dàn qí shǐ zì wèi gōng nèi, yòng zhuāng lián xì. wén dì yú cǐ xì tè miào, yòng shǒu jīn jiǎo fú zhī, wú bù zhōng. yǒu kè zì yún néng, dì shǐ wèi zhī. kè zhù gé jīn jiǎo, dī tóu fú qí, miào yú yú dì.
弹棋始自魏宫内，用妆奁戏。文帝于此戏特妙，用手巾角拂之，无不中。有客自云能，帝使为之。客箸葛巾角，低头拂棋，妙踰于帝。
líng yún tái lóu guān jīng qiǎo, xiān chēng píng zhòng mù qīng zhòng, rán hòu zào gòu, nǎi wú zī zhū xiāng fù jiē. tái suī gāo jùn, cháng suí fēng yáo dòng, ér zhōng wú qīng dǎo zhī lǐ. wèi míng dì dēng tái, jù qí shì wēi, bié yǐ dà cái fú chí zhī, lóu jí tuí huài. lùn zhě wèi qīng zhòng lì piān gù yě.
陵云台楼观精巧，先称平众木轻重，然后造构，乃无锱铢相负揭。台虽高峻，常随风摇动，而终无倾倒之理。魏明帝登台，惧其势危，别以大材扶持之，楼即颓坏。论者谓轻重力偏故也。
wéi zhòng jiāng néng shū. wèi míng dì qǐ diàn, yù ān bǎng, shǐ zhòng jiāng dēng tī tí zhī. jì xià, tóu bìn hào rán, yīn chì ér sūn:" wù fù xué shū."
韦仲将能书。魏明帝起殿，欲安榜，使仲将登梯题之。既下，头鬓皓然，因敕儿孙：“勿复学书。”
zhōng huì shì xún jì běi cóng jiù, èr rén qíng hǎo bù xié. xún yǒu bǎo jiàn, kě zhí bǎi wàn, cháng zài mǔ zhōng fū rén xǔ. huì shàn shū, xué xún shǒu jī, zuò shū yǔ mǔ qǔ jiàn, réng qiè qù bù hái. xún xù zhī shì zhōng ér wú yóu de yě, sī suǒ yǐ bào zhī. hòu zhōng xiōng dì yǐ qiān wàn qǐ yī zhái, shǐ chéng, shén jīng lì, wèi dé yí zhù. xún jí shàn huà, nǎi qián wǎng huà zhōng mén táng, zuò tài fù xíng xiàng, yì guān zhuàng mào rú píng shēng. èr zhōng rù mén, biàn dà gǎn tòng, zhái suì kōng fèi.
钟会是荀济北从舅，二人情好不协。荀有宝剑，可直百万，常在母钟夫人许。会善书，学荀手迹，作书与母取剑，仍窃去不还。荀勖知是钟而无由得也，思所以报之。后钟兄弟以千万起一宅，始成，甚精丽，未得移住。荀极善画，乃潜往画钟门堂，作太傅形象，衣冠状貌如平生。二钟入门，便大感恸，宅遂空废。
yáng zhǎng hé bó xué gōng shū, néng qí shè, shàn wéi qí. zhū yáng hòu duō zhī shū, ér shè yì yú yì mò dǎi.
羊长和博学工书，能骑射，善围棋。诸羊后多知书，而射、奕余蓺莫逮。
dài ān dào jiù fàn xuān xué, shì fàn suǒ wéi: fàn dú shū yì dú shū, fàn chāo shū yì chāo shū. wéi dú hǎo huà, fàn yǐ wéi wú yòng, bù yí láo sī yú cǐ. dài nǎi huà nán dōu fù tú fàn kàn bì zī jiē, shén yǐ wéi yǒu yì, shǐ zhòng huà.
戴安道就范宣学，视范所为：范读书亦读书，范钞书亦钞书。唯独好画，范以为无用，不宜劳思于此。戴乃画南都赋图；范看毕咨嗟，甚以为有益，始重画。
xiè tài fù yún:" gù cháng kāng huà, yǒu cāng shēng lái suǒ wú."
谢太傅云：“顾长康画，有苍生来所无。”
dài ān dào zhōng nián huà xíng xiàng shén jīng miào. yǔ dào jì kàn zhī, yǔ dài yún:" shén míng tài sú, yóu qīng shì qíng wèi jǐn." dài yún:" wéi wù guāng dāng miǎn qīng cǐ yǔ ěr."
戴安道中年画行像甚精妙。庾道季看之，语戴云：“神明太俗，由卿世情未尽。”戴云：“唯务光当免卿此语耳。”
gù cháng kāng huà péi shū zé, jiá shàng yì sān máo. rén wèn qí gù? gù yuē:" péi kǎi jùn lǎng yǒu shí jù, zhèng cǐ shì qí shí jù." kàn huà zhě xún zhī, dìng jué yì sān máo rú yǒu shén míng, shū shèng wèi ān shí.
顾长康画裴叔则，颊上益三毛。人问其故？顾曰：“裴楷俊朗有识具，正此是其识具。”看画者寻之，定觉益三毛如有神明，殊胜未安时。
wáng zhōng láng yǐ wéi qí shì zuò yǐn, zhī gōng yǐ wéi qí wèi shǒu tán.
王中郎以围棋是坐隐，支公以围棋为手谈。
gù cháng kāng hǎo xiě qǐ rén xíng. yù tú yīn jīng zhōu, yīn yuē:" wǒ xíng è, bù fán ěr." gù yuē:" míng fǔ zhèng wèi yǎn ěr. dàn míng diǎn tóng zǐ, fēi bái fú qí shàng, shǐ rú qīng yún zhī bì rì."
顾长康好写起人形。欲图殷荆州，殷曰：“我形恶，不烦耳。”顾曰：“明府正为眼尔。但明点童子，飞白拂其上，使如轻云之蔽日。”
gù cháng kāng huà xiè yòu yú zài yán shí miào. rén wèn qí suǒ yǐ? gù yuē:" xiè yún:' yī qiū yī hè, zì wèi guò zhī.' cǐ zi yí zhì qiū hè zhōng."
顾长康画谢幼舆在岩石妙。人问其所以？顾曰：“谢云：‘一丘一壑，自谓过之。’此子宜置丘壑中。”
gù cháng kāng huà rén, huò shù nián bù diǎn mù jīng. rén wèn qí gù? gù yuē:" sì tǐ yán chī, běn wú guān yú miào chù chuán shén xiě zhào, zhèng zài ē dǔ zhōng."
顾长康画人，或数年不点目精。人问其故？顾曰：“四体妍蚩，本无关于妙处；传神写照，正在阿堵中。”
gù cháng kāng dào huà:" shǒu huī wǔ xián yì, mù sòng guī hóng nán."
顾长康道画：“手挥五弦易，目送归鸿难。”
