ruò.
利出一孔，則國多物；出十孔，則國少物。守一者治，守十者亂。治則強，亂則弱。強則物來，弱則物去。故國致物者強，去物者弱。

mín, rǔ zé guì jué, ruò zé zūn guān, pín zé zhòng shǎng. yǐ xíng zhì mín, zé lè yòng yǐ shǎng zhàn mín, zé qīng sǐ. gù zhàn shì bīng yòng yuē qiáng. mín yǒu sī róng, zé jiàn liè bēi guān fù zé qīng shǎng. zhì mín xiū rǔ yǐ xíng, zhàn zé zhàn. mín wèi sǐ shì luàn ér zhàn, gù bīng nóng dài ér guó ruò.
民，辱則貴爵，弱則尊官，貧則重賞。以刑治民，則樂用；以賞戰民，則輕死。故戰事兵用曰強。民有私榮，則賤列卑官；富則輕賞。治民羞辱以刑，戰則戰。民畏死、事亂而戰，故兵農怠而國弱。

nóng shāng guān sān zhě, guó zhī cháng shí guān yě. nóng pì dì, shāng zhì wù, guān fǎ mín. sān guān shēng shī liù: yuē suì, yuē shí yuē měi, yuē hǎo yuē zhì, yuē xíng. liù zhě yǒu pǔ, bì xuē. nóng yǒu yú shí, zé báo yàn yú suì shāng yǒu yín lì yǒu měi hǎo, shāng qì guān shè ér bù yòng, zhì xíng wèi zú. liù shī chéng sú, bīng bì dà bài. fǎ wǎng, zhì luàn rèn shàn, yán duō. zhì zhòng, guó luàn yán duō, bīng ruò. fǎ míng, zhì shěng rèn lì, yán xī. zhì shěng, guó zhì yán xī, bīng qiáng. gù zhì dà, guó xiǎo zhì xiǎo, guó dà. zhèng zuò mín zhī suǒ è, mín ruò zhèng zuò mín zhī suǒ lè, mín qiáng. mín ruò, guó qiáng mín qiáng, guó ruò. gù mín zhī suǒ lè mín qiáng, mín qiáng ér qiáng zhī, bīng zhòng ruò. mín zhī suǒ lè mín qiáng, mín qiáng ér ruò zhī, bīng zhòng qiáng. gù yǐ qiáng, zhòng ruò ruò, zhòng qiáng. wáng. yǐ qiáng zhèng qiáng, ruò, ruò cún yǐ ruò zhèng ruò, qiáng, qiáng qù. qiáng cún zé ruò, qiáng qù zé wáng. gù yǐ qiáng zhèng ruò, xuē yǐ ruò zhèng qiáng, wáng yě.
農、商、官三者，國之常食官也。農闢地，商致物，官法民。三官生虱六：曰「歲」，曰「食」；曰「美」，曰「好」；曰「志」，曰「行」。六者有朴，必削。農有餘食，則薄燕於歲；商有淫利有美好，傷器；官設而不用，志、行為卒。六虱成俗，兵必大敗。法枉，治亂；任善，言多。治眾，國亂；言多，兵弱。法明，治省；任力，言息。治省，國治；言息，兵強。故治大，國小；治小，國大。政作民之所惡，民弱；政作民之所樂，民強。民弱，國強；民強，國弱。故民之所樂民強，民強而強之，兵重弱。民之所樂民強，民強而弱之，兵重強。故以強，重弱；弱，重強。王。以強政強，弱，弱存；以弱政弱，強，強去。強存則弱，強去則王。故以強政弱，削；以弱政強，王也。

míng zhǔ zhī shǐ qí chén yě, yòng bì jiā yú gōng, shǎng bì jǐn qí láo. rén zhǔ shǐ qí mín xìn cǐ rú rì yuè, zé wú dí yǐ. jīn lí lóu jiàn qiū háo zhī mò, bù néng yǐ míng mù yì rén wū huò jǔ qiān jūn zhī zhòng, bù néng yǐ duō lì yì rén shèng xián zài tǐ xìng yě, bù néng yǐ xiāng yì yě. jīn dāng shì zhī yòng shì zhě, jiē yù wèi shàng shèng, jǔ fǎ zhī wèi yě. bèi fǎ ér zhì, cǐ rèn zhòng dào yuǎn ér wú mǎ niú, jì dà chuān ér wú chuán jí yě. jīn fū rén zhòng bīng qiáng, cǐ dì wáng zhī dà zī yě, gǒu fēi míng fǎ yǐ shǒu zhī yě, yǔ wēi wáng wèi lín. gù míng zhǔ chá fǎ, jìng nèi zhī mín wú pì yín zhī xīn, yóu chù zhī shì pò yú zhàn zhèn, wàn mín jí yú gēng zhàn. yǒu yǐ zhī qí rán yě. chǔ guó zhī mín, qí jí ér jūn, sù ruò piāo fēng wǎn jù tiě chài, lì ruò fēng chài xié jiāo xī sì, jiān ruò jīn shí jiāng hàn yǐ wèi chí, rǔ yǐng yǐ wèi xiàn yǐn yǐ dèng lín, yuán yǐ fāng chéng. qín shī zhì, yān yǐng jǔ, ruò zhèn gǎo táng miè sǐ yú chuí shè, zhuāng fā yú nèi, chǔ fēn wèi wǔ. dì fēi bù dà yě, mín fēi bù zhòng yě, jiǎ bīng cái yòng fēi bù duō yě zhàn bù shèng, shǒu bù gù, cǐ wú fǎ zhī suǒ shēng yě, shì quán héng ér cāo qīng zhòng zhě.
明主之使其臣也，用必加於功，賞必盡其勞。人主使其民信此如日月，則無敵矣。今離婁見秋豪之末，不能以明目易人；烏獲舉千鈞之重，不能以多力易人；聖賢在體性也，不能以相易也。今當世之用事者，皆欲為上聖，舉法之謂也。背法而治，此任重道遠而無馬、牛，濟大川而無舡、楫也。今夫人眾兵強，此帝王之大資也，苟非明法以守之也，與危亡為鄰。故明主察法，境內之民無辟淫之心，游處之士迫於戰陣，萬民疾於耕戰。有以知其然也。楚國之民，齊疾而均，速若飄風；宛鉅鐵蠆，利若蜂蠆；脅蛟犀兕，堅若金石；江、漢以為池，汝、潁以為限；隱以鄧林，緣以方城。秦師至，鄢、郢舉，若振槁；唐蔑死於垂涉，莊發於內，楚分為五。地非不大也，民非不眾也，甲兵財用非不多也；戰不勝，守不固，此無法之所生也，釋權衡而操輕重者。