dàn qí shǐ zì wèi gōng nèi, yòng zhuāng lián xì. wén dì yú cǐ xì tè miào, yòng shǒu jīn jiǎo fú zhī, wú bù zhōng. yǒu kè zì yún néng, dì shǐ wèi zhī. kè zhù gé jīn jiǎo, dī tóu fú qí, miào yú yú dì.
彈棋始自魏宮內，用妝奩戲。文帝於此戲特妙，用手巾角拂之，無不中。有客自雲能，帝使為之。客箸葛巾角，低頭拂棋，妙踰於帝。

líng yún tái lóu guān jīng qiǎo, xiān chēng píng zhòng mù qīng zhòng, rán hòu zào gòu, nǎi wú zī zhū xiāng fù jiē. tái suī gāo jùn, cháng suí fēng yáo dòng, ér zhōng wú qīng dào zhī lǐ. wèi míng dì dēng tái, jù qí shì wēi, bié yǐ dà cái fú chí zhī, lóu jí tuí huài. lùn zhě wèi qīng zhòng lì piān gù yě.
陵雲台樓觀精巧，先稱平眾木輕重，然後造構，乃無錙銖相負揭。台雖高峻，常隨風搖動，而終無傾倒之理。魏明帝登台，懼其勢危，別以大材扶持之，樓即頹壞。論者謂輕重力偏故也。

wéi zhòng jiāng néng shū. wèi míng dì qǐ diàn, yù ān bǎng, shǐ zhòng jiāng dēng tī tí zhī. jì xià, tóu bìn hào rán, yīn chì ér sūn: wù fù xué shū.
韋仲將能書。魏明帝起殿，欲安榜，使仲將登梯題之。既下，頭鬢皓然，因敕兒孫：「勿復學書。」

zhōng huì shì xún jì běi cóng jiù, èr rén qíng hǎo bù xié. xún yǒu bǎo jiàn, kě zhí bǎi wàn, cháng zài mǔ zhōng fū rén xǔ. huì shàn shū, xué xún shǒu jī, zuò shū yǔ mǔ qǔ jiàn, réng qiè qù bù hái. xún xù zhī shì zhōng ér wú yóu de yě, sī suǒ yǐ bào zhī. hòu zhōng xiōng dì yǐ qiān wàn qǐ yī zhái, shǐ chéng, shén jīng lì, wèi dé yí zhù. xún jí shàn huà, nǎi qián wǎng huà zhōng mén táng, zuò tài fù xíng xiàng, yì guān zhuàng mào rú píng shēng. èr zhōng rù mén, biàn dà gǎn tòng, zhái suì kōng fèi.
鍾會是荀濟北從舅，二人情好不協。荀有寶劍，可直百萬，常在母鍾夫人許。會善書，學荀手跡，作書與母取劍，仍竊去不還。荀勖知是鍾而無由得也，思所以報之。後鍾兄弟以千萬起一宅，始成，甚精麗，未得移住。荀極善畫，乃潛往畫鍾門堂，作太傅形象，衣冠狀貌如平生。二鍾入門，便大感慟，宅遂空廢。

yáng zhǎng hé bó xué gōng shū, néng qí shè, shàn wéi qí. zhū yáng hòu duō zhī shū, ér shè yì yú yì mò dǎi.
羊長和博學工書，能騎射，善圍棋。諸羊後多知書，而射、奕余蓺莫逮。

dài ān dào jiù fàn xuān xué, shì fàn suǒ wèi: fàn dú shū yì dú shū, fàn chāo shū yì chāo shū. wéi dú hǎo huà, fàn yǐ wèi wú yòng, bù yí láo sī yú cǐ. dài nǎi huà nán dōu fù tú fàn kàn bì zī jiē, shén yǐ wèi yǒu yì, shǐ zhòng huà.
戴安道就範宣學，視范所為：范讀書亦讀書，范鈔書亦鈔書。唯獨好畫，范以為無用，不宜勞思於此。戴乃畫南都賦圖；范看畢咨嗟，甚以為有益，始重畫。

xiè tài fù yún: gù zhǎng kāng huà, yǒu cāng shēng lái suǒ wú.
謝太傅云：「顧長康畫，有蒼生來所無。」

dài ān dào zhōng nián huà xíng xiàng shén jīng miào. yǔ dào jì kàn zhī, yǔ dài yún: shén míng tài sú, yóu qīng shì qíng wèi jǐn. dài yún: wéi wù guāng dāng miǎn qīng cǐ yǔ ěr.
戴安道中年畫行像甚精妙。庾道季看之，語戴云：「神明太俗，由卿世情未盡。」戴云：「唯務光當免卿此語耳。」

gù zhǎng kāng huà péi shū zé, jiá shàng yì sān máo. rén wèn qí gù? gù yuē: péi kǎi jùn lǎng yǒu shí jù, zhèng cǐ shì qí shí jù. kàn huà zhě xún zhī, dìng jué yì sān máo rú yǒu shén míng, shū shèng wèi ān shí.
顧長康畫裴叔則，頰上益三毛。人問其故？顧曰：「裴楷俊朗有識具，正此是其識具。」看畫者尋之，定覺益三毛如有神明，殊勝未安時。

wáng zhōng láng yǐ wéi qí shì zuò yǐn, zhī gōng yǐ wéi qí wèi shǒu tán.
王中郎以圍棋是坐隱，支公以圍棋為手談。

gù zhǎng kāng hǎo xiě qǐ rén xíng. yù tú yīn jīng zhōu, yīn yuē: wǒ xíng è, bù fán ěr. gù yuē: míng fǔ zhèng wèi yǎn ěr. dàn míng diǎn tóng zǐ, fēi bái fú qí shàng, shǐ rú qīng yún zhī bì rì.
顧長康好寫起人形。欲圖殷荊州，殷曰：「我形惡，不煩耳。」顧曰：「明府正為眼爾。但明點童子，飛白拂其上，使如輕雲之蔽日。」

gù zhǎng kāng huà xiè yòu yú zài yán shí miào. rén wèn qí suǒ yǐ? gù yuē: xiè yún: yī qiū yī hè, zì wèi guò zhī. cǐ zi yí zhì qiū hè zhōng.
顧長康畫謝幼輿在岩石妙。人問其所以？顧曰：「謝云：『一丘一壑，自謂過之。』此子宜置丘壑中。」

gù zhǎng kāng huà rén, huò shù nián bù diǎn mù jīng. rén wèn qí gù? gù yuē: sì tǐ yán chī, běn wú guān yú miào chù chuán shén xiě zhào, zhèng zài ē dǔ zhōng.
顧長康畫人，或數年不點目精。人問其故？顧曰：「四體妍蚩，本無關於妙處；傳神寫照，正在阿堵中。」

gù zhǎng kāng dào huà: shǒu huī wǔ xián yì, mù sòng guī hóng nán.
顧長康道畫：「手揮五弦易，目送歸鴻難。」